Schriftverklaringen 24 delen In hedendaagse grammatica herzien ...

Mahanaïm! Daar ziet gij ineens twee machtige heirlegers. Is de Heere Jezus bij u in
uw vertrek - Mahanaïm! U omringt een hemelse lijfwacht, die wel onzichtbaar is,
maar wier hulp en liefdedienst ondervonden wordt. Gen. 32:1, 2.
Plotseling trad de engel van de Heere tot die arme herders, en de heerlijkheid van de
Heere omscheen ze, de heerlijkheid van de Heere Jezus! De Heere handelt als een
grote Koning. Als die ergens op bezoek komt, of ten oorlog trekt, is hij geheel
eenvoudig gekleed; maar om hem heen prijken zijn generaals en veldoversten in de
kostbaarste dos. De heerlijkheid van de Heere Jezus glinsterde niet in de kribbe, maar
was buiten op het veld bij de engelen, want die hun omgevende heerlijkheid hebben
deze hemelse geesten niet in zich zelf, maar uit God; door Christus stroomt die op hen
neer. Deze klaarheid, deze heerlijkheid van de engelen is de vreugde, die van hen
afstraalt, omdat de weg tot de genadetroon nu openstaat, omdat de hemelen gescheurd
zijn; en er een nieuwe, levende weg is om tot God te komen. Ja, het is de vreugde van
de engelen over de zondaren, die zich tot God bekeren. Daar ligt de Heere Jezus in de
kribbe. Hij is gekomen om gerechtigheid op te richten op aarde, en de Paradijs-belofte
te vervullen, waarvan alle Profeten geprofeteerd hebben. In de vreugde daarover, dat
Hij, op Wie alle ellendigen gehoopt hadden, nu ook werkelijk gekomen was, traden zij
tot de herders, die zich over hun vee ontfermden. En verkondigden hen de grote
barmhartigheid, die God over hen had doen aanbreken; deze vreugde van de engelen
stroomt op de herders over, zodat de heerlijkheid van de Heere ook hen omscheen.
Zie! Zo is het daarboven in de hemel gesteld, daar is vreugde bij de heilige engelen,
als zij hier op aarde een arm mensenkind zien, dat niet meer weet, hoe verder te
komen op de weg, en hulpeloos ter neer ligt. Dan denken zij: o, wat zal die heilig
lachen, als wij tot hem komen met het niet verwachte heil, en wij hem toefluisteren:
heb goede moed! De zonden zijn u vergeven! Dat was de heerlijkheid van de Heere,
die de herders omscheen. Waar wij ook van lezen in Jesaja 6:1-3: “In het jaar, toen de
koning Uzzia stierf, zag ik de Heere, zittende op een hoge en verheven troon, en Zijn
zomen vervullende de tempel. De serafs stonden boven Hem, een iegelijk had zes
vleugels, met twee bedekte ieder zijn aangezicht, en met twee bedekte hij zijn voeten,
en met twee vloog hij. En de één riep tot de ander, en zeide: heilig, heilig, heilig is de
Heere der heirscharen! De ganse aarde is van Zijn heerlijkheid vol.”
Wij arme zondaren derven de heerlijkheid Gods, wij liggen van nature in smaad en in
schande, wij zijn in Adam gevallen door verleiding van de duivel en onze eigen,
moedwillige ongehoorzaamheid. Wij zijn van alle eer en gaven beroofd, hebben de
moed, noch de macht meer onze ogen tot God op te heffen, maar verbergen ons achter
het geboomte, als Hij tot ons komt. De Heere Jezus echter komt met heerlijkheid, met
eeuwige eer. Hij brengt die door ons verloren eer, de heerlijkheid, die wij derven, het
beeld Gods, dat wij geschonden hebben, weer, en legt dat alles op hen, die in zonde en
schande terneer liggen. Maar die door Gods genade bekommerd zijn over hun zonden,
en er naar hongeren en dorsten, om deze eer weer te ontvangen, en met het kleed der
gerechtigheid bekleed te worden: op allen, die in het stof terneer liggen, legt Hij deze
heerlijkheid, en spreekt in Joh. 17:22: Ik heb hun Mijn heerlijkheid gegeven en
daarom o Vader! zult Gij niet dulden, dat de duivel ze daarvan berove! Zulk een
heerlijkheid, als daar in Bethlehems veld te zien was, is echter van die aard, dat zij de
mens verbrijzelt en ter aarde doet zinken.
Daarom lezen we ook van de herders: zij vreesden met grote vreze. Ach, Wij arme
mensenkinderen kunnen zo zonder God voortleven en daarbij ijveren voor een
zogenaamd evangelie, dat het ware niet is, ja zelfs veel schone leerredenen aanhoren.
46