Schriftverklaringen 24 delen In hedendaagse grammatica herzien ...

7. Verhandeling over de geboorte van Jezus
En het geschiedde in diezelve dagen, dat er een gebod uitging van de keizer
Augustus, dat de gehele wereld beschreven zoude worden. Deze eerste beschrijving
geschiedde, als Cyrenius over Syrië stadhouder was. En zij gingen allen om
beschreven te worden, een iegelijk naar zijn eigen stad. Enz. Lukas 2 vers 1-12
Hier op aarde schijnt alles van het toeval af te hangen, ja vaak ziet het er uit als was er
geen God, die de wereld regeert. Het gaat echter altijd zo, dat God zich verborgen
houdt. Wel openbaart Hij zich; echter niet aan de wereld, maar alleen aan de armen en
ellendigen, aan Zijn waarachtig volk. Wonderbaar is de wijze, waarop God de wereld
regeert, en alles in het verborgene tot stand brengt. De wereld maakt veel ophef, veel
drukte van alles wat zij doet, maar bij de Heere is alles, voor Zijn volk, een zaak van
het geloof, een school van het kruis. En met dat volk gaat het steeds in en door het
lijden heen. Van deze wondere Godsregering neemt de wereld echter geen notitie,
want zij waant zelf God te zijn, en zij weet niet, dat zij met al haar doen en laten, met
al haar woelen en werken toch niet anders doen kan, dan wat dient tot uitvoering van
de raad van de Heere, ter zaligheid van Zijn volk. Rome had goud nodig en had geen
goud genoeg, om aan al zijn lusten en begeerlijkheden te voldoen. Het was toen onze
Heere Jezus Christus zou geboren worden, een vreselijke tijd, een zeer bewogen tijd.
Door alle landen van de wereld liep toentertijd het gerucht, dat er in het oosten een
Koning zou opstaan, die de gehele wereld zou beheersen, maar niemand bekommerde
zich daarom. De zedeloosheid was tot zulk een top gestegen, dat men denken moest:
God moet komen en de gehele wereld ter helle werpen. Veel grote mannen leefden in
openbare strijd met elkander; en wilden elk voor zich de heerschappij in handen
hebben, de diplomaten * beslisten dan ten guste van deze, dan ten gunste van die. Het
was toen juist als heden ten dage, nu de machtigsten der aarde in Parijs, Londen,
Berlijn, Wenen of Constantinopel beslissen, hoe alles gaan moet; en de wereld onder
elkaar verdelen, terwijl een iegelijk van het zichtbare zoveel zoekt te verkrijgen als hij
kan.
Hoe het te dien dage onder de volken toeging, lezen wij in Rom. 2 en 3. En het
Israëlitische volk was diep verzonken in allerlei huichelarij en eigengerechtigheid.
Kortom, er scheen geen goede draad meer op aarde te zijn. Enigen waren er nog over,
die wachtten op de Troost van Israël. Dat waren echter meest lieden, die zo naar onze
berekening vijftien á achttien stuivers per dag verdienden en in hutjes of op
zolderkamertjes leefden; en dan was er, hier of daar, een enkele vermogende onder.
Dat waren ‘s Heeren uitverkorenen. En terwijl zo het verval altijd groter werd, en alle
gerechtigheid van de mensen te schande werd gemaakt, terwijl men stout en bruut
Gods heilige wet met voeten trad, en op de schandelijkste wijze met de ware
godsdienst spotte, liet de Almachtige een jonge man de Romeinse keizerstroon
beklimmen, en gaf hem zo macht en heerschappij over de ganse toen bekende wereld,
opdat er één overheid was in alle landen, toen de tijd gekomen was voor Gods heilig
Evangelie.
Toen ging er een gebod uit van de keizer, Augustus genoemd, dat de gehele wereld
beschreven zou worden.
Het was nog niet genoeg, dat de Joden van elke honderd gulden inkomen die zij
bezaten, vijftig aan belastingen moesten betalen; de Romeinen wilden nog meer
hebben. Ook wilde de keizer zijn eigen macht kennen. Hij wilde het getal weten van
zijn onderdanen.
36