Schriftverklaringen 24 delen In hedendaagse grammatica herzien ...

Een Godgeleerde, die niet van God geleerd is, zou hier geschreven hebben "vele
kinderen des duivels" want, redeneert zo’n dwaalleraar: "zo het kinderen Israëls
waren, waarom moesten zij dan nog tot de Heere bekeerd worden?" De ware kinderen
Israëls, het ware Israël Gods, wordt dat immers niet het uur van zijn bekering af, maar
is het dan voor alle eeuwigheid toen de Heere hen uitverkoos naar Zijn eeuwig
raadsbesluit, in de raad Zijns vredes.
Zo’n vals schriftgeleerde zou ook de vraag opwerpen "waarom was het nodig dat zij
bekeerd werden tot de Heere hun God, indien Hij reeds hun God was?"
Het was echter juist de taak van Johannes om degenen, die de Heere Zich uitverkoren
had, zo toe te bereiden, dat het woord van genade ingang zou vinden in hun harten.
"Velen" der kinderen Israëls, niet "alle". Want er is geen algemene genade en de
genade is ook geen erfgoed. Maar de gebeden der ouders voor hun kinderen worden
verhoord tot in het duizendste geslacht dergenen die Hem liefhebben. Niet al de
kinderen van Jacob waren uitverkoren, niet allen werden zalig, maar toch dacht de
Heere nog aan Jacobs gebed voor zijn kinderen. Hij dacht er ook aan ten tijde van
Johannes de Doper. De grootheid onzer zonden moet ons nooit van God afhouden,
noch het vertrouwen op Zijn barmhartigheid en genade doen wankelen. Het is niet
nodig, dat u mij of enig ander mens uw zonden blootlegt en ik begeer die ook niet te
vernemen. Maar het is mij opgelegd, u naar Golgotha te wijzen en op het offer, dat
dáár gebracht is.
Wij lezen in het eerste vers van het derde hoofdstuk van Maleachi: “Ik zend Mijn
engel, die voor Mijn aangezicht de weg bereiden zal en snel zal tot Zijn tempel komen
die Heere, die gijlieden zoekt, te weten de engel des Verbonds aan welke gij lust
hebt.” Met deze engel wordt Johannes de Doper bedoeld, want er staat: hij zal voor
Hem heengaan; en wordt Jezus Christus, voor Wie hij heen zou gaan, de Heere
genoemd; God uit God; Eén met de Vader; God boven allen te prijzen in der
eeuwigheid.
Deze voorloper wordt echter in het vierde hoofdstuk van Maleachi niet Johannes,
maar Elia genoemd en toch antwoordde Johannes de Farizeeërs op hun vraag: zijt gij
Elias? zeer beslist "Nee!" "Ik ben het niet!"
Dit moet men zo verstaan: Johannes was wel de persoon, die in Maleachi Elia
genoemd wordt, doch niet de persoonlijke Elias zelf, maar hij bezat diens geest en
gaven, had hetzelfde ambt te bekleden en daarom noemt de Heere Jezus hem ook
Elias, zoals wij zulks lezen in Matthéüs 11: 12 tot 14: “En van de dagen van Johannes
de Doper tot nu toe wordt het koninkrijk der hemelen geweld aangedaan en de
geweldenaars nemen het met geweld. Want al de Profeten en de Wet hebben tot
Johannes geprofeteerd; En zo u het wilt aannemen, hij is Elias, die komen zou.” De
Heere wilde hiermee zeggen: er zijn wel armen en ellendigen geweest, die de
prediking van Johannes hebben aangenomen, maar die zijn meestal in stilte verborgen
gebleven. Door de prediking van Johannes zal echter zonder twijfel een grote
beweging en opschudding in het land ontstaan zijn. En zo’n beweging wordt dan wel
eens als van Goddelijke oorsprong aangezien.
De geweldenaars nemen het koninkrijk der hemelen met geweld in, eigenen zich alles
toe in eigen kracht en maken zichzelf tot erfgenamen en deelgenoten van dat
koninkrijk zonder het in waarheid te zijn. Want erfgenamen Gods en medeërfgenamen
van Christus zijn alleen zij, die uit loutere genade tot kinderen en erfgenamen Gods
zijn aangenomen, gelijk geschreven staat: want van zovelen als er door de Geest Gods
geleid worden, die zijn kinderen Gods (Rom. 8: 14).
28