Schriftverklaringen 24 delen In hedendaagse grammatica herzien ...

kribbe, terwijl een os of een ezel zijn enig gezelschap was. O, laat ons juichen over
zulk een heerlijkheid van de genade, die de Heere Jezus door deze Zijn vrijwillige
vernedering voor ons tot stand heeft willen brengen. Wij zullen echter daarover eerst
recht juichen, zo wij geleerd hebben en leren ons op één lijn te stellen met de os en de
ezel, die in de nabijheid van de kribbe van de Heere vastgebonden waren. Ja, waar wij
van harte Amen leren zeggen op Jes. 1:3: Een os kent zijn bezitter, en een ezel de krib
van zijn heer; maar Israël heeft geen kennis, Mijn volk verstaat niet. Zo wij echter
wederkeren tot de Heere, beschaamd over onze verschrikkelijke zonden, zullen wij
ervaren, dat de Heere zich ontfermt over het vee, ja over hen, die nog dieper dan het
vee gezonken zijn. En als wij zo verootmoedigd en verbrijzeld van hart zijn gemaakt,
zullen wij Hem ook zien in Zijn heerlijkheid en verkwikkende genade! In een kribbe,
in een stal ligt de Heere, maar toch ligt Hij daar als de Heere van hemel en aarde. Wat
Hij in de beestenstal was, dat was Hij om onzentwil, om de wil van Zijn arm, arm
volk, om in hun natuur, die gezondigd had, voor de zonde te betalen; om in hun natuur
de eeuwige dood te overwinnen, en weer te verwerven vernieuwing van het leven en
eeuwige gerechtigheid. Daarom wilde Hij arm worden, de troon der heerlijkheid, de
tegenwoordigheid en aanbidding van de engelen verlaten, en alle grootheid en
majesteit afleggen, opdat niemand zou kunnen zeggen, dat de Heere iets bij hen
vooruit had.
Een Kindeke werd Hij, op zodanige wijze ontvangen en geboren, dat er tot Maria
gezegd werd: Zalig is zij, die geloofd heeft. Al de ellende van de kinderlijke leeftijd, al
de ellende van een zuigeling wilde Hij in Zich opnemen, want Hij is ook de Heiland
van kinderen. En in de wedergeboorte verandert Hij alle volwassenen, die Hem
toebehoren, wederom in kinderen. Nee, niets heeft Hij willen bezitten; om zo te
beschamen alle kracht van mensenkinderen, sterkte, rijkdom en wijsheid. Hij wil niets
hebben dan het woord en het gebod van de Vader, om Hetzelve gehoorzaam te zijn, en
door geloof de eeuwige Vader eer te geven. En zodra Hij hier op aarde was, heeft Hij
deze Zijn keus geopenbaard: 1 Cor. 1:26-29. “Want gij ziet uw roeping, broeders! Dat
gij niet vele wijzen zijt naar het vlees, niet vele machtigen, niet vele edelen. Maar het
dwaze der wereld heeft God uitverkoren, opdat Hij de wijzen beschamen zou; en het
zwakke der wereld heeft God uitverkoren, opdat Hij het sterke zou beschamen; en het
onedele der wereld, en het verachte heeft God uitverkoren, en hetgeen niet is, opdat
Hij hetgeen iets is, te niet zoude maken, opdat geen vlees zou roemen voor Hem.” Wie
door God zelf tot een zondaar is gemaakt, wie ineen is gezonken voor de donder van
Sinaï, die roept uit ‘s harten diepste grond: o God! wees mij zondaar genadig; die kan
het, ook op het zachtste rustbed, niet uithouden. Het is hem als een beestenstal, het
wordt hem tot hooi en stro, en, diep in zonde en onreinheid verzonken, wenst hij weer
een klein kind te zijn. Zulk een slaat zich op de borst en roept: ach, was ik nog een
kind! Maar arme ziel, wat zou het u helpen, weer een kind te zijn? Elk kind is immers
in zonde en ongerechtigheid ontvangen en geboren? Maar juist voor die wortel van
onze zonde en ellende heeft de Heere zich willen neerleggen, toen Hij een ellendig,
zwak Kindeke werd. En hoewel rein en onbevlekt in Zichzelf, onze onreinheid, onze
vloek op Zich heeft willen nemen. Om Zijn Vader wederom eer te geven, wilde Hij
van al het zichtbare niets hebben, en van alles beroofd zijn, ja, ofschoon Hij de
Koning der koningen was en een hemels paleis bewoonde, wilde Hij een arm Kindeke
worden en in een kribbe ter neer liggen. Waar God verheerlijkt zal worden, beleeft
men een hellevaart, daar gaat het door de diepste armoede en ellende heen, en men
heeft in deze armoede en ellende niets dan het Woord van de Heere, en de
vertroostingen van de Heilige Geest.
44