Tiecelijn - Reynaertgenootschap

Tiecelijn 21
8 Cf. Mann 1987, p. 147-151.
9 Cf. Mann 2002, p. 144.
10 Cf. Mann 2002, p. 143-149.
11 Cf. Mann 1987, p. 146.
12 Cf. Mann 1987, p. 121-127. Op p. 117-120 gaat ze in op verwijzingen naar de controverse tussen
Cluny en Cîteaux, en naar de Apologia van Bernardus van Clairvaux.
13 Cf. Elisabeth Charbonnier, ‘Un episode original: La mort du loup dans le livre VII de l’Ysengrimus’,
in: Épopée animale, fable, fabliau. Actes du IVe Colloque de la Société Internationale Renardienne, Evreux,
7-11 septembre 1981, Gabriel Bianciotto en Michel Salvat (red.), Parijs, 1984, p. 133-139. Zie in dezelfde
bundel ook Wilfried Schouwink, ‘The Sow Salaura and her Relatives in medieval Literature and Art’,
p. 509-524.
14 Y. VII 139-140. Cf. Apoc. 20:7.
15 Ziolkowski 1993, p. 232.
16 Peter Dinzelbacher, Bernhard von Clairvaux. Leben und Werk des berühmten Zisterziensers, Darmstadt,
1998, p. 311-313.
17 ‘Ego, misera et plus quam misera in nomine femineo’, geciteerd naar Dinzelbacher, 1998, p. 312.
18 Luk Wenseleers (De pels van de vos. Historische achtergronden van de middeleeuwse Reinaertsatire,
Amsterdam/Leuven, 1993, p. 274) vermoedt dat de dichter in 1147-1148 aanwezig was op het concilie
van Reims en de synode van Trier, waar hij dan het nieuws zou hebben gehoord over de mislukking van
de tweede kruistocht en over de apocalyptische visioenen van Hildegard van Bingen. Dit is natuurlijk
niet onmogelijk, maar hij kan er evengoed over hebben horen vertellen.
19 Het gaat om de verzen V 818.1-18; Mann 1987, p. 460-461.
20 Gravdal 1991, p. 76.
21 Gravdal 1991, p. 81.
22 Lucien Foulet, Le Roman de Renard, Parijs, 1914.
23 Cf. Mann 1987, p. 118, p. 426.
24 Elisabeth Charbonnier, Recherches sur l’Ysengrimus, traduction et étude litteraire, Wenen, 1983,
later uitgegeven als Le Roman d’Ysengrin, Parijs, 1991; Albert Schönfelder, Isengrimus. Das flämische
Tierepos aus dem Lateinischen verdeutscht, Münster/Keulen, 1955; Francis J. Sypher en Eleanor Sypher,
Ysengrimus, by Magister Nivardus, New York, 1980; Mann 1987; Jozef van Mierlo, Magister Nivardus’
Isengrimus. Het vroegste dierenepos in de letterkunde der Nederlanden, Utrecht, 1946; Nieuwenhuis
1997. Zie het artikel van Willy Feliers, ‘Désiré Acket en zijn illustraties in de Isengrimus’, in: Tiecelijn,
14 (2001), p. 142-156.
25 Van Mierlo 1946, p. 172.
26 Zie o.a. Lieven van Acker, ‘Parodiërende elementen in Nivardus’ Ysengrimus’, in: Handelingen der
Koninklijke Zuidnederlandse Maatschappij voor Taal- en letterkunde en Geschiedenis, 20 (1966), p. 335-
363; en Coun 1987.
~ 46 ~