Versie PDF - septembernummer , 2005, jaargang 33, nr.2

vorm uitgegeven bij de Werkgroep de Nederlanden waarvan hij een bezielend lid
geweest is. Hopelijk worden die bijdragen nu gebundeld tot een waardevol boek, als
een rijke bron aan informatie voor de Nederlanders van Noord, Zuid en
Allerzuidelijkst. Apart verzorgde Lowyck een kleine studie over de abdij van Waten,
een opmerkelijk boekje “Uit het leven van J. M. Gantois”en korte biografieën van een
paar Frans-Vlamingen zoals deken Wyckaert en Winok Bourel. Zijn nicht Maria Louisa
T’Hooft is bij al z’n werk en bij het klaarmaken van de teksten een onmisbare hulp
en steun geweest.
Felix Boutu sr. was een bij uitstek Vlaamse burgemeester van de Westhoek. Hij is
op 17 juli op 91-jarige leeftijd overleden in Bollezele waar hij al enkele jaren verbleef
in het plaatselijk rustoord.Voordien was hij boer op z’n hofstede in Broksele die hij
zelf “De Witte Doorn” gedoopt had; toen al sierde een naambordje z’n gevel. Als
burgemeester probeerde hij z’n dorp om te vormen tot een Vlaamse levensgemeenschap.
Er werden Vlaamse feesten georganiseerd waar de jongeren de bezoekers in
Vlaamse volksdracht onthaalden. De weinige kunstschatten van z’n kleine kerk en de
oude registers werden tentoongesteld en er was een Vlaamse bijeenkomst. Je kon er
kleine wimpeltjes verkrijgen met “Broksele, bron van de IJzer” en ook aan de grens
van het dorp plaatste hij een bord met hetzelfde “Broksele bron van de IJzer” in beide
talen. Broksele verbroederde met het gelijknamige Brussel en de gemeenteraad kwam
terug met een Manneke Pis dat er nog altijd prijkt bij de kerk. Felix werd dan ook
verdiend in Diksmuide tot ridder geslagen van het Manneke uit de Mane, bij welke
gelegenheid hij het humoristische verhaal bracht van hun bezoek aan Brussel en aan
het paleis... Hij heeft z’n Vlaamse bezieling weten uit te stralen bij z’n collega’s en
streekgenoten en bepaald bij z’n zoon Felix jr., de voorzitter van IJzerhoek (Yser
Houck). Op z’n uitvaart op 21 juli ll. in z’n vertrouwde kerk waren bijzonder veel mensen
komen bidden en hun grote waardering betuigen. Jammer dat er geen enkel woord
gesproken werd in zijn geliefde moedertaal.
Cyriel Moeyaert
Robert Hennart (° 1914 - + Brussel, 10-06-2005). Deze Franssprekende
Vlaamsgezinde Frans-Vlaming heeft een bewogen en rijk gevuld leven achter de rug.
Hij is tot op pensioenleeftijd directeur geweest van “l’Ecole Superieure de
Journalisme” in Rijsel en werd daar opgevolgd door z’n neef Jean-Pierre Verschave, de
ook al overleden voorzitter van het Comité Flamand de France.Tientallen jaren hebben
we hem vooral gekend als de heel bedrijvige secretaris van het Comité Flamand de
France, die in die functie ook meegewerkt heeft met het KFV. Hij was de secretarisuitgever
van het Bulletin du Comité Flamand de France en ook van de Annales van dat
Comité, de samensteller van het belangrijke “Livre du Centenaire 1853 - 1953” waarin
hij de hoofdbijdrage schreef, en later was hij ook een van de belangrijkste redacteurs
van het “Manifeste des Flamands de France” waarin hij, samen met de andere toenmalige
Frans-Vlaamse verenigingen, een pleidooi hield voor het onderwijs van het
Nederlands in Frans-Vlaanderen. Ook als spreker hebben we hem meermaals over
dat onderwerp gehoord o.m op bijeenkomsten van het CFF en ook op onze Frans-
Vlaamse Cultuurdagen in Waregem, Ekelsbeke en Belle. In de KFV-Mededelingen (16e
31