Collega: - OK Nieuws
Collega: - OK Nieuws
Collega: - OK Nieuws
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Ingezonden I<br />
brief<br />
Beste redactie,<br />
Tot mijn grote verbazing zie ik in <strong>OK</strong> Operationeel 5/6 een foto op pagina 12 die mij<br />
geheel tegen de borst stuit. Een leuke operatieassistente met een ketting om en<br />
oorbellen in. Wat mijn gedachten hierbij zijn kunt u raden. En nadat ik de Zemblauitzending<br />
over vieze ziekenhuizen heb gezien helemaal. Staan wij als beroepsgroep<br />
nog steeds boven de wet en/of IGZ? Ik vind het jammer te moeten constateren dat<br />
ik in mijn eigen vakblad nog steeds operatiekamers zie die zich niet houden aan de<br />
WIP-richtlijnen (WIP = Stichting Werkgroep Infectiepreventie, red.). Verder hoop ik<br />
dat de redactie van de LVO weet wat er speelt in het land der <strong>OK</strong>’s zodat men de volgende<br />
keer nadenkt wat voor een foto men kan plaatsen in een vakblad. Ik denk dat<br />
we iedere situatie moeten aangrijpen om onze beroepsgroep duidelijk te maken dat<br />
ook wij bereid zijn te veranderen. Ik neem aan dat de foto is gemaakt op een operatiecomplex.<br />
Daarmee wordt de suggestie gewekt dat je op een <strong>OK</strong>C wel met oorbellen en<br />
kettingen mag lopen. Zodra wij omgekleed zijn heb je toegang tot de <strong>OK</strong>, en ik neem<br />
aan dat een operatieassistent niet op de gangen wel oorbellen en kettingen draagt en<br />
in de operatiekamers niet. Maar goed, ik snap de redenatie van een geposeerde foto<br />
wel, maar nogmaals, mensen zien wat ze willen zien en de link is gauw gelegd: de<br />
<strong>OK</strong>-assistent in het vakblad droeg ook oorbellen en een ketting. Dit geeft misschien<br />
ook aan hoe moeilijk het is de beroepsgroep en specialisten te veranderen.<br />
Met vriendelijke groet,<br />
Karin te Spenke, praktijkbegeleider operatiekamers Ziekenhuisgroep Twente<br />
Beste Karin,<br />
De coverfoto en de foto behorende bij de rubriek ‘<strong>Collega</strong>’ zijn altijd geposeerde<br />
foto’s die niet genomen zijn tijdens een werksituatie, en dus ook niet hoeven te<br />
voldoen aan de kleding- en hygiënevoorschriften.<br />
Daarnaast is de redactie het inhoudelijk niet eens met je kritiek. De WIP-richtlijnen<br />
verbieden alleen hand- en polssieraden en zeggen niets over het dragen<br />
van halskettingen en oorbellen. Uit hygiënisch oogpunt zijn die dus toegestaan,<br />
net als piercings. Er bestaat geen bewijs dat kettingen, oorbellen en piercings<br />
een rol spelen bij het veroorzaken van wondinfecties.<br />
Operatieafdelingen verbieden ze vaak onder de noemer algemene discipline<br />
en verwijzen daarbij dan ook nog weleens ten onrechte naar de IGZ en de WIP. Overigens laten<br />
onderzoeken wel zien dat echte belangrijke hygiënemaatregelen (deurenbeleid, handhygiëne) door alle commotie veel te<br />
weinig aandacht krijgen. Zaken die er toe doen voeren we dus niet uit en onbelangrijke zaken zorgen voor “schone schijn”.<br />
Terecht schrijf je dat veranderen van “professionals” moeilijk is, maar de eerste stap van professioneel gedrag is het opvolgen<br />
van richtlijnen die op basis van bewijzen zijn samengesteld. Eigen interpretaties daarvan hebben nogal eens nadelige gevolgen<br />
van mild tot levensgevaarlijk.<br />
In 2013 gaan we in <strong>OK</strong> Operationeel uitgebreid aandacht besteden aan de hygiënerichtlijnen.<br />
Redactie <strong>OK</strong> Operationeel, Paul Meijsen<br />
12 <strong>OK</strong> OPERATIONEEL SEPTEMBER/<strong>OK</strong>TOBER 2012<br />
Sieraden (WIP-richtlijn):<br />
Tijdens de werkzaamheden worden<br />
geen ringen, armbanden of polshorloges<br />
gedragen. Motivatie: ringen, armbanden<br />
en polshorloges mogen niet<br />
worden gedragen omdat:<br />
• Zij in de weg zitten bij de uitvoering<br />
van handhygiëne.<br />
• Op de huid onder ringen en horloges<br />
hogere aantallen bacteriën aanwezig<br />
zijn dan op de overige huid van de<br />
handen.<br />
• Ringen kunnen leiden tot maandenlang<br />
persisterende aanwezigheid van<br />
potentieel pathogene bacteriën.<br />
• Het dragen van ringen een risicofactor<br />
is voor de aanwezigheid van<br />
hogere aantallen bacteriën en ook<br />
potentieel pathogene bacteriën op de<br />
handen.<br />
• Handhygiëne gemeten aan de reductie<br />
van het aantal bacteriën op de<br />
handen minder effectief is bij ringdragers.<br />
Een piercing dient te worden verwijderd<br />
wanneer het sieraad hinderlijk<br />
is bij de correcte uitvoering van hygienemaatregelen,<br />
of bij verzorging of<br />
behandeling van patiënten, of wanneer<br />
de piercing ontstoken is.<br />
Bedeesd kwam de Belgische Hilde Alenis-Lemmens (47) in 1986 naar Nederland om zich te<br />
specialiseren tot operatieassistent. De verpleegkundigeopleiding had ze toen al achter de rug.<br />
Ze werkt nu in het Amphiaziekenhuis, locatie Langendijk, Breda.<br />
land direct ging verdienen. En dankzij = Chirurgische Opleiding en Bijscholing<br />
mijn verpleegkundige achtergrond kon Randstad Academies, red.), die iedere<br />
‘Het idee ontstond rond mijn <strong>OK</strong>-stage. Het ik terecht in de gediplomeerdenflat, met twee jaar in Noordwijkerhout worden ge-<br />
vak sprak me erg aan, maar de verhalen die grotere kamers en een andere sfeer dan de organiseerd. Bij deze na- en bijscholings-<br />
de ronde deden over de mentaliteit van de leerlingenhuisvesting. Ik voelde me snel activiteiten zijn er ook parallelsessies voor<br />
artsen schrokken me af. Destijds heerste in thuis, en bovendien ging ik ieder weekend operatieassistenten. En eind 2011 ben ik<br />
België nog een enorme hiërarchie, en zo’n terug naar Antwerpen. Eerst per trein, later met twee collega’s en twee gynaecologen<br />
werksfeer beangstigde me. Via mijn sta- carpoolend met een collega uit Mechelen.’ naar Straatsburg geweest voor het leren van<br />
gebegeleider kwam ik terecht in Breda, in<br />
de robotchirurgie die we nu uitoefenen bij<br />
het toenmalige Sint Ignatiusziekenhuis. Na<br />
de gynaecologie.’<br />
een brief en telefonisch contact kreeg ik al ‘Wat me opviel was de vrijere houding<br />
vrij snel de uitnodiging voor een persoon- van Nederlandse collega’s. Zelf heb ik echt<br />
lijke kennismaking met Personeelszaken. moeten leren mondiger te worden en te<br />
Mijn ouders gingen mee, want ik had nog zeggen dat ik denk dat iets beter kan. In ‘Haha, ik hang er een beetje tussenin. In<br />
geen auto. Bovendien was het voor hen Nederland wordt dat meedenken aange- Nederland wordt gelachen om mijn “amai”<br />
gevoelsmatig een hele stap dat hun jongste moedigd; er wordt vaak iets met je tips en “allé”, terwijl ze thuis in België grinni-<br />
(van vier kinderen) nu ook de deur uit zou gedaan. In België wordt assertiviteit sneller ken om mijn Hollandse “kom op zeg”.<br />
gaan. En nog wel naar het buitenland.’ beschouwd als “grote mond”. Ook contact Toen ik vorig jaar zomer mijn 25-jarig<br />
tussen doktoren en patiënten en hun jubileum vierde, gebeurde dat op mijn<br />
familie is in Nederland directer en opener. verzoek in een Bredaas café. Het werd een<br />
‘Anders dan in België kon ik me in In België staat de dokter toch meer op bruisend feest met honderd collega’s. De<br />
Nederland specialiseren tot operatieassis- afstand. Zelf spreek ik de artsen ook nog al- zeventien gynaecologen voor wie ik werk<br />
tent. In het Belgische systeem is de voortijd aan met “u” en met hun achternaam.’ waren bijna allemaal van de partij. In<br />
bereiding van de operatie meer een taak<br />
België zou dat niet zo snel gebeuren. Hier-<br />
van de specialisten onderling, terwijl ik<br />
door voelde ik me als Belgische in Neder-<br />
juist graag taken als instrumenteren en as- ‘Absoluut. In ben al twaalf jaar specialisatieland extra gewaardeerd. Ook door het bijsisteren<br />
aan mijn pakket wilde toevoegen. oudste Gynaecologie, een interessant zondere cadeau: een “gouden” speculum<br />
In Breda kreeg ik de kans me daarin te vakgebied waarin je niet snel “vastroest”, met de tekst: “Zegt de één(denbek) tegen<br />
bekwamen. Op 30 juni 1986 kreeg ik mijn want dit heeft zo veel verschillende de ander: amai, die Hilde is een gouden<br />
diploma verpleegkundige, en op 1 juli facetten. Ook de ontwikkelingen in het kracht.” Ik vind het “gewoon mijn job” om<br />
startte ik het traject tot operatieassistent. vak volg ik met plezier, bijvoorbeeld door me voor 120 procent in te zetten, maar<br />
Nog een voordeel was dat ik in Neder- het bezoeken van de COBRA-dagen (COBRA met dit compliment was ik echt verguld.’<br />
Waarom maakt een Belgische de overstap<br />
naar het Noorden?<br />
Voelde het voor jezelf ook als ver weg?<br />
Operatieassistent Hilde Alenis-Lemmens:<br />
Geen cultuurshock?<br />
Hoop je nog lang in Nederland te werken?<br />
‘Ik spreek artsen nog<br />
met “u” aan’<br />
TEKST: LINDA VAN PELT | FOTO’S (INCLUSIEF COVER): EDWIN WIEKENS<br />
Ben je gevoelsmatig een beetje Nederlandse<br />
geworden?<br />
<strong>OK</strong> OPERATIONEEL SEPTEMBER/<strong>OK</strong>TOBER 2012 13<br />
<strong>OK</strong>O005 <strong>OK</strong>O005-0612.indd 0612 indd 12 12<br />
9/3/12 5:13 PM <strong>OK</strong>O005 <strong>OK</strong>O005-0612.indd 0612 i dd 113 9/3/12 5:13 PM<br />
<strong>OK</strong> OPERATIONEEL DECEMBER 2012 7