Bekijk de PDF - FEBEM - Federatie van Bedrijven voor Milieubeheer

FEBEM focus - december 2009
50
SELECTIEF INGEZAMELD
Nieuw rapport over het beheer van
industrieel afval in Wallonië
Het instituut voor advies en studie inzake Duurzame Ontwikkeling
– het ICEDD - heeft in opdracht van de Waalse administratie
het luik « afvalstoffen » onderzocht van de vragenlijst betreffende
de milieugegevens waarop 281 Waalse exploitatiezetels
hebben geantwoord. Via een extrapolatie hebben ze getracht
een goed beeld te schetsen van het beheer van de industriële
afvalstoffen in het Zuidelijk landsgedeelte.
Dit rapport van 156 pagina’s bevat de analyse van alle resultaten
van elke verwerkingssite, zijnde verwijdering (met in begrip
van verbranding), valorisatie (van materiaal of energie) of
fysico-chemische verwerking. Het beschrijft de voornaamste
bestemmingen in geval van export van de afvalstoffen.
Men kan er een veelheid van gegevens terugvinden. Zo zou de
hoeveelheid industriële afvalstoffen in Wallonië oplopen tot 6,4
miljoen ton, waar men de hoeveelheid afkomstig van de KMO
(weinig gekend - vermoedelijk 2,3 miljoen ton), van huishoudelijke
oorsprong (1,8 miljoen ton), van aanvulgronden (6 miljoen
ton) en van de bouwsector (2,6 miljoen ton).
Een groot deel (44%) van de hoeveelheid industrieel afval is
afkomstig van de metallurgie, gevolgd door de voedingsnijverheid
(22%) en de chemische sector (17%). Meer dan 90%
van de afvalstroom wordt bij de bedrijven zelf gevaloriseerd,
meestal onder het mom van bijproduct, wat nochtans niet officieel
erkend is. Een groot gedeelte wordt dus binnen Wallonië
beheerd, maar 10% wordt uitgevoerd, waarvan meer dan 4%
naar Vlaanderen of ongeveer 250.000 ton.
Wallonië beschikt over een verwerkingscapaciteit van 2,9 miljoen
ton, maar hiervan wordt slechts 65% ingevuld door Waalse
afvalstoffen. Het saldo wordt dus geïmporteerd. Strikt beschouwd
is Wallonië een afvalimporteur (export van ongeveer
650.000 ton en import van ongeveer 1 miljoen ton), maar een
uitvoerder van afval ten opzichte van Vlaanderen omdat het
Zuidelijk landsgedeelte niet beschikt over een stortplaats of
verbrandingsoven voor gevaarlijke afvalstoffen (behalve voor
ziekenhuisafval) en evenmin over een verwerkingscentrum
voor dierlijke restmaterialen en kadavers.
Dit rapport is beschikbaar op www.environnement.wallonie.be
NIEUW HANDHAVINGSDECREET IN
VLAANDEREN: EEN INBREUK IS GEEN
MISDRIJF
Het nieuwe handhavingsdecreet: wordt het ook weer wennen
aan enkele nieuwe begrippen en regels? Zo spreekt het decreet
over misdrijven en inbreuken. Alle overtredingen van de
milieuwetgeving zijn in principe milieumisdrijven. Dat betekent
dat het parket de keuze heeft om het dossier zelf te behandelen
(bv. minnelijke schikking voorstellen of naar strafrechter
brengen) dan wel om het dossier door te geven aan de Vlaamse
administratie zodat deze een Vlaamse administratieve geldboete
kan opleggen.
Sommige overtredingen worden specifiek vermeld om ze
zwaarder te kunnen straffen; andere worden vermeld om ze
lichter te straffen.
Op die strafbaarheid als algemene regel zijn drie uitzonderingen:
1) Sommige overtredingen zijn uitdrukkelijk niet strafbaar.
Zo zijn overtredingen van de regels over de milieuheffingen
en van de vergunningsprocedure uitgezonderd, omdat
daar al voldoende specifieke sancties voorhanden zijn, bv. een
hogere heffing of het afwijzen van de vergunningsaanvraag.
2) “Kleine vormen van openbare overlast” kan een gemeente
aanpakken met gemeentelijke administratieve sancties
(GAS) en zijn alleen strafbaar in de gemeenten die hierop
geen GAS hebben ingesteld.
3) Sommige overtredingen van louter administratieve
verplichtingen worden milieu-inbreuk genoemd. Ze zijn niet
strafbaar en kunnen alleen via een Vlaamse administratieve
boete worden gestraft. Alle milieu-inbreuken worden opgesomd
in de bijlagen bij het Milieuhandhavingsbesluit. Zo vind
je in bijlagen 7 en 8 bij het Milieuhandhavingsbesluit de lijst
met artikels uit Vlarem II en Vlarea waarvan de overtreding een
milieu-inbreuk is.
Voor sommige overtredingen hoef je die lijsten echter niet na
te kijken. Het decreet somt enkele zaken op die een misdrijf
moeten blijven: bv. wanneer de vergunnings- of meldingsplicht
niet werd nageleefd of wanneer er in strijd met de regels een
handeling met afval of een verontreiniging (“emissie”) is geweest.
Zowel voor milieumisdrijven die het parket niet wenst te behandelen
als voor milieu-inbreuken, worden de Vlaamse administratieve
boetes opgelegd door de (nieuwe) afdeling Milieuhandhaving,
Milieuschade en Crisisbeheer (AMMC), met
beroepsmogelijkheid bij het Milieuhandhavingscollege.
(bron: vvsg-mail)