Jaargang / Année 10, 2004, nr. 2 - Gewina

Nieuwe publicaties I Publications recentes 85
der Historiker zuriickfiihrt (S. 493ff.). Das Problem dieser Erklarungsweise besteht
darin, class nicht alle Historiker, die die gleichen Erfahrungen durchmachten, sich der
New History anschlossen. Gerade hier hatte eine Analyse konkreter akademischer
Milieus sowie des Selbstverstandnisses der Historiker in Angriff genommen werden
konnen.
So verdeutlicht "Klio macht Kari'iere" sowohl die Vorteile als auch die Nachteile
eines makrohistorischen Zugangs zur Geschichte der Geschichtswissenschaft. Es legt
die institutionellen Zwange und gesellschaftlichen Bedingungen dar, unterschatzt
dann aber die handlungsleitenden Denkhorizonte der Akteure. Das Hauptverdienst
der Arbeit besteht darin, die komplexen Rahmenbedingungen der institutionalisierten
Geschichtswissenschaft in einer anschaulichen, systematischen Weise dargelegt zu
haben. Damit wird das Feld fiir weitere vertiefende Untersuchungen iiber jenes feine
Gefiige des Wissenschaftswandels eroffnet, in denen subtilere Machtverhaltnisse
innerhalb einzelner Institutionen sowie das Selbstverstandnis der Historiker mehr zur
Geltung kommen sollten.
Gabriele Lingelbach, Klio mach! Karriere. Die Institutionalisierung der Geschichtswissenschqft in
Frankreich und den USA in der :;:p;eiten Ha!fte des 19. Jahrhunderts (Gottingen:
Vandenhoeck & Ruprecht 2003) (VerOffcntlichungen des Max-Planck-Instituts fiir
Geschichte 181) ISBN 3-525-35177-1, € 84.00.
De doodskunstenaar. De anatomische lessen van Frederik Ruysch
Uit: if.uba.uva.nl/ nl/ tentoonstelling/ ruysch/
De Amsterdamse anatoom Frederik Ruysch (1638-1731) was tot ver in de
negentiende eeuw een wereldberoemd medicus. Hij dankte zijn faam aan een methode
van prepareren die het ontleden omvormde van een morsige bezigheid tot een in
brede kring bewonderde kw1st. Zijn techniek stelde hem in staat om minuscule
lichaamsdelen zichtbaar te maken, waardoor hij uitgroeide tot een van de belangrijkste
gidsen in de vroegmoderne ontdekkingsreis door het menselijk lichaam.
Ruysch wist zijn gaven bovendien te benuttcn om de anatomic ook voor leken
een bekoorlijke aanblik te geven. Zijn collectie trok niet alleen uit heel Europa de
aandacht van vooraanstaande wetenschappers, maar werd tevens een van de
toeristische trekpleisters van Amsterdam.
Het publiek kon zich vergapen aan composities waarin geraamtes van ongeboren
kinderen, geplaatst op een rots van nier- en blaasstenen, een allegorisch tafereel
uitbeeldden te midden van opgespoten bloedvaten die als bomen waren vermomd.
Frederik Ruysch slaagde erin lijken zo te balsemen dat het leek alsof het om slapende
mensen ging.