Rouwen is ontzettend hard werken - Slachtofferhulp Nederland

op Afriqiyah. Bij het naderen van het vliegveld dacht ik: als we nu neerstorten, op deze
plek, zou het voor mij goed zijn geweest. Laat me maar gaan, dan ben ik er vanaf. Toen
we waren geland, voelde ik niks meer. Alsof ik dood was.
De rampplek was vreselijk desolaat. Ik dacht: als je dan doodgaat, waarom dan hier?
Overal rommel, kapotte spullen. Je kijkt, je zoekt iets, maar je weet niet wat. Plotseling
zag ik een medicijnverpakking liggen. Diclofenac stond erop. De pijnstiller die hij
innam, omdat hij drie weken voor het ongeluk zijn ribben had gebroken door een ongelukkige
val. Ik liep door. En liep weer terug. Ik pakte het doosje op. En zag de naam
van mijn kind erop staan. Het was zijn medicijndoosje. Ik heb ongelofelijk hard staan
krijsen. Dit was een teken van Joeri. Hij wilde zijn moeder laten zien dat hij op die plek
had gelegen. Later hoorde ik dat er een hele lading medicijnen in dat vliegtuig zat.
Waarom heb ik in zo’n enorm gebied uitgerekend dít doosje gevonden? Dit medicijndoosje
is voor mij heilig geworden. Het is een wonder.’
Wens
‘Rouwen is ontzettend hard werken. Máándenlang heb ik niet geslapen. Ik was zo
moe. Het voelt alsof je met 180 kilometer per uur met je kop tegen de muur bent geslagen.
Een deel van mij is gestorven, omdat mijn kind is gestorven. En wat dood is,
kun je niet meer levend maken.
Als de tijd verstrijkt, wordt het verdriet anders. Ik huil nog steeds veel. Maar ik kan er
wel mee omgaan. Ik ben onder behandeling bij een traumapsycholoog. Het schuldgevoel
omdat ik ze niet heb tegengehouden, is weg. Ik kan weer uitkijken naar dingen.
Ik heb heel veel zegeningen in mijn leven. Hele lieve kinderen en kleinkinderen. Dat
koester ik. Maar ik heb ook een verlies. Het is zo moeilijk om je kind te overleven. De
vrolijkheid die ik had, is weg. Ik denk ook niet dat die nog zal terugkeren. Ik geloof dat
ik het pas kan afsluiten als ik er zelf niet meer ben. Maar ik heb een lange adem. En ik
heb Joeri na zijn dood beloofd dat ik iets van mijn leven zal maken. In zijn laatste sms
schreef hij: “Afrika zit in mijn hart en ik kom als het lukt zeker terug.” Daarom zal ik
ooit een deel van zijn as in Afrika uitstrooien. Dat was zijn laatste wens.’
‘Rouwen is ontzettend hard werken’ 17