Rouwen is ontzettend hard werken - Slachtofferhulp Nederland

Voorwoord
Bij alle direct betrokkenen staat de datum in het geheugen gebrand: 12 mei 2010. Op
die dag, rond 06.00 uur ’s ochtends (lokale tijd), verongelukte de Airbus van Afriqiyah
Airways. Op enkele honderden meters vóór de landings baan van de internationale
luchthaven van Tripoli. Zeventig Nederlanders, onder wie ook kinderen, kwamen om
het leven. Van de 104 inzittenden overleefde alleen een negenjarig Nederlands jongetje
het ongeluk.
Precies een jaar later organiseerden nabestaanden een bijeenkomst ter nagedachtenis
van hun dier baren. De bijzondere muziek, de indrukwekkende toespraken, het samenzijn
en het opnoemen van de namen van de slachtoffers maakten het tot een waardige
herdenking. Bij meerdere nabestaanden bleek de wens te bestaan om in 2012 opnieuw
gezamenlijk een herdenking te organiseren. Drie nazorg- organisaties (Slachtofferhulp
Nederland, Stichting Impact en Echoes Online) haakten op dit initiatief aan door samen
met enkele nabestaanden een herdenkingsboek te maken. Het boek is gefinancierd
door het ministerie van Buitenlandse Zaken en het ministerie van Veiligheid en Justitie.
In dit boek vertellen negen nabestaanden – soms samen met familieleden – over de
gevolgen van het verlies van hun dierbaren. De openhartige verhalen laten zien hoe
het ongeluk de levens van deze families in een oogwenk veranderde. Behalve met het
enorme verlies werden ze vrijwel meteen geconfronteerd met een heleboel andere,
vaak meer praktische zaken. Zoals het identificatieproces, het afscheid, de begrafenis,
de media-aandacht en de reis naar Tripoli. Ook laten de verhalen zien hoe de nabestaanden
na deze periode hun leven proberen op te pakken, hoe moeilijk dat soms ook is.
Want ‘rouwen is ontzettend hard werken’, zoals een van de nabestaanden het uitdrukt.
Waar putten ze de inspiratie en de kracht uit? Dat verschilt per persoon, en dat maakt
elk verhaal in dit boek uniek.
Behalve nabestaanden van de slachtoffers bij het vliegtuigongeluk in Tripoli komen
ook andere na bestaanden aan het woord. Het gaat om mensen die bij eerdere vliegtuigongelukken
hun dierbare(n) hebben verloren. Ze kijken terug op wat het verlies met hen
heeft gedaan, hoe ze de draad van hun leven weer hebben opgepakt, en welke rol het
verlies nu – vele jaren later – nog altijd speelt. Hun verhalen kunnen inspiratie en hoop
4 ‘Rouwen is ontzettend hard werken’