DIE ROL VAN TAALAKTIVISME BY DIE HERWAARDERING VAN ...

insiggewend dat die Suid-Afrikaanse regering sedert 1994 in terme van taal in die
onderwys baie bedrywig was. Voordat die Taal-in-Onderwysbeleid (1997) aanvaar is, het
die volgende besprekingsdokumente byvoorbeeld die lig gesien:
Education Clause in the Bill of Rights (1996)
Towards a Language Policy in Education: Discussion Document
(November 1995) van die Departement van Onderwys
Language Plan Task Group (LANGTAG) Final report (Augustus 1996)
van die Departement Kuns, Kultuur, Wetenskap en Tegnologie
Tweede Witskrif rakende Onderwys (Februarie 1996)
Draft Language Policy (Maart 1996) van die Departement van Onderwys.
Die Nasionale Regering se standpunt oor taal in die onderwys kom duidelik in die
Handves van Menseregte van 1996 na vore. Hieruit blyk dit dat die Departement van
Onderwys die ontwikkeling van veeltaligheid binne die raamwerk van toevoegende
tweetalige onderwys beklemtoon. Skole word byvoorbeeld sterk aangeraai om ten minste
twee tale van onderrig vanaf Graad 1 aan te bied, waarvan een die huistaal van die leerder
moet wees. Twee tale moet as vakke aangebied word. Leerders moet in Graad 4
aangemoedig word om ’n derde taal te neem. Ten minste twee tale moet geslaag word.
Toevoegende tweetaligheid veronderstel ’n mate van behoud van die moedertaal.
Die taal-in-onderwysbeleid van die Departement van Onderwys (1997) maak voorsiening
vir verskeie alternatiewe om veeltaligheid te bevorder. In werklikheid verteenwoordig
hierdie alternatiewe verskillende tipes tweetalige onderwys (Du Plessis, 2002:3). Die
keuses is die volgende:
Deur meer as een onderrigtaal te gebruik (met ander woorde sterk of toevoegende
tweetalige onderwys wat die parallelle dubbelmedium-tipe kan wees); en/of
Deur addisionele tale as volwaardige vakke aan te bied (met ander woorde swak
of afnemende tweetalige onderwys wat moontlik van die hoofstroom + ontrekking
vir Vreemde of Tweede taal kan wees); en/of
2