DIE ROL VAN TAALAKTIVISME BY DIE HERWAARDERING VAN ...

Taalbeplanning kan volgens McConnell (in Coulmas, 1997:348) met verskillende
uitgangspunte gedefinieer word. Dit kan linguisties, sosiaal of polities georiënteerd wees.
Hoewel hierdie verskillende benaderings elk op unieke eienskappe fokus, is dit tog
interafhanklik en onafskeidbaar verbind tot verandering en ontwikkeling. Indien
taalbeplanning volgens McConnell dus verandering en ontwikkeling verteenwoordig, kan
dit as ’n manier beskou word waarop linguistiese, sosiale en politieke probleme wat
negatief op taalverandering en -ontwikkeling inwerk, oorkom kan word.
McConnell (in Coulmas, 1997:348) verskaf die volgende drie definisies as voorbeelde
van die verskillende benaderings:
(1) Die linguisties georiënteerde definisie van Kloss (1967):
“The term Ausbausprache may be defined as ‘language by development’.
Languages belonging to this category are recognized as such because of having
been shaped or reshaped, molded or remolded – as the case may be – in order to
become a standard tool of literary expression.
(2) Die sosiaal georiënteerde definisie van Fishman (1987):
“For me, language planning remains the authoritative allocation of resources to
the attainment of language status and language corpus goals, whether in
connection with old functions that need to be discharged more adequately”
(3) Die polities georiënteerde definisie van Abou (1987):
“The object of any planned linguistic change is to reduce competition between
languages or language varieties and to rationally structure their coexistence within
a society”.
Volgens McConnel beklemtoon die definisie van Kloss (1967) korpusdoelwitte (vorm) en
benader taal as ’n geskrewe instrument van die moderne samelewing. In die definisie van
Fishman (1987) is daar sprake van beide korpus- en statusdoelwitte met spesifieke sosiale
funksies. Abou (1987) se definisie het betrekking op politieke probleemoplossing en
28