Berichten 68 - Wadvaarders

etrokken dat zij niet altijd voldoende afstand
kunnen nemen en zo wordt al snel het grotere
belang uit het oog verloren’. ‘Uiteindelijk denk ik
dat alle betrokken partijen, als de mist weer wat
is opgetrokken, met een kopje koffie en open
agenda’s weer bij elkaar gaan zitten om eerst te
kijken wat ze willen bereiken - en daar zijn ze het
snel over eens denk ik - en dan af te spreken hoe
je daar het beste kan komen. Je zou het ook als
een mooie oefening kunnen zien in “samenwerken
bij zwaar weer”.’
Hij adviseert de ‘gebruikersclubs’ dan ook de
rust te bewaren en zo snel mogelijk na ondertekening
met LNV om de tafel te gaan zitten om de
verhoudingen weer te normaliseren. ‘Ook LNV
gaat het natuurlijk om het resultaat’.
Hij roemt de constructieve bijdrage van de Wadvaarders
aan het ontstaan van het Convenant.
Hij vindt ook dat de Wadvaarders een belangrijke
rol vervullen door een brug te bouwen tussen
de recreatiebelangen en de natuurbelangen.
Hij merkte het afgelopen jaar een “ trendbreuk”
op in het optreden van de natuurclubs. Die worden
gestuurd door hun achterban die de natuur
actief wil beschermen maar ook – verantwoord
- wil gebruiken voor hun ontspanning. Leden betalen
niet meer alleen voor afgesloten gebieden.
Ze willen er in en actief deelnemen, maar ook actief
beschermen.
Meeuwissen is zelf geen wadvaarder. Hij bezit
een BM waar hij regelmatig mee over de Zuid-
Hollandse wateren zeilt. De vrijheid op het water
spreekt hem aan en hij kan zich daarom
goed voorstellen dat de Wadvaarders het vaargebied
op de Waddenzee toegankelijk willen
houden. ‘Maar’, zo zegt Meeuwissen, ‘dat kan
echter alleen als zij ook het belang van de natuur
in hun gedrag laten zien. Om dit te bereiken
is het, naast het convenant, dan ook zinnig dat
er een breedgedragen monitor van de verstoringen
komt. Dat leidt er toe dat men het eens
wordt over wat objectief vast te stellen verstoringen
zijn en hoe je er mee moet omgaan. Daarom
kent het convenant een uitvoerige uitvoe-
ringsparagraaf. Er zal actief gemonitord worden,
er komt een actief voorlichtingsprogramma en
er komt mogelijk een vorm van waddentoezicht
door de Wadwachters.’
Meeuwissen vraagt wel om wat geduld en begrip.
‘Geef elkaar nou minimaal twee jaar om
het convenant een succes te maken, dan is een
duurzame samenwerking binnen handbereik’.
Meeuwissen ziet hier een belangrijke rol weggelegd
voor de BBZ en de Wadvaarders:. Daarnaast
is het belangrijk om met de direct betrokkenen,
zoals gemeenten, natuurbescherming en vaarders,
samen op te trekken en agenda’s te zetten.
Dat maakt je sterk. Dat kan in het Toeristisch
Overleg Waddenzee (TOW) dat in het convenant
weer een volwaardige plaats krijgt, als adviesgroep
van het RCW.
‘Probeer de tijd te vinden om rimpels glad te
strijken’, is zijn advies.
Maar, zo hoor je in kringen van de gebruikers:
wat zou het mooi zijn als LNV daar een handje in
zou helpen
Berichten 68 - Januari 2008 - pagina 7