KRING VOOR PSYCHOANALYSE van de New Lacanian School ...

Wij beginnen met het verlangen van de analyticus, dat het hele Seminarie
doorkruist. Lacan begint met die vraag: “Hoe moet het met het verlangen
van de analyticus gesteld zijn opdat hij op een correcte manier zou werken?”
(XI, 14). Hij besluit met de stelling dat “het verlangen van de analyticus
geen zuiver verlangen” is (XI, 248). Het is een verlangen dat “de
overschrijding van het vlak van de identificatie” mogelijk maakt en de analysant,
op het einde van zijn analyse, terugvoert tot het vlak waar de drift
aanwezig wordt gesteld (XI, 245-246). Van de analyticus wordt “vereist
dat hij de cyclus van de analytische ervaring precies heeft getraverseerd
in zijn geheel” (246). Dit brengt hem pas in staat om zelf voor iemand anders
als „x‟ van het “verlangen van de analyticus” te werken.
In het verlengde van dit XI de Seminarie, zal Lacan de passe uitvinden om
meer duidelijkheid te krijgen over deze “overgang tot psychoanalyticus”.
Van degenen die na de procedure van de passe te hebben doorlopen tot
“AE” worden benoemd (Analyste de l‟Ecole), wordt onder meer verwacht
dat ze zouden getuigen van wat de psychoanalyse van hen heeft gemaakt.
In de eerste twee bijeenkomsten zullen we dus, samen met de recent benoemde
Analytica‟s van de School Anne Lysy en Patricia Bosquin-Caroz, nagaan
hoe de psychoanalyse in hun geval heeft gewerkt en hoe het verlangen
van de analyticus verschenen is. Deze twee ontmoetingen leiden telkens
tot een discussie, die deels door de Werkgroep School en Passe voorbereid
zal worden, maar waaraan iedereen kan deelnemen. Alle deelnemers
van het theoretisch seminarie kunnen daartoe de eerste getuigenissen van
deze AE‟s op voorhand lezen (zie bibliografie). Ze worden tegen eind augustus
in het Nederlands vertaald en op de website van de Kring geplaatst.
Tonen hoe de psychoanalyse werkt, is ook wat op het spel staat in twee
andere belangrijke “praktijken” : de controle en de gevalsvoorstellingen.
Een “geval” presenteren, zoals we dat doen op een congres of tijdens een
klinisch seminarie bijvoorbeeld, veronderstelt een “constructie”, maar ook
een zeggen dat het reële van elk afzonderlijk geval laat doorschijnen. Samen
met de passe, zal dit de horizon vormen van de volgende bijeenkomsten.
We doen er een beroep op één of twee deelnemers en vertrekken
telkens uit een hoofdstuk van Séminaire XI, waarin de vier fundamentele
concepten met het verlangen van de analyticus in verband worden gebracht.
Het programma van die bijeenkomsten wordt in september bekend
gemaakt. Maar we geven in onderstaande bibliografie – die in de loop van
het jaar aangevuld zal worden – materiaal voor wie nu al aan het werk wil
gaan.
24