Dichter op de Huid - O dubbel d

Lucy Orta
Totipotent Architecture
> pagina VI
Keiko Sato
Installation
> pagina II
OVER / OP / IN / VOORBIJ DE HUID
Kunstenaars
Lucy Orta, doceert Kunst, Mode en Vormgeving
aan het Londen College of Fashion.
Ze is geboren in Engeland maar werkt en
woont sinds 1991 in Parijs. Zij begon haar
carrière met het ontwerpen van “Body
Architecture”, beelden als draagbare
architectuur: tenten of slaapzakken
veran deren in beschermende kleding.
Haar huidige onderzoek richt zich op
de openbare ruimte en met haar man
Jorge Orta ontwikkelt ze grootschalige
architectonische kunst. Voor Dichter op
de huid heeft Orta in Leerdam organische
glazen vormen laten maken. De vormen
zijn gebaseerd op haar onderzoek naar
het differentiatieproces dat lichaamscellen
ondergaan bij het vormen van de archi–
tec tuur van ons lichaam. In dunne stalen
frames vormt het glas maquettes van
historische gebouwen. Het zijn abstracte
voorstellen voor de transformatie van
verlaten locaties. De architectuur wordt
nieuw leven ingeblazen en de bestaande
structuren van het gebouw gaan een dialoog
aan met de vloeibaarheid van het glas.
Lucy Orta, Professor of Art,
Fashion and the Environment at
London College of Fashion was
born in England but resides in
Paris since 1991. She began her
artistic career by creating ‘Body
Architecture’, sculptures that
resemble portable architecture:
tents or sleeping bags that
covert into protective clothing.
Her current research focuses
on public-space and with
her husband Jorge Orta they
develop large-scale architectural
artworks. For Skin Deep, Orta
created organic glass forms in
Leerdam based on her research
with cell-biologists, interpreting
the process of differentiation
cells undergo to create the
actual architecture of our body.
They are integrated into fine
steel maquettes of historical
buildings to create a series
of abstract proposals for the
transformation of abandoned
locations - breathing new life
into architecture where the
formal structure of the building
dialogues with the fluidity of glass.
Aan de installaties van Keiko Sato (Japan 1957) ligt de verbinding
van een Westers en Aziatisch denken ten grondslag. De centrale
rol van het individu in het westen wordt in haar werk versmolten
met Aziatische gemeenschapszin. De installaties zijn vaak opgezet
als landschappen die een relatie met de structuur en geschiedenis
van die specifieke plek aangaan. In Fort Asperen toont zij een
project waarbij het zand de huid verbeeldt met gebroken glas
als symbool voor fysieke en geestelijke pijn. De flessen zijn op
speciale manieren gebroken, door hitte, bevriezing en kracht.
Tijdens het maken van de installatie vervalt de functie van fles en
verandert ze in iets onbekends. De installatie en het bijbehorende
geluid door Makiko Sadakata versmelten in een wereld ‘voorbij
de huid’.
The basis for the installations by Keiko Sato (Japan, 1957) have
developed from her experience and thought in Europe. The
role of individualism in the West is conceptualized in her work
as a fusion with Asiatic collectiveness. The installations are often
constructed as landscape with regards to the structure and the
history of the space. In the installations, especially made for
Fort Asperen, she shows that sand forms like skin with broken
glass symbolizing physical and mental pain. The glass bottles
are broken by heat, cooling and force. In the process of making
the installation, their function as a container disappears and
transforms into something unknown. The sound, by Makiko
Sadakata and the installation integrate and create a world
“Beyond the skin.”
About / ON / IN / Under thE skin
Artists
64 Nationaal Glasmuseum Leerdam / Fort Asperen
Skin Deep / Dichter op de huid
65