Scan 6, december 2001 - UMC Utrecht

More documents

Recommendations

Info

tekst > Joost van der Gevel foto > Chris Timmers Mag ik een bijdrage leveren aan je schuldgevoel? mee dat de psychoanalyse nauwelijks empirisch was onderbouwd, terwijl hij in de Verenigde Staten bij de psychoanalyticus Rapaport had gezien dat zulk onderzoek wel degelijk mogelijk was. Door zijn behoefte aan wetenschappelijke onderbouwing en zijn internationale oriëntatie onderscheidde Kamp zich destijds van zijn collega-hoogleraren kinderpsychiatrie in Nederland. >> Het ingooien van ruiten Pragmatische psychiater Kamp had een hele pragmatische instelling. Hij heeft mij geleerd, dicht bij de werkelijkheid van alledag te blijven. Verlies je niet in interpretaties van innerlijke roerselen en verbind geen theoretische consequenties aan speculaties. Sommige kinderen zijn bijvoorbeeld in hun vroege jeugd warmte te kort gekomen. Volgens een collega van Kamp moesten ze dat inhalen. Die kinderen gingen terug tot de baby- of peuterleeftijd en dat ging gepaard met veel agressie. Kamp was daar tegen. Hij geloofde niet dat het ingooien van ruiten een therapeutische bijdrage leverde. Hij wilde de realiteit in beeld houden. Vraag je af hoe het zit met de leervorderingen van het kind, en of het op een club zit om sociaal vaardiger te worden. Als Kamp een kind zag voor psychiatrisch onderzoek, vroeg hij het standaard op het bord een rekensom te maken en dicteerde hij enkele woordjes. Die pragmatische instelling huldigen wij nu nog steeds. Opstandige en agressieve kinderen behandelen wij met gedragstherapie levert geen therapeutische bijdrage en medicijnen. Onze behandeling sluit aan op de hulpvraag van de ouders: de afname van concreet waarneembaar gedrag. Deze kinderen leggen de schuld buiten zichzelf Psychiater Walther Matthys werd dit voorjaar bij sociale en lijken er daardoor weinig last van te hebben. Als je ze beter leert kennen, blijken ze er wel degelijk last van te hebben. Ze worden steeds afgewezen en wetenschappen benoemd tot bijzonder hoogleraar agressie worden daar chagrijnig van. Aan hun beleving kun je echter weinig doen. Je helpt ze meer door je te richten op het verminderen van hun agressieve gedrag. bij kinderen. Maar hij blijft vooral psychiater bij de Dat vergroot bijvoorbeeld de acceptatie door leeftijdgenootjes en ouders. In de loop van de behandeling zien wij vaak een afname van dat agressieve gedrag. afdeling Kinder- en Jeugdpsychiatrie. Wie was zijn leermeester De scherpe kantjes gaan ervan af. Maar dat betekent nog niet, dat ze daarna hetzelfde zijn als andere kinderen. en inspirator? Wat heeft hij van hem geleerd? Buitenkliniek “ tot 1976. Hij was toen hoofd van de afdeling jeugdpsychiatrie. Wat mij Hoogleraar kinderpsychiatrie Luuk Kamp was mijn opleider van 1974 het sterkst is bijgebleven, is zijn gevoel voor humor. Hij was heel taalvaardig en geestig. Als je bijvoorbeeld iets was vergeten of verkeerd had gedaan, dan kwam hij naar je toe en zei: ‘Mag ik een bijdrage leveren aan je schuldgevoel?’ Kamp promoveerde in 1946, net na de oorlog. ‘Mijn belangrijkste prestatie is geweest om toen aan papier te komen’, zei hij daarover. Dat typeert zijn zelfspot. Kamp was meer een man van de breedte dan van de diepte en stond een veelzijdige benadering voor. In de jaren zeventig woedde er een ideologische strijd tussen psychotherapeutische scholen. In de kinderpsychiatrie domineerde de psychoanalyse. Kamp zette kanttekeningen bij die overheersing. Hij stond heel sceptisch tegenover iedere ‘monomane aanpak’ zoals hij dat noemde. Hij maakte juist ruimte voor andere benaderingen zoals gedragstherapie en gezinstherapie, en voor een biologische invalshoek. Omdat hij geïnteresseerd was in wetenschappelijk onderzoek, richtte hij hier een onderzoeksafdeling op. Hij had er moeite nr 6 december 2001 18 Kamp richtte ook een buitenkliniek op. Er was in 1940 al een kinderzaaltje gekomen in het AZU. Dat lag tussen de Catharijnesingel en het spoor. Maar dat zaaltje bood volgens Kamp niet het juiste opvoedingsklimaat, het was geen leefwereld voor de kinderen. In 1970 richtte hij daarom Vosseveld op. In een parkachtige omgeving creëerde hij een leefklimaat voor kinderen die langdurig worden behandeld. De laatste jaren hebben we er ook kinderen in dagbehandeling, zelfs meer dan in klinische behandeling. Behalve patiëntenzorg doen we in Vosseveld ook veel wetenschappelijk onderzoek. Kamp had ook heel veel aandacht voor interactie binnen multidisciplinaire teams. Hij gebruikte daarvoor het woord ‘psychohygiëne’. De communicatie en interactie tussen kinderpsychiaters, psychologen, leerkrachten en gedragstherapeuten moest open zijn. Als je niet goed samenwerkt is dat demotiverend. In een klinische behandeling moeten alle neuzen in dezelfde richting wijzen. Die basale visie op de kinderpsychiatrie is hier diep geworteld. Vanuit verschillende invalshoeken kijken we naar het kind en doen we onderzoek. We proberen bij het hier en nu te blijven. En we proberen snel veranderingen te bereiken, want kinderen ontwikkelen zich snel en lopen dus ook snel achter. In deze aanpak speelt het gedachtegoed van Kamp nog altijd door. ”
Mijn oog is geen camera. Ook al zegt iedereen van wel. Als ik uitleg vraag over een fototoestel begint de verkoper over mijn oog. Kijk, zo stel je de lens scherp, hiermee regel je de hoeveelheid licht en druk je op dit knopje, dan doet de camera zijn oog even open en dicht. Een foto maak je door een snelle oogopslag met je camera. Mijn oog ziet wat minder scherp dan voorheen. Het euvel wordt door de huisarts toegelicht met een oog-cameravergelijking. Uw accommodatiespieren functioneren niet meer zo goed, vertelt hij. De stramme spieren maken mijn ooglens een beetje ‘stroef’, waardoor ik minder goed inzoom op de buitenwereld. Voor het verhelderen van mijn aftakeling wordt een beroep gedaan op een machine. Overal hoor ik het: mijn oog is een camera. Een oog is geen camera, een camera geen oog. Als ik met mijn oog een foto zou maken – laten we aannemen dat zoiets mogelijk is – dan wordt het een foto met een kleine zwarte vlek erop. Elk oog heeft een blinde vlek, een Gat in het oog plaats waar geen netvliescellen zitten. Op deze plaats ligt de zenuwkabel die de oogfoto’s naar mijn hersenen stuurt. De kabel zelf ziet niets. Op elke foto verschijnt dus een zwart gat. Mijn hoofd heeft twee biologische camera’s met twee blinde vlekken en dus krijgen mijn foto’s twee zwarte gaten. Het vreemde is, dat ik daar in het dagelijks leven helemaal geen last van heb. Ik zie een buitenwereld zonder zwarte gaten. Mijn hersenen vullen die gaten in de waarneming kennelijk heel goed op. Mijn ogen maken een eigen totaalbeeld. Omdat mijn oog geen camera is. Mijn oog is een eigenzinnige waarnemer. DiT sOoRt ZiNnEn IrRiTeReN mIj BiJvOoRbEeLd MaTeLoOs. Voeg daar woorden met cursieve, onderstreepte en vetgedrukte letters aan toe en het lezen wordt nog irritanter. Waarom laat ik me door deze taalfiguren onmiddellijk uit het veld slaan, zo vraag ik me vaak af. Wat veroorzaakt toch die jeukende irritatie? Mijn oog zou moeten zien wat er staat: een zin waarin hoofdletters worden afgewisseld met kleine letters. Toch krijg ik de inhoud in die zin veel langzamer te pakken dan normaal. WaArOm GaAt DaT mEt DeZe LeTtErCoNfEtTi Zo MoEiLijK? Camera’s zijn neutrale waarnemers en hebben geen moeite met zo’n irritante zin. Mijn oog is geen neutrale waarnemer. Een geoefende lezer leest zinnen niet letter voor letter, maar woord voor woord. Daarom hebben ogen aan een h.lf w..rd .l g.n..g. Ook mijn oog vult de wereld graag op met zijn gedachten. Waar een gat zit in de werkelijkheid, draagt het graag eigen oplossingen aan. Mijn oog heeft een eigen mening. Pieter Lomans nr 6 december 2001 19
Page 1 and 2: 6/01 december DEMENTIE Aanslag op d
Page 3 and 4: mix kort nieuws Nieuwe brancard voo
Page 5 and 6: test koortsmachine >> Hepatitis C O
Page 7 and 8: op de hersenen eigenlijk de opruime
Page 9 and 10: Geen slimme muis zonder goede huisv
Page 11 and 12: Getver is goed! Iedereen weet dat d
Page 13 and 14: zenuwcellen door verstoorde afvoer
Page 15 and 16: Tikkertje met resistentie tekst > J
Page 17: tegen grijpgrage vingers Veel vrouw
Page 21 and 22: P NE onderzoek >> Gordelroos is wat
Page 23 and 24: verklikt roker >> Rookgordijnen Gen

Scan 6, december 2001 - UMC Utrecht

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?