downloaden - Promotie Binnenvaart Vlaanderen

Langs de kade
‘Het minst leuke?
De lange autoritten’
Ze zijn veel speelkameraadjes gewoon, maar
hun ouders zien ze alleen tijdens het weekend.
Hoe ervaren de kinderen van binnenvaartondernemers
hun leven op internaat? We vroegen het
aan twee leerlingen uit het pas ingewijde internaatsgebouw
van Don Bosco Wijnegem: Kilian
Mertens en Kenny Jacobs.
Kenny Jacobs en Kilian Mertens
‘Supergraag, en zeker sinds de veranderingen,’
antwoordt de elfjarige Kilian op onze
vraag of hij graag op internaat zit. ‘Het ruikt
nog nieuw en we hebben veel meer legoblokjes
dan vroeger.’ Ook Kilians vriend Kenny
– eveneens elf jaar oud – blijkt heel enthousiast.
Al geeft hij wel toe dat hij na iedere vakantie
moet wennen. ‘Als je een hele tijd bij je
ouders bent geweest, voelt het wat raar om
alleen in te slapen. Daar hebben de meeste
leerlingen hier wel eens last van. Maar het
gaat snel over.’
Individuele kamers. De lessen zijn net afgelopen
als Kilian en Kenny, wiens ouders
respectievelijk met de Marco Polo en de Nordica
varen, ons de ruimte laten zien waar hun
leefgroep dagelijks bijeenkomt. Een keukentje,
een drietal tafels met
‘Het ruikt nog
nieuw en we
hebben meer
legoblokjes
dan vroeger.’
stoelen, een grote sofa,
een televisie, een computer
en een speelgoedhoek.
‘Maar als het mooi weer
is, spelen we meestal buiten,’
vertelt Kenny, waarna
de twee ook fier hun
persoonlijke slaapkamers laten zien. Echt
grote ruimtes zijn het niet, maar in vergelijking
met de vroegere slaapzaal vol stapelbedden,
is het een wereld van verschil.
‘Waarom je terreinkennis
ook niet op andere
activiteiten toepassen?’
Als we polsen wat Kenny en Kilian het plezantste
vinden aan het internaat, klinkt het – bijna
in koor – ‘de vele vrienden om mee te spelen’.
Alleen over het grootste nadeel zitten de twee
enigszins op een andere golflengte: ‘Dat je ouders
er niet zijn,’ zegt Kenny laconiek. ‘Dat je
in het weekend soms drie uur naar huis moet
rijden,’ antwoordt Kilian. ‘Mijn ouders liggen
wel een op de twee weekends stil in Antwerpen.
Maar meestal varen ze de Moezel en de
Rijn af. Ooit zijn we zelfs van Wijnegem tot in
Bazel gereden. Als ik me niet vergis, hebben
we toen zes uur in de auto gezeten.’
Trossen om de bolder. Terwijl de andere
leerlingen zich opmaken om buiten te gaan
voetballen, stellen we Kenny en Kilian de
onvermijdelijke vraag: of ze later graag zelf
willen gaan varen? Ook op dat vlak blijken de
twee toch van mening te verschillen. Hoewel
Kenny heel graag met zijn ouders meevaart,
‘Ik vaar heel
graag, maar het
liefst zou ik dierenarts
worden.’
wil hij het liefst van al
dierenarts worden.
Kilian daarentegen, is
vastbesloten om een
leven op het water uit
te bouwen: ‘Ik help mijn
ouders nu al dikwijls met het onderhoud van
het schip. Soms mag ik zelfs de trossen rond
de bolder leggen. Ik kan bijna niet wachten
om zoals mijn broer zelf te mogen varen.’ <
Nieuwe bouwplannen
De kamers van het nieuwe internaat zijn pas in mei
ingehuldigd, maar dat betekent niet dat de Don
Bosco-directie voortaan stilzit. Al tijdens de officiële
inhuldiging van het internaat verklaarde directrice Elly
Mondelaers dat ook de leslokalen de komende jaren
volledig zullen worden vernieuwd. Volgens de directrice
zijn de nieuwe bouwplannen nog te pril om er al een
concrete termijn op te plakken. ‘Maar het is alleszins
de bedoeling om onze gezonde mix’ van interne en externe
leerlingen te behouden,’ aldus Elly Mondelaers.
Neem gerust contact op voor meer informatie of
een bezoek: Elly Mondelaers, tel. 03 353 61 89, of
via internaat.donboscowijnegem@telenet.be
20 Binnenvaart oktober 2006