eer/ijk eden - Historische Vereniging Heemstede-Bennebroek

zich op te lossen in de adembenemende schoonheid van de nacht. Ik
voel een niet te beschrijven verrukking in mij opstijgen. Ik wil het
uitjubelen en tegelijk in deemoed neerzinken. Ik blik naar de maan.
Was zij ooit zo mooi als deze nacht Ondoorgrondelijk als een sfinx
blijft zij mij aanstaren van haar onbereikbare hoogte in haar nauwelijks
merkbare glimlach schijnt het eeuwige mysterie besloten te liggen.
Alles om mij heen vervaagt en wordt onwerkelijk."
Anderen zochten eikaars gezelschap.
"Een juweeltje van een optocht was dat iedere avond. Als de maan dan
in volle glorie hoog aan de hemel stond zaten wij in diepe bewondering
op een bank naar dit geweldige schouwspel te kijken. Over het bos en
de weiden hing een dichte nevel. Het geheel was zo mooi als een nacht
uit een sprookje. Reuze romantisch. Dan te bedenken dat het grote
deel van de mensen niets van dit prachtige gezien heeft. We konden er
dan ook niet toe komen om naar bed te gaan en zijn tot ongeveer drie
uur opgebleven."
Waarna ze de ladder naar de slaapzolder opklommen. Om daar,
minder poëtisch, uit hun slaap te worden gehouden door: muggen,
aan het stro knagende muizen en een mekkerende geit.
Nachtelijk incident
Op een van deze nachten slopen een paar meisjes, bij het licht van
ontelbare sterren en een 'toneelmaan', naar de aanlegplaats van de
roeiboot. De riemen plonsden in het donkere water. Toen klonk een
mannenstem van de oever over het water: "goede avond dames". Een
stroper, een minnaar ze wisten het niet.
De schrik zat er goed in, ze roeiden dus snel terug en vertelden het
gebeuren aan de achterblijfsters. Er was een manspersoon gesignaleerd
en nog wel in het holst van de nacht. De meisjes staken de
hoofden bij elkaar. Het scheelde niet veel of er was een 'commissie tot
verdediging' benoemd. Gelukkig sprak iemand kalmerende woorden;
"ik heb een zakmesje bij me ... dus in geval van nood!"
Daarop werden de deuren zorgvuldig gesloten en de ladder werd met
vereende krachten de zolder opgetrokken. Want aldus een van de
meisjes: "...stel je voor dat de boef één van ons komt schaken."
Sommigen vonden dat niet zo erg en mompelden iets van "romantisch".
Opeens brulde een stem over de donkere zolder dat er een man voor
het raam stond. Met veel kabaal verdwenen de meisjes onder de
dekens en bleven daar een poosje doorgillen. De kampleiding, in de
94