eer/ijk eden - Historische Vereniging Heemstede-Bennebroek

avonden. Voor de meisjes was dit een reden om hem met enig
ceremonieel te installeren tot 'Kampvader'. En zoals een goede vader
betaamt, nam de heer Enschedé de aan het vaderschap verbonden
verplichtingen serieus. Hij vond het bijvoorbeeld nodig vooraf het eten
te keuren, 's Avonds als hij van de zaak terug kwam stapte hij zonder
enige schroom de keuken binnen. Hij lichtte de deksels van de pannen
en snoof keurend de etensgeuren op. Als het er erg lekker uitzag, zoals
pannenkoeken met aardbeien, nam hij een voorproefje.
Tijdens de maanlichte avonden, waarop de meisjes gezellig en knus
kampliedjes zongen, was de heer Enschedé vaak aanwezig. Zijn bariton
was boven de meisjesstemmen uit te horen. Een van de meisjes
merkte op: "Aan de stem van de heer Enschede had ik echter reuze
steun, die galmde tenminste overal boven uit! Geen wonder hij had bij
de vorige kampen goed kunnen oefenen."
Voor de meisjes was deze vaderlijke toewijding een reden om hem de
laatste avond uit te nodigen voor het diner. Ter ere hiervan was de
tafel met bloemen versierd. En zijn stoel was in een bloementuintje
veranderd. Als blijk van waardering voor de genoten gastvrijheid werd
hem nog een bos anjers aangeboden. De 'kampvader' dankte zijn
'kinderen' hiervoor hartelijk.
De goede relatie die, op de kampen, was ontstaan tussen de heer
Enschedé en zijn jeugdig personeel bleek ook op het bedrijf. Aan een
van de kampleiders vertelde hij - enkele weken later - dat: "... soms,
wanneer ik door de fabriek wandel, worden mij plotseling van achter
stapels papier kampliedjes toe gefloten. Waarna meestal een of andere
ondeugende jongenssnoet om een hoekje gluurt en een vertrouwelijk
knikje geeft zo van 'ons kent ons'."
Ons Kampboek
De jongens, de meisjes en de kampleiding (!) waren zo enthousiast
over hun verblijf op 'Ipenrode' dat zij, ieder op hun eigen wijze, hun
belevenissen en indrukken op papier nebben gezet. Ook enkele gasten
hebben hun ervaringen vastgelegd. De een schreef een verhaaltje en
de ander een gedicht. De stukjes werden gebundeld in twee boekjes;
elk met de titel 'ONS KAMPBOEK' met als ondertitel 'Een herinnering
aan de 'Ipenrode'-Kampen in 1944'. De typografische verzorging
lag in handen van Theo de Wal8).
De boekjes waren bestemd voor de deelnemers en het personeel van
'Ipenrode' dat had meegewerkt aan de vakantiekampen. De oplage is
niet hoog geweest, naar schatting ongeveer 50 per kampboekje. De
96