Vrijuit, editie oktober 2012 - Aclvb

Informatie aan de werknemers
DE ACLVB PLEIT VOOR
INSPRAAKVERMOGEN
De wet-Renault heeft evenveel effect op
de werkgelegenheid als een pleister op
een houten been. Alvorens de procedure
aan te vatten heeft de directie al het
scenario voor de herstructurering of de
bedrijfssluiting klaar.
Het is zowat onmogelijk voor de
vakbondsafgevaardigden om hun
tegenvoorstellen te doen aanvaarden.
actualiteit 3
Daarom pleit de ACLVB voor informatie aan de werknemers
op hetzelfde ogenblik als de bestuurders : het
inspraakvermogen.
De wet van 13 februari 1998 - aangenomen in de nasleep
van de opzienbarende sluiting van Renault Vilvoorde -
verplicht de werkgever om de Ondernemingsraad, of bij
ontstentenis daarvan de Syndicale Delegatie, of bij ontstentenis
daarvan de werknemers, te informeren
omtrent zijn voornemen te zullen overgaan tot collectief
ontslag. Vervolgens moet hij betamelijk luisteren naar
de argumenten van de werknemers en hun tegenvoorstellen.
Niets verplicht hem er rekening mee te houden.
In feite zijn de beslissingen al genomen, onder druk van
de aandeelhouders; enkel een paar aanpassingen in de
marge kunnen soms na lang strijdvoeren afgedwongen
worden. Bij de ACLVB menen we dat als de werknemers
op tijd zouden verwittigd zijn van de wendingen van het
bedrijfsbeleid, ze voorstellen zouden kunnen formuleren
die zowel de belangen van het bedrijf als van hen die er
werken, zouden dienen. Dat concept is noch het medebeheer,
noch het Duitse Mitbestimmung, wij noemen het
inspraakvermogen.
Onvoldoende informatie
“Het gaat er uiteraard niet om een onderneming in al
haar facetten te willen beheren”, verduidelijkt Bernard
Noël, Nationaal Secretaris. “We vragen enkel om op tijd
over alle informatie te beschikken die direct het lot van
de werknemers in hun bedrijf betreft, vandaag en in de
toekomst.” Inzake informatie aan de werknemers wekt
de Belgische regelgeving door haar omvang de indruk
zeer volledig te zijn. Er is de wet van 20 september 1948,
het Koninklijk Besluit van 27 november 1973, de cao nr.
9 van de Nationale Arbeidsraad, enz.
Op grond van die teksten moet de werkgever precieze
inlichtingen verstrekken over de economische en financiële
situatie van het bedrijf.
Wat raakt aan het personeelsbeleid of aan structurele
wijzigingen is eveneens voorzien in de bevoegdheden van
de Ondernemingsraad. De lange lijst van punten die
moeten of kunnen aangesneden worden in dit orgaan,
regelt evenwel niet de essentiële moeilijkheden.
Adviesorgaan, zonder meer
Buiten de evidente schendingen van de wetgeving (onbestaande, ingekorte of
laattijdige informatie) – die helaas niet zo zeldzaam zijn – is het de beperkte rol
zelf van de Ondernemingsraad die problematisch is.
Het gaat momenteel nog over een adviesorgaan (behalve in enkele beperkte
domeinen) dat niet toelaat om echt efficiënt tussen te komen in de strategische
keuzes van het bedrijf. De vakbondsafgevaardigden in de Ondernemingsraad hebben
niet echt de zekerheid te beschikken over alle elementen van de dossiers met
betrekking tot de toekomst van het bedrijf en de werkgelegenheid, omdat ze niet
betrokken worden bij het volledige beslissingsproces. De mogelijkheid om met volledige
kennis van zaken te kiezen uit opties is dus vertekend. Dezelfde moeilijkheden
bestaan binnen de Europese Ondernemingsraden.
Tezelfdertijd als de bestuursleden
De ACLVB klaagt al zeer lang de lacunes in onze wetgeving aan. Reeds ten tijde
van ons congres in 1969 hadden de afgevaardigden immers een gedurfd voorstel
van werknemersparticipatie aanvaard. Vandaag eisen we in ieder geval een uitbreiding
van de bevoegdheden van de Ondernemingsraad. Het gaat erom te
beschikken over alle elementen die het echt mogelijk maken deel te nemen aan de
bepaling van het bedrijfsleven en aan zijn toekomst voor wat betreft de situatie
van de werknemers en de werkgelegenheid in de breedst mogelijke zin. Het is meer
bepaald het recht om op hetzelfde moment als de bestuursleden te beschikken
over alle pertinente informatie.
Dat inspraakvermogen in de onderneming betekent een vorm van actieve
participatie van de werknemers.
VRIJUIT/OKTOBER 2012