Bijlage 3 - Gemeente Teylingen

Ligt het plangebied binnen een landschappelijke eenheid, welke vanuit archeologisch oogpunt
een specifieke aandachtslocatie kan betreffen?
Het plangebied ligt landschappelijk gezien binnen een strandwal die in het Neolithicum is gevormd,
omstreeks 2600-2450 voor Chr. Door hun relatieve hoge ligging zijn de strandwallen
vanaf de Prehistorie geschikte plaatsen geweest voor bewoning. Ook voor landbouwers leende
het zich uitstekend voor bebouwing en landbouw. De naastgelegen strandvlakten, die in
verbinding stonden met het ten zuiden gelegen het Oude Rijn-estuarium, waren waterrijk en
daarmee geschikt voor het houden van vee (natuurlijke graslandgebied, hoge biodiversiteit).
Periodiek werden binnen de strandvlaktes nieuw afzettingsmateriaal aangevoerd door getijdenkreken
en later door zeedoorbraken. Tijdens zijn actieve fase vormde de ten zuiden gelegen
Oude Rijn ook een belangrijke infrastructurele voorziening (natuurlijke snelweg). Nietarcheologische
graafwerkzaamheden door particulieren hebben echter wel diverse archeologisch
relevante resten opgeleverd daterend vanaf het Neolithicum, en duidt erop dat de
strandwal vrijwel direct na vorming door de mens in gebruik is genomen.
Wat is de gespecificeerde archeologische verwachting van het plangebied?
In het plangebied kunnen archeologische resten voorkomen uit de meeste archeologische perioden
vanaf het Neolithicum. De kans op het voorkomen van resten wordt middelhoog geacht,
conform de archeologische verwachtings- en beleidsadvieskaart van de gemeente
Teylingen. Archeologische resten uit de perioden Neolithicum t/m Romeinse tijd kunnen worden
verwacht binnen het pakket duinzand in niveaus die overstoven zijn/bedekt zijn geraakt
door duinzand. Voor de Vroege-Middeleeuwen wordt verwacht dat het archeologisch niveau
zal zijn weggegraven tijdens zandwinning. Afhankelijk van wanneer precies deze zandwinning
binnen het plangebied heeft plaatsgevonden worden archeologische resten uit de perioden
Late-Middeleeuwen en Nieuwe tijd verwacht onder het maaiveld en in de humushoudende
bovenlaag.
Voor het noordwestelijke helft van het plangebied door RAAP in 2004 al een archeologisch
booronderzoek is uitgevoerd. 19 Op grond van het ontbreken van aanwijzingen voor de aanwezigheid
van archeologische resten is geadviseerd geen vervolgonderzoek te laten uitvoeren.
Voor dit deel van het plangebied hoeft dus niet opnieuw een veldonderzoek worden uitgevoerd
en kan voor het onderdeel worden vrijgegeven voor de voorgenomen bodemingrepen.
4 INVENTARISEREND VELDONDERZOEK
4.1 Methoden
Het inventariserend veldonderzoek is uitgevoerd in de vorm van een verkennend booronderzoek,
conform de eisen van de KNA, versie 3.2, specificatie VS03. Voor het inventariserend veldonderzoek
is op 4 september 2012 door ir. E.M. ten Broeke (prospector) een Plan van aanpak (PvA) opgesteld.
In totaal zijn er 6 boringen gezet (zie figuur 15). Er is geboord tot een diepte van maximaal 300 cm
-mv met een Edelmanboor met een diameter van 7 cm (tot circa 150 cm -mv) en een zuigerboor (5
cm). De boringen zijn verspreid binnen het plangebied gezet. De boringen zijn lithologisch conform de
Archeologische Standaard Boorbeschrijvingsmethode beschreven. 20 De boringen zijn met meetlinten
ingemeten (x- en y-waarden). Van alle boringen is de maaiveldhoogte afgeleid van het Actueel Hoogtebestand
Nederland (AHN).
19 Leijnse, 2004
20 Bosch, 2005
12086020 TEY.WIS.ARC Pagina 18 van 24