05 magazine Leef!

De demonstraties liepen echter uit op
een burgeroorlog toen president Assad
het leger inzette en de opstandelingen
de wapens oppakte. Bahaa: ‘Er werd
vaak geschoten en we zagen gewonde
mensen op straat, bloedend, roepen om
hulp. Ik ben een dokter, begrijp je? Dus
ik vind het mijn plicht om ze te helpen.
Echter, van onze regering mocht ik dat
niet. Want dat zou betekenen dat ik tegen
hen zou zijn. Ik heb toch mensen
geholpen en ze een schuilplaats geboden.
In de laatste week dat we daar nog
woonden weet ik dat er zeker 500 doden
zijn gevallen.
Toen het leger hun opmars begon naar
onze regio, moest ik vluchten omdat ze
mij, als helper van de gewonden, zagen
als de vijand. En het leger doodt zonder
mededogen ook vrouwen en kinderen.
Een bevriend arts van mij is gedood, en
mijn broer is drie jaar geleden opgepakt.
Tot op de dag van vandaag heb ik nog
niets van hem gehoord. Het feit de we
Moslim zijn, maakt niets uit. In deze revolutie
sta je als onschuldig burger letterlijk
tussen twee vuren, met de opstandelingen
aan de ene, en het leger van
president Assad aan de andere kant.’
Wat is een zachte dood
Met tranen in zijn ogen vertelt hij dat
hun oudste zoon Majed een keer huilend
aan hem vroeg: ‘Papa, als het leger
ons pakt, doet het dan meer pijn om gedood
te worden door een geweer of
door een mes?’ Een vraag van een
doodsbang vijfjarig jochie. Dieptragisch.
Hun huis en de kliniek waar hij werkte
zijn vernietigd. Ze vluchtten via Libanon
en Egypte naar Libië en uiteindelijk, op
zoek naar vrede en gerechtigheid kwam
Eiman met de kinderen in juni 2014
naar Holland, met alleen kleding en wat
persoonlijke bezittingen. Bahaa maakte
de tocht naar Europa per boot en werd
twee weken later met zijn gezin herenigd.
‘Godzijdank hebben we elkaar
nog, dat is het belangrijkste dat telt.’ Ze
gingen naar een asielzoekerscentrum
(AZC) in Doetinchem, kregen asiel en
daarmee de status ‘vluchteling’ en verhuisden
naar AZC Luttelgeest, vlakbij
Emmeloord en kregen een verblijfsvergunning
voor vijf jaar.
Wonen in Noordwijk
Omdat vluchtelingen met een verblijfsvergunning
het AZC moeten verlaten,
komen ze (omdat ze dan in principe
dakloos zijn) versneld in aanmerking
voor een huurwoning. Afgesproken is
dat elke gemeente jaarlijks een aantal
vluchtelingen huisvest. Dat aantal wordt
berekend op basis van het aantal inwoners.
In december 2014 kregen Bahaa en
zijn gezin een huurwoning toegewezen
in Noordwijk Binnen. Eenmaal hier gesetteld,
zijn ze in de straat met hun kinderen
de deuren langsgegaan en hebben
ze zich voorgesteld. Met een
bloemetje. ‘De mensen zijn hier zo
vriendelijk!’ vindt Bahaa. ‘We zijn zo fantastisch
geholpen toen we aankwamen
en nog steeds! We zijn Mily en de mensen
bij Vluchtelingenwerk echt heel
dankbaar.’ Zijn vrouw knikt instemmend.
Over Syriërs in het algemeen zegt
Bahaa: ‘De meesten van ons hebben een
opleiding en een baan en zijn ‘gewoon’
fatsoenlijke, vriendelijke mensen.’ In
haar werk komt Mily met vluchtelingen
uit veel verschillende landen in aanraking.
Zij beaamt wat Bahaa zegt: ‘De Syriërs
met wie ik tot nu toe contact heb
gehad, zijn hoog opgeleid, hadden een
goed leven en een goede job in hun
thuisland en zijn bovendien zeer vriendelijk.
Dat maakt het zo extra verdrietig
voor ze dat ze alles achter hebben moeten
laten wat ze hebben opgebouwd.
Voor Bahaa, een intelligente, zelfstandige
man, moet het heel frustrerend zijn
om zo afhankelijk te zijn, lijkt me.’
Terugkeren
Bahaa: ‘Natuurlijk hoop ik
dat we ooit terug kunnen
naar Syrië. Maar belangrijker
is dat mijn gezin veilig is.
Om snel aan het werk te
kunnen, is het leren van
de Nederlandse taal nu
prioriteit.’
Mily: ‘Na vijf jaar kunnen ze in aanmerking
komen voor een permanente verblijfsvergunning,
maar dan moeten ze
wel het inburgeringexamen met goed
gevolg hebben voltooid. Bahaa wil ook
nog het staatsexamen Nederlands halen.
Dat heeft hij nodig om zich daarna bij te
kunnen scholen in zijn vak om uiteindelijk
zijn beroep uit te kunnen oefenen.
De meeste diploma’s worden hier namelijk
lager gewaardeerd. Ik verwacht niet
dat de situatie in Syrië binnen afzienbare
tijd veilig genoeg is om naar toe terug
te keren.’
Werken met vluchtelingen
Over haar eigen werk zegt Mily: ‘Ik vind
het zo belangrijk dat deze mensen niet
aan hun lot overgelaten worden. Dat zou
ik verschrikkelijk vinden. Het is haast
onmogelijk om alles zelf uit te zoeken,
wanneer ze in Nederland voet aan de
grond zetten. Zelfs voor ons is er soms
geen doorkomen aan de regels die constant
maar veranderen. En het wordt
steeds gecompliceerder!’ Mily werkt
samen met dertien zeer gemotiveerde
vrijwilligers.
Ik weet niet goed hoe ik deze lieve mensen
op een goede manier gedag moet
zeggen. Een simpel: ‘tot ziens’ vind ik te
koud na zo’n bijzondere ontmoeting. In
hun eigen taal dan maar. Met een heel
hartelijk dankuwel en een welgemeende
ferme handdruk: shukran jaziilan.
Vluchtelingenwerk behartigt de belangen
van vluchtelingen en asielzoekers in Nederland,
vanaf het moment van binnenkomst tot en met
de integratie in de onze samenleving. De huidige
situatie in Syrië is extreem gevaarlijk en instabiel.
Volgens schattingen van de VN zijn bij de
burgeroorlog al meer dan 100.000 mensen
omgekomen. Bijna één op de drie Syriërs is op de
vlucht voor het geweld. 6,5 miljoen Syriërs zijn
ontheemd (op de vlucht in eigen land), 3,8 miljoen
Syriërs zijn hun land ontvlucht (Bron: UNHCR). In
Nederland krijgen alle Syrische asielzoekers die
geen actieve aanhangers zijn van het regime in
principe bescherming. In 2013 vragen
2.673 Syriërs hier asiel aan, afgelopen jaar
waren dat er 9.475.
55