05 magazine Leef!

Bunkers
blijven boeien
Jan Heus (71) is zo’n beetje in één adem te
noemen met het bunkercomplex Atlantikwall
aan (het verlengde van) de Bosweg. Hij kan er
eindeloos over vertellen en heeft antwoord op
elke wie, wat, waar en hoe. Als jongentje van
een jaar of 8 heeft hij heel wat uren gespeeld in
en om de bunkers.
TEKST CAROLINE SPAANS BEELD BURO BINNEN
Atlantikwallcomplex in de Noordwijkse duinen
Tot eind jaren ‘60 waren de bunkers open. In computerloze
tijden zonder tv, mobile telefoon of social media
was het terrein een ultieme speellocatie voor de
avontuurlijke Noordwijkse jeugd. ‘Dat het open was,
wilde overigens niet zeggen dat het mocht,’ vertelt
Jan. ‘Open wilde zeggen: achter prikkeldraad met een
bordje “verboden toegang”. Maar wat is spannender
dan iets doen dat eigenlijk niet mag?’ Best gevaarlijk,
bleek achteraf.
Springstof
‘Ik zat bij de scouting - toen nog de padvinderij - en
zij hadden hun clubhuis na de oorlog in de duinen bij
de Golfbaan. Als welp had ik wel eens corvee in de
duinen. Ik zag iets in het duinzand liggen dat ik niet
kende. Een vreemd, glimmend goedje. Ik ging ermee
naar een van de oudere zeeverkenners die het bracht
naar iemand die net aan het houthakken was. Met een
bijl sloeg hij ongezien op het glimmend spul, dat meteen
ontplofte! Het bleek trotyl (TNT) te zijn. Vandaag
de dag loopt er nog steeds een Noordwijker rond (die
nu in Zweden woont) met een paar zwarte plekken
JAN HEUS DIT JAAR GEKOZEN TOT NOORDWIJKER VAN HET JAAR
Vrijwilligers
Iedere zaterdag komt een hechte club
vrijwilligers bij elkaar om in het complex
allerhande werkzaamheden te verrichten.
De vrijwilligers worden ook ingezet bij
rondleidingen. De leeftijden variëren van
18 tot 76. Velen zitten erbij vanaf het begin.
Alles gaat heel gemoedelijk: heb je geen zin,
of kan je niet? Dan kom je een andere keer.
En met z’n allen stipt om 11.00 uur een
bakkie met wat lekkers erbij. Een keer per
jaar krijgen ze een gezamenlijk uitje
aangeboden. In 2014 was dat naar het eiland
Pampus met als afsluiting een etentje.
Cor van Duin (51) heeft op zaterdag de
leiding over de vrijwilligers en verdeelt
de werkzaamheden. ‘Maar veel
begeleiding hebben de jongens niet
nodig hoor. Ze weten precies wat er
gedaan moet worden. Toen Ruud en ik
in het café destijds het idee kregen om
hier een museum van te maken,’ vertelt
hij, ‘leek het in eerst instantie nog
onuitvoerbaar. Maar toen ze in Hoek van
Holland met hetzelfde plan aan de gang
gingen, kreeg ons idee weer nieuw
leven. Toen we groen licht kregen van
de wethouder, hij zelfs deelnam in ons
stichtingbestuur en Jan erbij kwam
vanuit het Genootschap Oud Noordwijk,
kreeg alles steeds meer vorm. Ik doe het
nog steeds met heel veel plezier, maar
er gaat wel veel tijd in zitten.’