Dilemma's en keuzes Kinderklanken en Peuterpraat ... - Fenac

Dilemma's en keuzesfeit dat Lex binnen een horende omgeving zouopgroeien en er naar onze mening te weinig aandachtzou zijn voor het gesproken Nederlands in detweetalige klassen van de SO-school. Gevoelsmatigvonden wij dat Lex zijn energie op één taal moestrichten en niet op twee (de NGT en het gesprokenNederlands). Wij wilden een opvoeding voor hemdie zo dicht mogelijk ligt bij die van zijn horendebroer. Als hij later voor gebaren zou willen kiezen isdat vanzelfsprekend zijn keuze en goed recht enzullen we hem daarin ten allen tijde steunen;2. Integratie in het reguliere onderwijs. Onze overtuigingdat integratie beter was voor Lex, kwam voortuit het feit dat hij anders in een klein groepje zouachterblijven op de SO-school, met alle eigenaardighedenvan dien. De keuze werd ook ondersteunddoor onze overtuiging hem zo ongestuurd mogelijkop te voeden en deelgenoot te laten zijn van de kindertaal,de kinderspelletjes, de kindereigenaardigheden,het functioneren in een grote groep, hetkrijgen van vriendjes in de buurt en het opdoen engebruiken van kindertaal en niet van instituutstaal.Zijn Cl helpt geweldig om dit doel te bereiken.In het algemeen durven wij te stellen dat het latenopgroeien van (enkelvoudig) dove kinderen met eenCl geen keuze tussen een- of tweetaligheid binneneen SO-setting is, maar ten allen tijde een keuze vooreen opvoeding zo veel als mogelijk binnen het reguliereonderwijs. Indien deze wens bij de ouders leeft,dient dit vanuit de instituten en dovenscholen nietalleen professioneel ondersteund te worden maar ookgestimuleerd.Informatie overde auteursFrank en Monique vanDillen zijn een ouderpaardat zich de afgelopenjaren regelmatig heeftingezet voor de vanzelfsprekendekeuzevrijheidvan ouders in de opvoedingvan hun dove kind.Voor eventuele reacties ishet contactadres:Kamperfoeliestraat 24,5271 JE Sint Michielsgestel.Of per e-mail:f.vandillen@planet.nlREACTIE VAN DE OUDERVERENIGING FOSSVan aanbodgericht naarvraaggestuurd werkenOuders van een gehandicapt kind hebben allereersteen enorme behoefte aan informatie. Hoe zal mijnkind zich ontwikkelen, waar vind ik de juiste hulpverlening,wat betekent het voor thuis, wat zullen deonderwijsbelemmeringen zijn, etc. etc, allemaal vragenwaar ouders een antwoord bij zoeken.Al die informatie is van belang omdat er in de opvoedingen hulpverlening van je kind steeds keuzesgemaakt moeten worden. Het spreekt vanzelf datouders over belangrijke besluiten het gevoel willenhebben dat die het best passen bij de ontwikkelingvan hun kind.Het proces van informatieverwerving is voor veelouders een moeizame en langdurige aangelegenheid.Informatie kan verkeerd zijn, bijvoorbeeld vanwegefoute diagnostiek. Het kan gekleurd zijn en ouders ineen richting sturen die zij wellicht niet willen. En hetkan eenvoudig tekort schieten (de informatieverstrekkerweet te weinig of houdt informatie achter).In de communicatie met hulpverleners is bovendiende klacht van veel ouders dat er te weinig geluisterdwordt naar de eigen ervaringen met hun kind.Wanneer je in het wereldje van de auditief/communicatiefgehandicapten terecht bent gekomen, merk je alsnel hoe afhankelijk je bent van de in jouw regio georganiseerdehulpverlening en onderwijsmogelijkheden.Als ouder kun je hierin niet of nauwelijks een keuzemaken. Ouders geven regelmatig bij ons aan: "Ik kangeen kant op". Dit gegeven maakt ouders natuurlijkkwetsbaar en het gevaar is aanwezig dat een centrum,instituut of school geen noodzaak voelt (of wil voelen)om 'klantgericht' te werken. In de regio heb je immerseen monopoliepositie. Wat kunnen hiervan de consequentiesvoor ouders zijn: onvoldoende communicatie,sturende adviezen, aanbod gericht werken zonderoprecht op vragen van ouders te willen inspelen.Gelukkig komen we stapje voor stapje vooruit in hetemancipatieproces van ouders. Wat ouders willen ishelder: uitgebreide en onafhankelijke informatie énkeuzevrijheid als het om essentiële keuzes gaat.Invoering van de leerlinggebonden financiering is omdie reden belangrijk voor ouders.Het werkveld voor de auditief/communicatief gehandicaptekinderen heeft weliswaar laten weten dat ditgoede ontwikkelingen zijn, maar in de praktijk moeter nog heel wat gebeuren. Ouders hebben nog te vaakklachten.U zult wellicht reageren met de vraag: Maar moetenouders dan altijd hun zin krijgen? Het verrassende isdat ouders, een enkele uitzondering daargelaten,helemaal niet zo zeer denken in termen van het moetprecies zo gebeuren zoals ik wil. Wat ouders willen isop een uitstekende wijze met het veld communicerenover de mogelijkheden van hun kind.Als het om echt wezenlijke beslissingen gaat, speciaalof regulier onderwijs, wel of geen Cl, gebarentaal ofNederlands met ondersteunende gebaren, etc. danbehoort de keuze aan de ouders te zijn. Het gaat omhun kind en zij beslissen over opvoeding, (medische)behandelingen en schoolkeuze. Dan behoort het vanzelfsprekendte zijn dat aan die vraag tegemoet gekomenwordt, zonder dat instituten, scholen of andereouders die keuze in een kwaad daglicht stellen.Van aanbod gericht naar vraaggestuurd werken is hetstreven. De samenleving vraagt hierom en de politiekanticipeert hierop._• .-ML-VHZ JAARGANG 43 NUMMER 4 DECEMBER 2002