seizoen 2008/2009 nummer 7 - Rondom Voetbal

RONDOM VOETBALVOETBALFAMILIE MEI 2009 JAARGANG 3, SEIZOEN ‘08 -’09 NUMMER 7 29Een sportgekke familie uit Langbroek“De planken vlogen van de hooiberg af”Vader Van Leeuwen is gestopt met ‘boeren’, waarna dedeel en de stallen werden opgebouwd tot een werkelijkschitterend woonhuis. Zelden ontmoet je een zo sportgekkefamilie als die uit Langbroek, waar alle zes de gezinsledenfanatieke sporters zijn! Drie jongens en ééndochter voetballen, moeder is ‘ladyspeaker’ bij SVL envader is een verwoed wielrenner. Daarnaast slaan de oudersgeen wedstrijd van hun kinderen over. Hoe zij, ookals er ‘uit’ gespeeld wordt, naar de wedstrijden gaan? Opde fiets.. En de enige activiteit van het gezin in het weekend?Voetballen en daarna praten over voetballen..Tekst en foto’s: Jan SoekTom (60) en Nel (52) van Leeuwenglimlachen als we ruimtwintig jaar teruggaan in de tijd.Samen met hun negentienjarigedochter Marije zitten we aan degrote tafel, wachtend op dezoons, en broers, die nog terugmoeten komen van de training.Matty (29) speelt bij het VeenendaalseGVVV in de HoofdklasseB. Bobby (28) en Barry (25)daarin tegen werken hun wedstrijdenaf om de hoek, bij deplaatselijke Sport VerenigingLangbroek. Tom van Leeuwen:“Voor de vijfde opeenvolgendemaal staat bij SVL nog een verlengingvan het voetbalseizoenvoor de deur. Twee maal eerdervoor degradatie en drie maalvoor promotie. Dat het dit seizoenom promotie gaat is echteen verrassing, zeker gezien hetdebuut van ons dorpsclubje inde Tweede klasse en dat terwijlwe alleen hoopten op handhaving!”Marije blijkt op voorhandwat dwars te zitten.. Met pretoogjesmaakt ze kenbaar dat hetaltijd over haar broers gaat alshet om het voetballen gaat.“Maar ik heb ook gevoetbald, alleenwordt daar nooit over gepraat!”Het blijkt goed benuttetijd om de voetbalhistorie van,de zich door drie broers omringtwetende, jongste telg te door tenemen. “In heel Nederland gaanmeisjes naar turnen of handbal.Ik ging op mijn zesde al naar devoetbalclub. Waarom? Gewoonomdat alle meiden in het dorpdat doen. Ik speelde laatstevrouw.. “ Dus je bent gestopt?“Ja, maar voor even! Het klinktvastberaden, maar daarna volgttoch de twijfel. Volgend seizoendenk ik dat ik er weer bij ben.Kunnen we binnen het teamweer lekker kletsen..” Dat kletsenblijkt soms vrij snel over tegaan in roddelen. “Ik moest eenkeer spelen tegen een geweldigespits. Al snel ging de roddel dathet een travestiet was.. Nou nade wedstrijd wist ik het zeker!Hij of zij kopte alles wat voorons doel kwam erin.” En quasiverontwaardigd: “Echt niet eerlijk!”VOETBAL WAS DE ENIGE,ECHTE SPORTAchter elkaar komen de voetballersvan het gezin Van Leeuwenbinnen. De tassen worden in eenhoek gegooid en de mannenschuiven aan tafel. We gaan ruimtwintig jaar terug in de tijd.Matty: “Als jongetje wilde je inons dorp maar één ding en datwas voetballen. Dat was ookvoor ons de enige, echte sport.Bij ons op de boerderij haddenwe daar alle ruimte voor. Dehooiberg was het doel.” Een instemmendgegrinnik volgt nadathij constateert: “De planken vlogener vanaf..” Wat meer moeitehad, de nu in de Hoofdklassevan het zaterdagvoetbal spelende,oudste Van Leeuwen bijzijn eerste wedstrijdje.. “Tijdensde training was ik al een paarkeer met de bal richting mijneigen keeper gelopen, maar ookin mijn eerste wedstrijd rende ikde verkeerde kant op om te scoren..”Moeder Nel herinnert zichdie begintijd nog maar al tegoed. “Ze hadden van ons shirtjesvan AC Milan gekregen. Noudat hebben we geweten. Anderekleren werden vanaf dat momentniet meer aangetrokken..Dag en nacht hadden ze deshirtjes aan.. Ze waren op denduur zo vaak gewassen dat dezwart-rode kleur veranderde inroze-rood.” Tom valt zijn vrouwbij: “Maar het was wel makkelijkals we een pretpark bezochten..Je pikte ze er zo tussenuit..”Glimlachend constateert Nel datde jongens desondanks keurignet waren op hun voetbalkleding.“Ze waren bezorgder of ereen gat in hun trainingsbroek zatdan in hun knie..” Zelf had zevroeger niet veel met voetballen.“Ik vond handballen veel leuker.Maar ik werd op een onverwachtmoment gevraagd als ladyspeakerbij de voetbalclub vande jongens.. Dacht dat het eenmalige‘gekheid’ was, maar ikvond het zo gezellig dat ik hetben blijven doen. Ook heb iktwee jaar de ‘meiden’ geleid enook dat was hartstikke leuk! Nusta ik altijd zaterdags langs delijn om de jongens aan te moedigen.”OP DE FIETSNa Matty en Bobby kon natuurlijkde jongste, Barry, niet achterblijven.Rond zijn achtste was hijeen echt zorgenkindje geweest,getroffen door een zeldzamevorm van leukemie. Een ongelofelijkmoeilijke periode voor hethele gezin. Wonderbaarlijk herstelvolgde en nu, op zijn 25e ,besluiten we dat het geen onderwerpis om weer op te rakelen.Barry:“Ik weet nog dat ik als jongetjevroeg: ‘Mag ik ook meespelen?!’Weet je wat zij zeiden?”Een aantal grijzende blikken ontmoetende zijne.. “Ja, maar alleenals keeper…” Hij herinnertzich nog dat voetbal dé sanctiewas waarmee moeder Nel envader Tom hun kroost kondentreffen als ze bijvoorbeeld hunhuiswerk niet hadden gemaakt,of te laat thuis waren. “Hun strafwas altijd dat je niet mocht trainen.Nou, dan wilden we welluisteren!” Nel van Leeuwen:“Ja, maar omdat jullie daarnaluisterden, is het bij dreigen gebleven..”Het was ook rond depubertijd van de ‘mannen’ datvoetballen inmiddels het helegezin in de ban hield. Ook vaderTom van Leeuwen moest eraangeloven hoewel hij op latere leeftijdkoos voor een andere sport,het wielrennen. Enthousiast vertelthij: “Ik Heb eerst gevoetbaldtot mijn dertigste. Daarna ben ik“Ze waren bezorgder ofer een gat in hun trainingsbroekzat dan in hun knie”overgestapt op wielrennen en ’swinters ook schaatsen. Doe datknap veel, ja. Toertochten zoalsLuik-Bastenaken-Luik en deRonde van Vlaanderen pakkenwe regelmatig mee met een wielerkoppeltjevan een man of vijftienhier uit het dorp. Maar ookde Amstel Gold Race, de Elfstedentochten Limburgs Mooistedoen we. Ik ken inmiddels allebergjes, gaatjes en rondjes inLimburg.” Hij heeft inmiddelsdé ideale combinatie gevondentussen fietsen en, samen metmoeder Nel, het aanmoedigenvan hun zoons. “Ja, het klopt, alsde jongens ‘uit’ voetballen ga ik,regelmatig ook met mijn vrouw,daarheen met de fiets. Bijvoorbeeldnaar Mijdrecht. Dat is zo’nhonderd kilometer. Of het komendweekend naar Marken.Schat het in op tachtig, negentigkilometer. Als mijn vrouw meefietstdan gooit ze, als we terugmoeten, haar fiets soms in debus. Ik niet. Fiets liever ookterug, dan maar alleen. Moet welopletten dat ik op tijd terugga,zeker als ze winnen en het feestis. Want ik ga niet in het donkerfietsen.”SPORT HEEFT GEVOLGEN VOORMAATSCHAPPELIJK LEVENMatty merkt op dat het enthousiasten betrokken zijn bij sportook gevolgen heeft voor hetmaatschappelijk leven. “Wewaren tijdens onze pubertijdtoch vrij serieus, gingen serieuzermet het leven om. Ja, dankzijhet feit dat we voetbalden endaar veel voor over hadden en erook veel voor lieten staan. Veeljongens stopten in die leeftijd omuit te gaan, wat voor hen kennelijkbelangrijker was. Voor mijzou het ontbreken van het voetballeneen ‘gat in mijn leven’hebben betekend.” Bobby vultaan: “Het voetbal beheerst onshele weekend. Zaterdag spelenwe allemaal onze wedstrijd enzondag wordt er eindeloos gepraatover wat wel- en niet goedging.” De broers en ook dochtervullen graag aan: “Nou zegmaar ouwehoeren..”. “Jij had‘dit’ niet moeten doen en ‘dat’was ook niks..’”, “ Wie was debeste zaterdag..” en: “Ja, vooralmet z’n allen Matty in de zeiknemen..” Of hij niets heeft gehoord,alles went immers, constateertMatty dat met dekomende zomerstop in het vooruitzichthet weer erg rustigwordt met betrekking tot de discussies,om stoïcijns te vervolgen:“Weet je, voetbal is nietzomaar alleen een spelletje. Hetgaat ook om de sociale contactendie je opdoet, het verbreedt jewereld, je ontmoet andere mensen.En als je in een eerste elftaltoch prestatiegericht bezig bent,dan heeft dat invloed op je werk.Hoe? Je kunt er bijvoorbeeldmeer energie insteken.” Barry:“Het gaat erom waar de lat ligten of je er overheen kunt komen.Vroeger wilden we al de bestezijn. Maar waar kan je uiteindelijkkomen, ook met gebruik vanhet nodige doorzettingsvermogen.”Marije voelt zich geroepenom te reageren. “Nou bij mij gaathet alleen om de gezelligheid.. Ikvind al dat gepraat over voetbalweleens genoeg geweest.” Datdie gezelligheid nogal eens deoverhand heeft bij de voetbalmeidenblijkt snel.. “Trainersstaan niet echt in de rij om onsteam te trainen.. Niemand wilhet worden.” En lachend: “Is hetniets voor jou?”HARTSTIKKE TROTSNee, de zonen van Nel en Tomvan Leeuwen zullen we waarschijnlijknooit tegenkomen ophet veld van bijvoorbeeld FCUtrecht, hoewel ze daar stukvoor stuk natuurlijk weleensover gedroomd hebben en Mattyeerder er een testwedstrijdmocht spelen. Zelf zegt hij daarover:“Ik kon drie dagen van tevorenniet slapen, deed geen oogdicht! Speelde toen tussen dieUtrechtse schoffies. Daar is helemaalniets mis mee maar jemerkte toch, als toen jonge jongen,dat je uit een klein dorpjevan het platteland komt. Zettenze je daar bijvoorbeeld in despits, terwijl je achter speelt, danlaat jij niks horen.. Nou die jongensuit Utrecht wel!” Alle driede mannen vinden ze dat ze totnu toe tijdens hun voetbaljareneruit gehaald hebben wat erinzat. Matty, die speelt bij HoofdklasserGVVV, noemt zich ‘tevreden’.En ook Bobby, die eerderde pech had bij de HoofdklasserVVOG te voetballen, maar teveelgeblesseerd was waarna hij vervolgensterugkeerde bij SVL, is‘tevreden’. Tot slot bevestigdBarry dezelfde eendrachtige opstellingvan de voetbalbroers; Tevredendus. En moeder Nel? “Ikben hartstikke trots op mijn kinderen!Omdat, als we naar onzejongens gaan kijken, we zien datze lekker aan het voetballen zijnen er plezier aan beleven! Totslot vader Tom: “Het is het pleziervan de sport, van hun wedstrijden,waarom we het fijnvinden om het voetballen, alsfans van hun, met onze fietstochtente combineren.”