PVDA Sint-Niklaas

29ArmoedebestrijdingArmoede is een onrecht. Ondanks alle welvaart blijft armoede in België een groot probleem,bijna 15% leeft onder de armoedegrens. Meer zelfs. Door de crisis dreigen steeds meergezinnen in armoede te vervallen. Vooral eenoudergezinnen, alleenstaanden, ouderen enallochtonen zijn kwetsbaar. 28,5% van de gezinnen in België stelt uitgaven voorgezondheidszorg uit om financiële redenen. Zelfs een job biedt geen garantie tegenarmoede: 4,6% van de werkende bevolking leeft in armoede. Dit cijfer neemt toe door detoename van precaire jobs. De indexering van de lonen heeft toe hier toe in België dezeevolutie afgeremd. Maar momenteel staat dit systeem onder druk vanuit Europa.Europa trekt ook de kaart van de flexibilisering, wat het aantal precaire jobs alleen maar zaldoen toenemen.De armoedegrens voor een alleenstaande is 973 euro, 2044 voor een gezin van 2 ouders en2 kinderen. Het leefloon voor een alleenstaande bedraagt slecht 785,61 euro.Armoede is natuurlijk ook niet enkel een kwestie van inkomen. Armoede betekent uitsluitingop verschillende levensdomeinen die intens met elkaar verweven zijn: onderwijs, werk,vrijetijdsbesteding, huisvestiging en onderwijs...In Sint-Niklaas merken we een toename van de dossiers in de sociale dienstverlening van hetOCMW. Het aantal beslissingen van het bijzonder comité van de sociale dienst steeg van6.081 in 2005 naar 12.467 in 2010. Dat is meer dan een verdubbeling.Vele mensen zien in de wirwar van regels, papieren en formuleren het bos door de bomenniet meer. Bijzonder kwetsbaar zijn mensen in armoede, mensen met een beperking enlaaggeschoolde anderstaligen.De PVDA+ pleit voor de oprichting van een laagdrempelig loket “sociale dienstverlening”in de schoot van de stad, in afstemming met het OCMW, de vakbonden en deziekenfondsen.De voorstellen van PVDA+ Sint-Niklaas inzake armoedebestrijding:Op lokaal vlak pleiten we voor volgende concrete maatregelen:1. Een aanvullende steun die door het OCMW wordt toegekend voor alle mensen metuitkering onder de armoedegrens.2. Het pro-actief toekennen van rechten. Al te vaak komen mensen bij sociale dienstenterecht en kennen ze hun rechten niet, de sociale diensten vergeten soms mensen tewijzen op deze rechten. Via het gebruik van de kruispuntbank zouden mensenautomatisch zaken moeten krijgen waar ze recht op hebben zonder dat er zelf opzoek naar moeten gaan.3. De oprichting van een loket “sociale dienstverlening” in de schoot van de stad.4. De solidariteit onder mensen in armoede moet worden gestimuleerd. Al te vaakwordt deze nu tegengewerkt. Als je bijvoorbeeld iemand die dakloos is in huis neemtkan je daar financieel bestraft voor worden door een vermindering in je uitkering. Wemoeten dit omkeren door solidair wonen aan te moedigen.29