( impuls - Salomo

Applaus voor twee ereledenGeen didactische bezwarenen het aanbod Engels, wordt aangeradenom in de klas, bij de start van het kwartierEngels, dat ook fysiek aan te geven. Bijvoorbeelddoor een schort met de Engelse vlagom te doen of een bolhoed op te zetten.Dit geeft dan aan dat de juf of meester danalleen nog maar Engels spreekt, dat geeftduidelijkheid.Een ander veel gehoord bezwaar is dat deleerkracht wel het goede voorbeeld moetgeven, oftewel een ‘native speaker’ moetzijn. Hier is minder onderzoek over gedaan,dus naar het effect van de beheersing vanhet Engels van de leerkracht op de competentiedie jonge leerlingen in het Engelsbereiken. Dit heeft waarschijnlijk te makenmet de complexiteit van dergelijk onderzoek.Uit recent onderzoek is het onduidelijkin hoeverre het beheersingsniveau vande vreemde taal van de leerkracht invloedheeft op dat van de leerlingen. In een grootschaligestudie uit de jaren ’60 vonden deonderzoekers dat de didactische kwaliteitenvan de docent meer samenhang vertonenmet de leerlingprestaties in het Engelsdan de competentie die de leerkracht in detaal heeft. Adviseurs van het Europees platformgeven aan dat leerlingen Engels horenvia verschillende media en dat dit allerleiaccenten zijn en dat dit hun taalverwervingniet stoort. Dus ook een niet perfectEngels sprekende leerkracht kan Engelsgeven. Grammaticaal moet het natuurlijkwel kloppen. Daarnaast is er natuurlijk veelmateriaal ontwikkeld voor de onderbouwdie de leerkracht kan helpen in de lessen.Zo zijn er ook Engelse prentenboeken digitaal,liedjes en versjes. Een leuk voorbeeldis: We’re going on a bear hunt: http://www.youtube.com/watch?v=ytc0U2WAz4sHoe zit het nu bij Salomo? Veel scholenzijn zich aan het oriënteren op het gevenvan Engels vanaf groep 1. Ze zien dat heteen wereldtaal is, dat kinderen het al vroegnodig hebben, dat ouders het graag willenen dat er geen didactische redenen zijn omhet niet aan te bieden. In ieder geval is deTijo van Eeghenschool uit Aerdenhout ditschooljaar gestart! ( impulsFeestelijk afscheidIn de laatste schoolweek voor de zomervakantie, op dinsdagmorgen 17 juli 2012,werd op het bestuurskantoor onder dankbaar applaus afscheid genomen van deheer Groenevelt en mevrouw van de Wende-Reuijl. Al op 1 januari 1997 namen zijafscheid als respectievelijk voorzitter en secretaris van het toenmalige bestuur vanwat vandaag de stichting Salomo is. En nu stoppen ze er echt mee.Tekst: Ben CüstersFoto’s: Els KinnegingOp het moment waarop de heer Groenevelten mevrouw van de Wendehun werkzaamheden als voorzitter ensecretaris beëindigden, heette ons schoolbestuurnog geen Salomo en vormden de scholennog geen onderdeel van een stichting.Het schoolbestuur stond toen in Haarlem enomgeving bekend als de vereniging VCPOZuid-Kennemerland. De rechtsvoorgangerdus van de huidige stichting Salomo.Ter gelegenheid van hun afscheid werd op10 januari 1997 een druk bezocht symposiumgeorganiseerd. Op dezelfde dag werdook bekend gemaakt dat aan de beide oudbestuursledendoor het bestuur het predicaat‘erelid’ was verleend.Een blik in het archiefNu, zoveel jaren later, kan ik alleen maar vaststellendat dat erelidmaatschap méér dan terechtwas. En kan ik met veel waardering enrespect terugblikken op al hetgeen zij voorons schoolbestuur hebben gedaan en betekend.Ook na hun officiële afscheid zijn zij zich nogsteeds volop blijven inzetten, al was het watmeer vanaf de zijlijn. Tot de afgelopen zomervakantiewaren zij vrijwel wekelijks eendagdeel op het bestuurskantoor te vinden,waar zij zich onder andere bezig hielden methet bijhouden en het opschonen van onsarchief. Dat deden zij op basis van vrijwilligheid,zoals dat ook gold voor de tijd waarinzij de organisatie bestuurden. Want dat wasnog in de tijd waarin scholenorganisatiesdoor vrijwilligersbesturen werden geleid enbezoldigde bestuurders uitzondering waren;in het geval van de heer Groenevelt enmevrouw van de Wende mensen die vanuiteen sterke motivatie en betrokkenheid bijhet christelijk onderwijs het beste van zichzelfgaven en daar heel wat vrije uurtjes instaken! Onze waardering daarvoor kan mijnsinziens niet groot genoeg zijn!Toen de (gezondheids)wagens meer en meerbegonnen te kraken en de heer Groenevelten mevrouw van de Wende dit voorjaar inoverleg met mij besloten dat hun werk eropzat, hebben we dan ook dankbaar teruggeblikt,herinneringen opgehaald en een lekkertaartje gegeten.Ik ben hen zeer erkentelijk en wens hen hetallerbeste toe, in een zo goed mogelijke gezondheid!( impuls