sportief_amsterdam

90 profieljoop alberdaHet team de mission van NOC*NSF van de OlympischeSpelen in Sydney (2000). V.l.n.r.: Jan Loorbach,Marcel Sturkenboom en Joop Alberda. Hij wasdestijds technisch directeur van NOC*NSF.belangrijkste – van de sporters en van de coachesaan wie hij na enige tijd zijn visie overdraagt.Niet in de vorm van een dik rapport. Gewoon eenUSB-stickje, waarin hij van dag tot dag beschrijfthoe hij de gebeurtenissen heeft ervaren.“Ik begin met honderd interviews. Luisteren,praten, ergens iets neerleggen en laten bezinken.Gewoon aan tafel zitten en een gesprekjebeginnen. Waarom is waarschijnlijk het woorddat ik het meest gebruik. Waarom doen julliede dingen zoals jullie ze doen? En dan benadrukik dat mijn waarom niet bedoeld is om hen terverantwoording te roepen. Waarom wekt vaak irritatie.Ik vraag het uit nieuwsgierigheid, ik wilde dingen begrijpen. Het primaat van de kennisover een sport ligt bij zijn coaches en beoefenaren.Ik ben een relatieve buitenstaander, ik bengeen bedreiging voor jullie, help mij om jullie tesnappen.”Benen van tafel!Waarom hangen jullie onderuit op je stoel en legje je benen op tafel, vroeg Joop Alberda aan deroeiers. Wisten zij veel… Alberda kwam al sneltot de conclusie dat roeiers de neiging hebben desubcultuur van hun vereniging mee te nemennaar het nationale team. “Stel je eens voor”, hebik gezegd, “dat Arjen Robben van Bayern Münchenzich in Noordwijk bij Louis van Gaal meldtin een shirtje dat hij van zijn trainer Pep Guardiolaheeft gekregen. Dat was zo ongeveer het beelddat ik bij het roeien aantrof. Zo onverschilligmogelijk doen, anders hoor je er niet bij. Ik hebmeteen ingegrepen: ‘Voortaan zitten we rechtopen we ruimen de rommel achter onze kont op.’ Ikheb sponsor Aegon gevraagd om een inrichting tecreëren waar je als lid van de nationale ploeg trotsop bent en zuinig mee omgaat. Als het een viezetroep is, kun je nooit wereldkampioen worden.”“Ik visualiseerde als het ware watlater de werkelijkheid is geworden”Ga je daar harder door roeien? Feit is dat er na deteleurstellende resultaten tijdens de OlympischeSpelen in Londen weer aardig wat te vieren wasna het WK van 2013 in Chungju, met als hoogtepuntde nooit eerder door Nederland behaalde wereldtitelin de vier zonder bij de mannen.Kernwaardes in verval“Nee, natuurlijk ga je niet harder roeien door jebenen van tafel te halen”, zegt Alberda. “Wat ikheb gedaan, was een reis maken met elkaar, eengrote roeitocht die ik de Tour d’Aviron genoemdheb. Daar doe ik dan verslag van. Wat we hebbenmeegemaakt, welke tegenslagen we hebben overwonnen,wat ik geleerd heb. Op die manier visualiseerik wie en wat we als roeiers zijn en waarwe naar toe willen. Eerder, bij de atletiekbond,stond ik voor het vraagstuk hoe we de processenkonden verscherpen om tot betere resultaten tekomen. De opdracht van de roeibond was om tebreken met het verleden. Zoals het ging, ging hetniet goed, daar waren alle betrokkenen het overeens. Bij atletiek was mijn taak evolutionair, bijroeien was het juist meer revolutionair. Het ginger echt om de fundamenten van de sport en denormen en waarden weer eens helder te maken.De volleyballers hebben er destijds vier jaar overgedaan, om tussen het zilver van Barcelona en hetgoud van Atlanta niet zozeer in vaardigheid beterte worden, maar in volwassenheid. Vier jaar! Omniet meer met ontzag naar Italië te kijken, maarnog slechts met respect. Bij de roeibond had ikmaar drie maanden tot mijn beschikking. Dieheb ik gebruikt door duidelijk te maken volgenswelke regels het spel gespeeld moet worden, zodatde coaches hun werk kunnen doen. Als je dantoch wilt weten wat de kern van mijn werkwijzeis, dan is dat het blootleggen van de essentie vaneen sport. Te vaak wordt sport beoefend alsof heteen kunstje is of een routine. Dan raken er één ofmeer kernwaardes van de sport in verval: respect,passie, discipline, onbaatzuchtigheid, moed,voorstellingsvermogen, weerstand, weerbaarheid.Dat is de meetlat waarlangs je een sportermoet leggen. Vandaar uit gaan we onvoorwaardelijkop jacht naar succes!”