Magazine 2011 (pdf) - Bert Hellinger Instituut Nederland

Pedagogische systemische opstelling;een innovatieve visie op werken in kinderdagverblijvenIn mijn praktijk als psychologe /familiesystemisch therapeut lijktgedragsproblematiek bij jonge kinderentoe te nemen, ouders worstelenmet de aandacht tussen kind enwerk en hebben autoriteitsproblemen.Daarnaast de noodkreet vanhet personeel van de kinderdagverblijven:“Het lijkt wel of de oudersniet meer betrokken zijn bij hunkind.” Toen de aanvraag voor trainingenop opleidingen voor PedagogischMedewerksters en kinderdagverblijvenmij bereikten, aarzelde ikgeen moment. De training“ Pedagogische Systemische Opstelling( PSO) een innovatieve visie opwerken in kinderdagverblijven” ontstonden brengt verrassende resultatenen inzichten.Wij leren de pedagogisch medewerker( PMW.er) kijken vanuit systemischecontext. In onze veranderdemaatschappij en cultuur zijn ermeerdere opvoeders voor het jongekind. Vandaar onze stelling: Voorhet opvoeden van een kind heb jeeen heel dorp nodig.Door PSO laten we de PMW.er kijkendoor een andere bril, het kind zienals onderdeel van een groot geheel(een groot dorp). Als we zorgen datdie onderlinge verbindingen in datdorp (systeem) zo vloeiend mogelijkstromen, komt dat ten goede aan hetkind.PSO blijkt een goed onderzoeksmiddelom te kijken waar verbindingenhaperen, wat er gebeurt in hetsysteem, met jezelf als PMWer, hetkind en alle (familie)achtergrondendie erbij horen. Tevens kunnen er ineen opstelling nieuwe interventiesworden gedaan.Het kind geeft door (uitzonderlijk)gedrag signalen dat er iets mis inhet dorp (systeem). In een PSOstellen we de volgende vragen;* Een kind is niet lastig, maar welkelast draagt hij van de mensen uitzijn omgeving.* Welke last heeft hij van de blokkadesvan jou als PMW.er? Als jij nietom kan gaan met een bepaald kind,kan zijn gedrag iets raken uit jouwsysteem waar jij uit komt.* Heeft hij een last of een rol overgenomenvan een ander uit het dorp?* Hoe is het gesteld met de “ordeningen”?Geeft de PMW.er de oudersen het kind de plaats die hen toebehoorten erkent zij de hechting dieer tussen hen beiden is?Uit de PSO’s blijkt dat de meest verstoordeordening is dat de PMW.erde plaats van de ouder in neemt. Deouders trekken zich terug (desinteresse)en het kind (loyaal aan deouder) gaat rebelleren. Wordt dezeordening hersteld, dan zijn zelfs deouders verrast over de veranderingenin gedrag en vernieuwde relatiemet hun kind.Een prachtig werk, waar het kindniet het “probleem” is, maar de“leidsman”.Arjanne BredemeijerBureau de Wisselwww.bureaudewissel.nlDans in Opstellingen en Theory UAls ik dans,dan voel ik wie ik ben.Als ik dans, kom ik daarwaar geen woorden meer zijn.Als ik dans,dan ben ik scheppend.Voor elke scheppingis er stilte.Als ik dans, voel ik de stiltein mij bewegen.Als ik dans,siddert het leven in mij.Als ik dans,voel ik hoe de hemel de aardebemint…Auteur onbekendDans is al zo oud als de mensheid,en naar mijn mening niet voorniets. Dans biedt ons de mogelijkheidom onze gevoelens te uiten,te doorleven zelfs en om ‘naar diegevoelens toe te gaan’ die ergens inons lijf liggen opgeslagen. Dit alleszonder dat we daarvoor hoeven tepraten, uit hoeven te leggen. In dedans kun je bij uitstek in het hieren nu zijn, en doorleven wat zichaandient. Samen dansen is een veldcreëren. In de ruimte tussen dansersvindt de verbinding plaats.De laatste jaren heb ik af en toe geexperimenteerdmet dans in opstellingen.Daarnaast zie ik ook steeds- 10 -meer mogelijkheden om via dansin een staat van ‘presencing’ tekomen zoals dat beschreven wordtin Theory U.Bij het gebruiken van dans in opstellingenis mijn idee hierachter dat ikheb gemerkt dat het soms lastig isom de juiste woorden te vinden omhet scala van gevoelens te benoemendat men in een opstelling kanervaren. Als je weet dat ongeveer90% van onze communicatie nonverbaalis, leek het me logisch omook eens te kijken of we niet meervan ons lijf gebruik kunnen makenom te uiten wat zich openbaart.Om ons te verbinden met het veld