Magazine 2011 (pdf) - Bert Hellinger Instituut Nederland

Een week IOCTI in Mexico,een bijzondere ervaringHet waarom van mijn besluit omnaar Mexico te gaan voor de IOCTIwas mij op de heenreis in het vliegtuigniet helemaal meer duidelijk.Wat wel duidelijk was: het zou eenweek worden vol met informatieover en training van het werken metopstellingen in organisaties. Zes jaargeleden was Jan Jacob gestart methet organiseren van deze trainingsverdiepingsweeken nu was het alweer de vierde! Wat had ik gemist?Deze keer zou in ieder geval ookGunthard Weber komen, de mandie aan de wieg van deze vorm vanopstellen stond, en naar zijn workshopswas ik in ieder geval erg benieuwd.En natuurlijk, Mexico, eenland waar ik nog nooit was, had ookmijn nieuwsgierigheid geprikkeld.Later, alleen op mijn hotelkamer,de dag voordat we naar Jalcomulcozouden vertrekken, zo’n 6 uur rijdenmet de bus vanaf Mexico City, wistik het nog steeds niet, maar nam mijvoor elke dag oplettend te blijven enhet waarom te proberen te ontdekkenvan deze reis…Nu, op het moment dat ik dit verslagjeschrijf, in het vliegtuig op wegweer naar huis, weet ik waarom iker was: er waren vele waardevollemomenten in de afgelopen week!Waardevol vanwege het voor mijnieuwe dat ik leerde, waardevoldoor de kennis en ervaring dievoorbij kwamen waardoor ik ookherinnerd werd aan wat ik al haden vooral ook doordat er verbindingenwerden gelegd met de ervaringvan de andere deelnemers en dedocenten. Door de open sfeer dieer vanaf het begin van de bijeenkomstheerste, was deze verbindingvan een vanzelfsprekendheid, dievaak ontroerde. Een spontane uitwisselingvan kennis en ervaringen gesprekken over hoe het ookkon of vragen hierover besprekend.Die open sfeer herkende ik van ditsoort bijeenkomsten, alsof er sprakewas van een permanente rust diemeestal het resultaat is van een opstelling.Het programma? Rijk gevuld met afwisselingenen verrassingen. ZoalsArawana Hayashi, de danskunstenares,die ons een andere kijk gafop bewegen vanuit het lege midden,Gunthard Weber, de beminnelijke,vol humor en respect in het stellenvan vragen en het zetten van oudeen nieuwe stappen, de vele verschillendedocenten die de leergroepennaar interessegebieden begeleiddenen hun workshops ( totaal 16!)gaven en de mogelijkheden van deontmoetingen die er waren tussenhen en de deelnemers. Eindigendin een grote, urendurende opstellingop de vrijdagavond, waar deoerkrachten in elk individu hunuitweg vonden (sommigen zoudenhet dansen noemen). Een week diewaardevol was tot aan het einde bijhet afscheid in Mexico City. Een ervaringwaarvan ik verwacht, dat depositieve effecten nog lang zullenvoorduren….Ook een vraag kwam aan de orde:“Wat zou jouw visie zijn op de toe-- 41 -komst van de organisatieopstellingen?”Mijn antwoord kwam laterin mij naar boven: “Naar mijn ideezal de verspreiding van dit soortopstellingen binnen de organisatiesin deze wereld een bijdrage vormenaan een onderlinge verbindingtussen volkeren.” Noem mij maareen optimist. Maar ik weet dat hetmogelijk is, zeker als dit soort bijeenkomstendoorgaat!Hans Schenkel