Vrijuit, editie juli 2012 - Aclvb

arbeidsrechtbank 11Het arbeidshof verwees bovendien naar de Welzijnswet van 4augustus 1996 waar ook staat bepaald dat werkgever en werknemerzich dienen te onthouden van iedere daad van geweld, pesterijenof ongewenst seksueel gedrag op het werk.In die omstandigheden erkende het Arbeidshof Brussel de feitenals een dringende reden tot ontslag. Op basis van deze beslissingkon de werkgever, na een gerechtelijke procedure van in totaal achtmaanden, het ontslag effectief doorvoeren.Dit arrest is interessant omdat het duidelijk maakt dat fysiekgeweld op de werkvloer absoluut onaanvaardbaar is. Veelal wordtin zulke gevallen ook verwezen naar het vakbondsmandaat. De feitenmogen weliswaar niet anders beoordeeld dan bij nietbeschermdewerknemers. Maar toch voegen de rechtbanken ersoms aan toe dat de werknemer als lid van het Preventiecomité eenvoorbeeld dient te zijn en meer dan anderen behoort te weten datmen zich moet onthouden van al wat schade kan berokkenen aande veiligheid van de collega’s.Bron : Arbeidshof Brussel, 21/02/2003, AR 43.349 en 43.350Arbeidsongeval tijdens een vakbondsactie ?Tijdens een ochtendlijke vakbondsactie om 7.45 uur, die plaatsvondvoor het gebouw van de werkgever, wordt een van de actievoedersgetroffen door een vallende ladder. De man kwetst zich aanhet hoofd en de arm. Hij vordert de erkenning van dit ongeval alsarbeidsongeval en vraagt de aanstelling van een deskundige omde lichamelijke schade te begroten.Door de vakvereniging werd voordien voor de bewuste dag syndicaalverlof gevraagd voor een aantal van haar leden, waaronderhet slachtoffer van het ongeval. Deze aanvraag werd gemotiveerdom deze leden “in de gelegenheid te stellen deel te nemen aan eensyndicale vergadering”. Op deze basis betaalde de werkgever voordie dag het loon.De arbeidsrechtbank onderzoekt vooreerst of het ongeval voldoetaan de definitie van het klassieke arbeidsongeval. Als arbeidsongevalwordt beschouwd elk ongeval dat een werknemer tijdens endoor het feit van de uitvoering van de arbeidsovereenkomst overkomten dat een letsel veroorzaakt (art. 7 van deArbeidsongevallenwet van 10 april 1971). Uit de feiten is geblekendat de betrokkene zich op het bewuste moment niet onder hetgezag bevond van zijn werkgever. Niet alleen het uur waarop de feitenplaatsvonden, situeerde zich buiten de normale werkuren, dochook de aard van zijn activiteiten : een protestactie tegen de eigenwerkgever. Dit laat er geen twijfel over bestaan dat er op dat ogenblikgeen werkgeversgezag mogelijk was. Zelfs indien aangenomenwordt dat de werkgever toestemming had verleend om verlof tenemen wegens syndicale activiteiten, kan dit onmogelijkbeschouwd worden als een “uitvoering van de arbeidsovereenkomst”,nu precies deze uitvoering geschorst was. Dat er voor diedag loon betaald werd op grond van een wettelijke verplichting,doet daar geen afbreuk aan, aldus de rechter.Vervolgens onderzoekt de rechtbank of het hier geen gebeurtenisbetreft die wettelijk wordt gelijkgesteld met een arbeidsongeval.Artikel 8 § 1 van de Arbeidsongevallenwet bepaalt namelijk dat dewerknemer geacht wordt zich eveneens op de plaats waar hij werktte bevinden, wanneer hij onder meer : “aldaar, zelfs buiten dearbeidsuren, met de uitdrukkelijke of stilzwijgende toelating vande werkgever een opdracht als vakbondsafgevaardigde of vertegenwoordigervan de werknemers vervult.” Essentieel in dezebepaling is de voorwaarde van uitdrukkelijke of stilzwijgende toestemmingvan de werkgever. De arbeidsrechtbank aanvaardt weldat er een toestemming bestond tot het houden van een syndicalevergadering. Maar het is uitgesloten dat een protestactie tegen dewerkgever zelf, voor diens deur, kan beschouwd worden als een toegestanesyndicale vergadering.Aldus besluit de rechtbank dat het ongeval niet kan beschouwdworden als een arbeidsongeval.Bron : Arbeidsrechtbank Gent, 14/02/2011.Erik MASSÉVRIJUIT/JUNI-JULI 2012