in de kijkerAan de gitaar ... Jan OngenaCot’n Candy ‘mokt ies wa lawijt’In de voorlaatste week van aprilkregen we een mailtje van collegaLiesbeth Gijsels met de aankondigingvoor de 5de voorrondevan de Lawijtstrijd. We werdenvriendelijk uitgenodigd te komenkijken naar Cot’n Candy, de groeprond Sven Rogiest en (nu komthet) Jan Ongena. Jan is de manvan Liesbeth én eveneens <strong>SJKS</strong>leerkracht.Ik ken Cot’n Candy al een tijdje. We werden vorigjaar al ‘vrienden’ op Myspace. Mijn eerste kennismakingmet de muziek van de groep was via hettoen enige nummer dat online stond. Het klonkals experimentele electronica.De 3 nummers die nu op de myspacepagina tebeluisteren zijn, klinken beter en zijn meer uitgewerktdan toen. De muziek van Cot’n Candysitueert zich tussen 80’s, new wave, electrorocken electronica. Denk ook aan Daft Punk, Kraftwerk,Vive la Fête (zonder Els Pynoo) en A Brand.Maar terug naar de Lawijtstrijd. Ondertusseneen heus begrip in de Wase popwereld en ditjaar reeds aan zijn vijfde editie toe.gemoduleerde stem.) Ik hou wel van een stemmet effect maar trop is teveel.Techniek!Midden in de set werd de leuze van de wedstrijd(‘Mokt ies wa lawijt!’) wel plots heel letterlijk geïnterpreteerd.Door een technisch probleemkregen we plots een hels gebrom te verduren.Even sloeg er paniek in de ogen van Cot’n Candyen sijpelde er een angstzweetdruppel langzaamlangs een slaap naar beneden maar metprofessionele beheerstheid werd de computeropnieuw opgestart en was het probleem onmiddellijkvan de baan.De wedstrijd betekende al voor enkele groepeneen serieuze steun in de rug. Zo passeerden ero.a. The Hong Kong Dong (vorig jaar ook op 200jaar Rock op onze school!), As you like it, Billy theKill, Blackie and the Oohoos en vele anderen. Diezaterdagavond eind april deed ook Cot’n Candyeen gooi naar de eeuwige roem.The saved the best for lastCot’n Candy was de tweede groep die speeldedie avond. Het concert begon met een lange intro,waarin bas en drum de hoofdrol speelden.Daarna kwamen de anderen het podium op entrokken de set op gang. Wat volgde waren beats,sounds, blieps, soundscapes, bas, distortiongitaar,drums en vocoderstem. Naar mijn gevoelnet iets te veel vocoder in de eerste nummers.(Voor de leken: vocoder is een door synthesizerWat volgde was een overweldigende klap op devuurpijl. They saved the best for last. We werdenverwend met een magistraal nummer dat dreefop een sferische wall of sound en dat klonk alshet beste van M83 en die spelen op dit momentin het voorprogramma van Depeche Mode.Er wacht Cot’n Candy dus misschien nog eenmooie toekomst!PS: Een andere band ging helaas met de pluimenlopen maar ik ken nog goeie groepen diede finale niet haalden. ;-)www.myspace.com/cotncandymusicwww.lawijtstrijd.bePieter Jan De Waele66 <strong>IC</strong> HOU <strong>juni</strong> <strong>2009</strong>
in de kijkerNiet in één vakjeonder te brengenVredeskikkersin opmars!The Peace Frogs zijn bij de<strong>SJKS</strong>’ers geen onbekenden. Ineen vroegere incarnatie van deband maakten ze een uitstekendebeurt bij de Rock Rally enhet daaropvolgende ‘Rock’n’RollHighschool’-festival naar aanleidingvan 200 jaar College. Dit jaarbleef de band ook niet onopgemerktin collegemiddens.The Peace Frogs werkten – muzikaal – mee aanhet scalperen van de heren Caulier en Beyaertvoor Broederlijk Delen. En onlangs speelden de‘Vredeskikkers’ ook nog eens ‘Moving Day’ plat ...Reden genoeg voor een interview dachten wezo, en als de wiedeweerga spoedde ik me uitgerustmet mijn smerigste leren jekker en heftigheadbangend, richting Peace Froggers.Jullie bandnaam verraadt al iets van jullieinvloeden. Kan je die naam nader verklaren?We hebben onze naam inderdaad gekozen naareen nummer van The Doors (nvdr. Amerikaansesixties-band met leadzanger Jim Morrison ). Wezijn nu ook weer niet zo beïnvloed door TheDoors. We vonden Peace Frogs eerder gewoonleuk klinken. Wel hebben we een aantal nummerswaar ook orgel in voorkomt, maar dit is niet enkelomdat The Doors hier gebruik van maken. Wevinden het orgelelement in de muziek wel echtzeer goed. We willen sixties- en seventiesrockcombineren en met een hedendaagse touch proberende mix van pop en rock samen te krijgen.Niet met de klak naar smijtenWelke muziek kunnen jullie absoluut nietappreciëren?We hebben niet echt een stijl die we niet kunnenappreciëren. Maarten (drums) heeft hetvooral voor punkrock, alternatieve en experimentelerock, ... Tim (keyboards) luistert danweer meer naar iets oudere Metal- en Hardrockgroepenzoals Deep Purple. Alexander (gitaaren zang) focust zich bijna uitsluitend op oudemuziek van de jaren ’60, Roy Orbison en blues.Fabrice (zang en gitaar) luistert dan weer meestalnaar nieuwe muziek en Anton (bas) naar TheBeatles, punk, rock, pop, jazz, nieuw, oud, elektro.Het is dus moeilijk te zeggen dat we ietsniet appreciëren. Zo lang het goed gebracht isvinden we veel dingen zeer goed. Dit is positiefbij het spelen van onze muziek, maar kan somsook betrekkelijk lastig zijn, bijvoorbeeld als weeen cover moeten kiezen. Iedereen wil iets andersspelen. Met muziek waarbij mensen 2 minutenop een computer tokkelen en een song‘schrijven’ – die dan nog een cover is van een hituit de jaren ’90 – wordt geheel onterecht geldverdiend; dat kan iedereen. Zolang er maar eenbeetje tijd is ingestoken en er niet ‘met de klakwordt naar gesmeten’ is het goed voor ons. Eris werk aan muziek. Je moet als luisteraar bij elkeluisterbeurt nieuwe dingen kunnen ontdekken.Daarom moet je variëren in je werk en af en toeeens iets nieuws in een nummer steken.Plezier makenWelke bedoelingen en ambities hebben de‘Peace Frogs’?Rock Werchter natuurlijk!Neenee, we zien wel waar we uitkomen, wezijn pas van start gegaan met hier en daar eenoptreden te spelen. Naar het schijnt wil meneerCaulier volgend jaar weer een optreden met onsvoor Broederlijk Delen en we zullen daar zekeraan meewerken. We weten natuurlijk niet goedhoe onze muziek aanslaat bij het grote publiek,maar we willen zeker wat bekendheid en dit kanenkel door hier en daar eens te kunnen optreden.Als je een muziekgroep zoekt om ergens telaten optreden, aarzel niet om ons te contacteren!We blijven wel realistisch, maar welke muzikantwil nu niet overal op de hitlijsten staan?We zullen het zo zeggen: we gaan niet wachtentot we ontdekt worden, want dat gebeurt tochniet. We zullen connecties proberen leggen,want dat is de dag van vandaag het belangrijksteom binnen te dringen in de wereld van demuziek. En als we ooit met enige moeite enenorm veel geluk kunnen ‘doorbreken’, willenwe natuurlijk ook niet als ‘one-hit-wonder’ geboekstaafdstaan.Maar het belangrijkste is en blijft natuurlijk datwe er plezier in blijven hebben! Geen zware ruziesen vooral niet over vrouwen!Wat zou een goede titel voor jullie eerste cdkunnen zijn? Waarom?‘The American Dream’. Dat is een zin uit eennummer van ons. Het grappige aspect is datwe al een foto hebben voor de cover van onzedemo, met een naakte oude man die gitaar aanhet spelen is, kijkend naar een toeristisch strand.Het is echt een hilarische foto en daarom de titelThe American Dream, omdat die Amerikaansedroom toch overroepen en misschien wel eenbeetje belachelijk is.