IC Hou - juni 2009 - SJKS

lief en leedLeahIlkeLieve IlkeSamen met je zus Mila hebben we 9 maandenop jou gewacht.Wat was dat een spannende tijd. Een tijd vanhopen dat alles bij elke controle in orde was, datje groeide naar behoren, dat je mama nog watverder mocht werken op het internaat. We hebbengeluk gehad! Alles ging prima en op 36 wekenben ik, je mama, gestopt met werken. Je hadhet niet zo begrepen op de lange gang van hetinternaat en de vele trappen. Als ik ’s avonds thuiskwam, ging je behoorlijk tekeer in mijn buik.Op zondag 15 maart 2009, om 5u22, zag je het levenslicht.Amper 2,5 uur nadat je aankondigde datje ging komen. Wat waren we alle drie in de wolkenmet je komst! Je zus is steeds in je buurt. Zespeelt met jou en is heel blij als je lacht naar haar.Wat hebben wij, als jullie ouders, geluk om zo’n2 lieve, goedgezinde en mooie meisjes te hebben.We koesteren jullie in ons hart!mama Katrien Smet(opvoedster internaat)MarjanDrie? Een aanrader!“Ik zit me voor het open raam onnoemelijk tevervelen, ik wou dat ik drie hondjes was, dankon ik samen spelen.” (vrij naar G. Bomans)Dit is één van mijn favoriete gedichten: schijnbaarsimpel, kort, maar met een heel absurd verhaaltussen elke letter! Ik permitteerde me ook eenkleine aanpassing. Oorspronkelijk zijn het maartwee hondjes, maar wij hebben nu drie kindjes!In putje winter lag Marjan plots op een fijne vierentwintigstejanuari in onze armen: lekker rustigen tevreden zoals ik het haar vroeg tijdens ongemakkelijke,nachtelijke uren onder een dikkebuik!Een fijn rond snoetje dat naar haar papa Frankneigde, kleine handjes die direct een grote vingervan broer Hendrik vasthielden om nu al zekerte zijn van een vriendschap in deze nieuweomgeving. En dan was er ook nog Mia, metkoorts boven de 39 graden en snottebellen,maar vastberaden om ook gedag te hoesten opons kleine meisje! ’t Kind heeft er niets aan overgehouden!Lees verder op pagina 81.