Generatie IV 8. Nikolaas van der Woude, geb. - Nico van der Woude

februari 1732 f 187:18 te betalen. Gedaagde had beloofd hem dit
bedrag met 5% rente terug te betalen. Omdat gedaagde nalatig blijft
te betalen, spreekt eiser hem nu aan. Gedaagde wordt conform de eis
veroordeeld d.d. 28 juli 1732 (ORA Az Civ Processen 165; DS 22).
Op 27 juni 1732 dragen de erfgenamen van Maijken Gijsbertse de Noo,
gewezen huisvrouw van Gijsbert Antonisse Kakebeen hun rechten op de
erfenis over aan Kakebeen voor f 200. Onder de erfgenamen zijn o.a.
Jan Gijsbertse de Noo en Marike Henderische Kelle, echtelieden, en
Laurens Gijsbertse de Noo en Johanna van den Bogaerd, echtelieden
(ORA Zl LS 681).
Op 1 september 1732 koopt Jan Gijsbertse de Noo voor f 115 van
Arien Cornelisse en Adriana van Gendere 1 morgen bouwland den
Berentrechter, op Delwijnen (ORA Zl LS 681).
Op 27 oktober 1732 hebben schepen Jan Gijsbertse de Noo cooperatief
geadjudiceert in goederen voor non-voldoening van de verschuldigde
f 187:18 (ORA Az DS 21).
Op 29 oktober 1733 doet Jan Gijsbertse de Noo aanspraak op goederen
van Aert van Genderen te Nederhemert en aan hem competerende
volgens erfrecht uit de nalatenschap van Gerrit Dirkse van Genderen
en speciaal op seecker stuck leengoet genaamd Schnijdershoff, en
dat wegens een somma van f 200 en daerboven spruitende ter causa
van geleende penningen, intrest, onkosten (ORA Nh DS 37).
Op 11 september 1734 renuntieert hij van de gedane aanspraak op
goederen van Aart van Genderen (ORA Nh DS 39).
In januari 1735 ontfangen voor het begraven van Jan de Noo in de
kerck van Well f 6 (AHGW1 Rek kv 1735).
Op 8 september 1736 koopt Maria Keilen, weduwe van Jan Gijsbertse
de Noo,
voor f 1700 9 1/2 morgen weiland onder Delwijnen, afkomstig van
Walraven van Haatten, heer van Ophemert en Zonnewijnen c.s. (ORA Zl
LS 681; Oud Aren Zb charter nr 7262/201).
20 februari 1737. Kinderen en erfgenamen van Jan Gijsbertse de Noo
krijgen bij nadere scheiding en deling ieder een zevende deel van
de helft van de nalatenschap van hun vader (ORA Az LS 254).
Op 21 maart 1738 koopt Marike Keilen, weduwe van Jan Gijsbertse de
Noo, voor f 550 van Lourens de Noo et uxor 3 morgen weiland den
Berentregter op Delwijnen. Met de kooppenn wordt hun crediteur
Nicolaas van Ravesteijn schadeloos gesteld (ORA Zl LS 682).
Op 25 juli 1746 testeert Marike Hendrick Keilen en bepaalt, dat
"haere ongeluckige
en onwijse doghter Elisabeth de Noo bij haer comparant overlijden
voor en in plaats van haer gerechte kintsgedeelte en erffportie sal
trecken en genieten 17 hont land genaamd den langen Engh; 4 hont
boomgaard genaamd Teeuwkenshoff; 3 morgen weiland genaamd den
Beerentrechter, afkomstig van Laurens de Noo, alle op Delwijnen
gelegen, mitsgaders nog een kapitaal van f 453, "soo comparant te
laste van het dorp Delwijnen is hebbende, omme van ´t een en ander
de revenues haar leven langh te trecken. Komt Elisabeth te
overlijden dan komen deze goed aan comparants andere kinderen en
erfgenamen. Zij machtigt haar zoon Peter de Noo om voor schepen te
compareren (ORA Az Zl LS 256; ORA Zl LS 683).
25 juli 1746. Tevens bepaalt zij, dat haar zoon Willem Jansse de
Noo uit haar na te
laten goederen zal trekken huis en hof aan het Wellseind door haar
bewoond, groot 5 1/2 hont met berg, schuur en hopest; "item 1 hont
op ´t Welseijnt genaamd Geertruije stuck, den bogert met het bos
daer aen steeckende", alles onder deze voorwaarde, dat comparant
dochter Elisabeth de Noo haar leven lang in dat huis zal mogen
blijven wonen of bewaard worden, alsook dat comparant dochter
Maeijke de Noo almede haar leven lang of zo lang zij zal willen "in
voors huijs en op die camer bij Willem de Noo zal mogen blijven
wonen, zonder dat beide dochters daarvoor aan Willem enige betaling
hoeven te doen (ORA Az LS 256).
Op 10 maart 1752 gelast het gericht van Nederhemertt Wouter voor de
Wijnt uit naam van Gerart van Dieden en Marike weduwe van Jan de
No, erfgenamen van Neeltie de Cocq, gewezen huisvrouw van Wouter