Generatie IV 8. Nikolaas van der Woude, geb. - Nico van der Woude

Het eerste overgeleverde teken van Jelte mag er direct zijn: het
Gemeentemuseum Het Hannemahuis te Harlingen bezit een mes, met
daarop de inscriptie: “Jelte Harmz Rätsma Ao 1761”. 123
Het zilveren mesheft is een schildhoudende leeuw. In het
wapenschild is een afbeelding gegraveerd, die veel weg heeft van
een rad van fortuin, het symbool van de veranderlijkheid, de
onbestendigheid van het geluk.
Jelte doet op 30 januari 1772 te Harlingen belijdenis als jongeman
van de Voorstraat. Feikje doet belijdenis te Harlingen op 16
november 1775, ze is dan woonachtig aan de Kleine Bredeplaats.
Jelte Harmens Radsma is lid geweest van de Harlinger schutterij.
Uit eigentijdse bron is bekend, dat de schutterij van Harlingen
“sedert veele jaaren in merkelyk verval geraakt zynde” rond 1785 op
een andere leest geschoeid werd. 124 Jelte moet daar getuige van zijn
geweest. Als sous-luitenant zal hij na 1785 met het eerste kwartier
deel uitgemaakt hebben van het “witte Vaandel”.
Die Harlinger schutterij schijnt overigens in 1787 een rol van
enige importantie te hebben gespeeld bij de ongeregeldheden te
Franeker rond patriotten en prinsgezinden.
Zo ontvangt de schutterij van Harlingen in januari 1788 tien
trommels “als eereblijk voor hun gedrag in de troubles van 1787”.
Klaarblijkelijk is dat nog niet voldoende eerbetoon, want in
september van dat jaar besluiten de vroede vaderen van Harlingen
tot het laten slaan van een medaille, vanwege de onvoorwaardelijke
trouw van de stedelijke schutterij tijdens de onlusten van het jaar
daarvoor. 125
Die gedenkpenning draagt onder meer dit opschrift:
“De vrijheid, staat en stad, Door muitzugt aangerand, Ontstak der
schutt’ren moed, Voor ’t kwijnend vaderland”.
Gelet op het tijdstip van zijn overlijden is het niet ondenkbaar,
dat Jelte Radsma betrokken is geweest bij het optreden van de
Harlinger schutterij.
In 1777 zijn Jelte en Harmen Radsma curatoren over Lucia Radsma te
Amsterdam, kleindochter van de overleden Harmen Radsma. 126
In 1784 kopen Jelte en Feikje een “neringrijke huizinge” en “voor
eenige jaaren nieuw gebouwde gruttenije aan de Hoogstraat”. 127
In februari 1795 maakt Feikje Tuininga, de weduwe van Jelte Radsma,
bezwaar tegen de verkoop van ¼ deel van het huis, waarvan zij al
¾de part in bezit heeft. Verkopers zijn de curatoren over de
failliete boedel van wijlen Dirk Feddema, schoolmeester, en zijn
vrouw, Geertje Tuininga. 128
In 1803 woonde Feikje in de Hoogstraat. Zij verkoopt in 1809 een
huis.
Bij de naamsaanname in 1811 bevestigt Feijkje Tuininga, weduwe van
Jelte Radsma de familienaam “Radsma”.
Haar kinderen zijn: Itske, Klaaske, Menno, Trijntje. De ook in de
akte genoemde kindskinderen zijn: van dochter Itske: Feikje, Jelte
en Catherina, van dochter Klaaske: Sytske, Jetske, en Feikje, van
zoon Menno: Jelte en Joeke, en ten slotte van dochter Trijntje:
Grietje.
Ook van Jelte Harmens Radsma is een familiewapen bekend: gedeeld;
I: de Friese adelaar; II: in zilver een zwart merk, bestaande uit
een 4 en een omgekeerde en een omgewende 4, de verticale poten
verbonden. 129
Dat huismerk verwijst ongetwijfeld naar voorouders, want Tjeerd
Radsma, vaandrig (1745), hopman van het zesde kwartier (1769)
voerde een nagenoeg identiek wapen. 130 Dat deed ook Harmannus Radsma
in 1786, met over het midden van de verticale poot een
schuinsgeplaatste, zwarte pijl met gouden dekveren. 131
De afbeeldingen hangen tegenwoordig in de hal van het Harlinger
raadhuis.