VVP 2-2021

XXX
VOORWOORD
E rop of eronder
Het moet socialer en het moet duurzamer.
Dat leken de twee belangrijkste boodschappen
van het afgelopen coronajaar. Socialer,
omdat we een humane samenleving willen
zijn die ook goed is voor ouderen, mensen in
nood en mensen die uit de boot dreigen te vallen. Duurzamer,
omdat we simpelweg de aarde leefbaar willen
houden. Maar als we naar de uitslag van de verkiezingen
kijken, dringt een ander beeld op.
In feite hebben we gestemd op een beleid dat we
diep van binnen niet wensen. Een paar willekeurige
voorbeelden. We vinden het vreselijk dat de zorg voor
onze ouderen is afgeschaald en zoveel ouderen niet langer
de juiste zorg en aandacht krijgen. We begrijpen niet
dat zorgmedewerkers zo hard moeten werken, zo weinig
capaciteit tot hun beschikking hebben en zo weinig
krijgen betaald. We vinden het onbegrijpelijk dat er
tienduizenden mensen bij de voedselbank moeten aankloppen,
dat vele honderdduizenden mensen in Nederland
niet meer rond kunnen komen en dat er inmiddels
duizenden economisch daklozen zijn. En het is bijzonder
lastig te constateren dat werkenden niet of nauwelijks
profiteren van de enorme winsten van veel grote ondernemingen,
die vervolgens niet of nauwelijks belasting
betalen. En toch kiezen we ook na dit coronajaar – een
jaar waarin misstanden, weeffouten en ongelijkheden
duidelijker dan ooit aan het licht kwamen – toch weer
voor die partijen die de misstanden, weeffouten en ongelijkheden
verder aangewakkerd hebben. Denk aan
het ongebreidelde geloof in marktwerking, het dogma
van eeuwige groei en de afbraak van de sociale verworvenheden.
En dan hebben we het nog niet over de geheugenverliesdebatten
van na de verkiezingen.
Terwijl de noodzaak voor een nieuwe economie
overduidelijk is, blijven we kiezen voor systemen en
denkwijzen die ons al lange tijd niet meer dienen. De
enige reden die ik kan bedenken, is dat ons eigen belang
belangrijker wordt geacht dan het algemeen belang en
dat de angst erg groot is dat juist het eigen belang ernstig
onder druk staat. De instinctieve reactie is dan op
de rem trappen en vasthouden aan wat je kent en hebt.
Als financiële sector komen we relatief goed door
deze crisis heen. Sterker nog, heel veel bedrijven hebben
het nog nooit zo druk gehad.
We worden geregeerd
door de waan van de dag en
moeten uitkijken dat we onszelf
niet voorbij hollen en deze
gekke drukke tijden als het
nieuwe normaal gaan zien.
U doet geweldig werk. Elke
dag weer. Maar vergeet ondertussen
niet stil te staan
bij de twee boodschappen die
deze tijd ons ook meegeven:
de roep om een socialere en
duurzamere samenleving. De
komende tijd wordt voor heel
veel particulieren en bedrijven
erop of eronder! Hoe eerder
u de problemen bij deze mensen en bedrijven signaleert
en hen kan doorverwijzen naar maatschappelijke
instanties die hen daadwerkelijk verder helpen, hoe
meer leed u kunt voorkomen.
Juist nu moeten we er voor elkaar zijn. In woorden
en daden.
Veel inspiratie en leesplezier met deze VVP. n
WILLEM VREESWIJK
HOOFDREDACTEUR / willem@vvponline.nl
‘Wees er
voor elkaar,
in woorden
én daden’
NR 2 APRIL 2021 VVP | 3