Uitgave 4/2006

"Typhon" van de “Rederij Noordgat“ elkaar. Ondanks een man van "Noordgat" al
met een tros het water ingegaan was weigerde de kapitein van de zeilboot de hulp
van de berger, en verlangde door de KNRM van het strand getrokken te worden.
Toen de twist zo'n drie kwartier geduurd had, schakelde de kapitein tenslotte de
politie in.
Pas nadat deze ingreep, kon de zaak zover bijgelegd worden, dat de
reddingskruiser het schip naar Vlieland slepen kon.
Het liefste zou met bedrijven als de KNRM voorschrijven wat ze doen moeten.
Dat zou dan gouw klaar zijn: mensen in direct levensgevaar redden en al het
andere waar een berger voor nodig is, aan hen overlaten. Als het puntje bij het
paaltje komt, beslist echter altijd de kapitein van een in nood geraakte boot zelf,
welke hulp hij graag hebben wil.
Zeker moet niet elke schipper, die ergens vastgelopen is of een ander klein
probleem heeft, gelijk de kustwacht alarmeren. Hij kan zich ook direct tot een
bergingsbedrijf wenden, die vaak genoeg met zijn schip al in de buurt is en slechts
op zo'n oproep wacht. Dat hoeft niet altijd handen vol geld te kosten. Is het schip
goed verzekerd, dan betaalt de verzekering alle kosten en de klant verliest hooguit
zijn no claim. Veroorzaakt het schip meer schade, dan kennen de verzekeringen
geen pardon. Een telefoontje naar de verantwoordelijke agent is daarom altijd te
adviseren, voordat men de hulp van een professioneel bergingsbedrijf inroept. Dan
dus niet de kustwacht bellen.
Voor de mensen van de KNRM kost elke keer uitvaren 5000 Euro. Dat doen ze
niet graag voor niets. De kustwacht stelt zich in geval van een conflict neutraal op.
35
Zoals afgesproken alarmeert ze de KNRM, zodra een jacht problemen heeft. Het
reddingsteam is verplicht om uit te varen. Bergers worden door de kustwacht niet
gealarmeerd; ook dan niet als het schip schijnbaar niet in gevaar is. Van buiten af
is zelden te beoordelen, of een noodoproep echt is. Schippers waarvan de boot
slechts was vastgelopen zonder verdere schade of gevaar, hebben soms van pure
opwinding een hartaanval gekregen.
Het verdrag van de kustwacht met de KNRM bepaalt uitdrukkelijk dat de
bemanning toegeroepen moet worden dat de hulp van de redders kosteloos is,
terwijl het aan de andere kant wel geld kost. Daarbij wijst de praktijk uit dat in
95% van de gevallen, waarin de KNRM helpt, er geen professionele helper in de
buurt is.
Het reddingsteam leeft van vrijwillige bijdragen. Welke "donateur" die op een
zandbank in de Waddenzee ik komen vast te zitten, wil horen: "Jij bent niet in
direct levensgevaar. Bel maar een berger!". De KNRM wordt gesteund, terwijl ze
in alle gevallen belangeloos helpt.
Ze kan alleen zolang slagvaardig blijven, zolang ze dat veelomvattende
hulppakket mag bieden en niet naar de grensgevallen verdrongen wordt, die voor
de beroepsbergers niet interessant genoeg zijn.
Daarom: steun de KNRM en geef u op als donateur. Minimum bijdrage 15
Euro per jaar.
Meer informatie bij de secretaris of bij de KNRM zelf : www.knrm.nl
Streit zwischen Rettern und Bergern
Retter in Not geratener Seeleute stehen für die Werte Menschlichkeit und
Heldenmut ein. Auch die KNRM ist traditionell eine Stiftung geblieben, die ihre
selbstlosen Einsätze durch Beiträge finanziert. Die Kosten von 11Millionen Euro
im Jahr werden durch Spenden, Erbschaften, Schenkungen und Legate
aufgebracht. Subventionen werden nicht in Anspruch genommen. Die
Rettungsleute stehen rund die Uhr bereit, bei jedem Wetter und unter allen
Umständen Schiffbrüchigen zu helfen. Dies ist ausdrücklich auch in einem
Staatsvertrag niedergelegt. Jeder Einsatz bleibt für die Geretteten vollständig
kostenfrei.
So geht auch das Amelander Rettungsboot am 5.November 2006 bei Windstärke
10 selbstverständlich in die über 12 Meter hohen Wellen hinaus. Die
“Cementina“ ist ohne Ladung auf der Fahrt von Howdendyke (GB) nach Bremen.
Vor der Rottumerplaat hat das Frachtschiff Ruderprobleme und treibt auf die
Bänke zwischen Rottum und Schiermonikoog zu. Während der Rettungskreuzer
36