Pedagogische modes - Onderwijskrant

3 Stemmingmakerij en nieuwlichterij,
ideologie Bormans en co & censuur
Naast de ideologie en de belangen van het onderwijsministerie
en het vernieuwingsestablishment,
speelt in KLASSE ook wel de allerindividueelste
ideologie van hoofredeacteur Leo Bormans en eindredacteur
Jan T’Sas een belangrijke rol. Bormans
en T’Sas misbruiken de zgn. autonomie van de
redactie om hun eigen refreintjes en vernieuwingsideologie
te prediken. Leo Bormans werd al vlug de
hoofdredacteur van KLASSE en we merkten on-
middellijk dat hij zijn allerpersoonlijkste stempel wou
drukken op het blad. Zijn voorganger stelde zich in
de beginjaren veel neutraler op.
In het themanummer van januari 2000 waarin de
redactie een balans opmaakte van de 20ste eeuw
kwam de visie van Bormans en co duidelijk tot uiting.
In elke bijdrage klonk de redactieboodschap door dat
ons onderwijs ouderwets was en dat we nog lesgaven
zoals in de 19 de eeuw; dit alles versierd met plaatjes
met onderschriften als ‘Ambiorix staat nog voor klas’.
Gedurende de voorbije 18 jaar stond de stemmingmakerij
tegen het onderwijs en de leerkrachten centraal.
Zo werd in 1996 zelfs betoogd dat onze leerlingen
maar matig presteerden in een internationaal leesonderzoek
en dit niettegenstaande Bormans en co
heel goed wisten dat enkel leerlingen uit Franstalig
België deelnamen aan deze studie. De stemmingmakerij
ging gepaard met het propageren van de verlossing
uit de ellende. Daarnaast stond propaganda
voor allerhande pedagogische nieuwlichterij, voor de
knuffelpedagogie en voor het doorhollingsbeleid centraal.
We illustreerden dit alles herhaaldelijk in Onderwijskranten
en komen hier niet op terug.
Vanuit de officiële onderwijsideologie en vanuit de
eigen ideologie bepalen Bormans en T’Sas ook wat
en wie in KLASSE al dan niet aan bod mogen
komen. De censuur is enorm. Een paar recente
voorbeelden. Over het recente rapport-Dijsselbloem
van de parlementaire onderzoekscommssie mocht
met geen woord gerept worden. De kritiek in dit rapport
is immers grotendeels van toepassing op het
Vlaamse onderwijsbeleid en op de projecten die
momenteel nog op stapel staan. Tweede voorbeeld:
onze O-ZON-vereniging deed verschillende pogingen
om het bestaan, de activiteiten, het manifest van
O-ZON, de 700 pagina’s teksten, de O-ZON-website,
de aankondiging en verslagen van het O-ZONsymposium...
vermeld te krijgen in KLASSE. Tevergeefs;
O-ZON was vanuit de ideologie van de
redactie ‘staatsgevaarlijk’ en opteerde voor een
Onderwijskrant 147 (oktober-november-december 2008)
54
‘cordon sanitaire’. Enkel de oproep van Hullebus
werd in een paar lijntjes vermeld in nr. 171, achteraan
tussen andere binnengekomen reacties. De
KLASSE-redactie opende op haar website wel een
poll omtrent de O-ZON-oproer, maar toen ze na een
paar dagen ontdekte dat 85 % van de leerkrachten
zich akkoord verklaarde met Hullebus’ oproep, verdween
de poll onmiddellijk van de website. De kopstukken
van de inspectie kregen evenwel alle ruimte
om in KLASSE de O-ZON-oproep te weerleggen –
zonder uiteraad de naam O-ZON of de website te
vermelden. Leraar Hel Decker schreef in zijn Blog
(Anamorf, april 2008): “Afwijkende meningen worden
doodgezwegen in het 'informatieve' tijdschrift, zoals
bijvoorbeeld recentelijk die van Marc Hullebus en de
O-ZON-beweging. KLASSE duldt ook geen concurrent
naast zich die misschien slimmer zou kunnen
blijken” (zie ook punt 4 hierover).
4 Visie en censuur
vanwege eindredacteur T’Sas
4.1 Censuur & bestrijding andere meningen
Sinds de oproep van Hullebus en O-ZON spande
eindredacteur Jan T’Sas zich niet enkel in om
censuur toe te passen op alles wat met O-ZON en
Onderwijskrant te maken had. Dezelfde T’Sas die
O-ZON uit zijn lijfblad KLASSE weerde, deed de
voorbije maanden tegelijk verwoede pogingen om in
andere bladen (De Standaard, Taalschrift, VONK,
VON-website) O-ZON te bestrijden – tot en met de
recente VONK-verdachtmaking en associatie met
extreemrechts (zie punt 5).
Marc Hullebus pleitte in zijn oproep van 30 november
zowel voor het beter bewaken van het niveau
van de kennis als van de vaardigheden. Zo wees hij
niet enkel op de achteruitgang van de taalkennis,
maar ook van de vaardigheid hoofdrekenen e.d. Als
reactie op die oproep en op het pleidooi voor een
betere mix tussen taalkennis en taalvaardigheden
en tegen de kunstmatige 60-40-verhouding reageerde
T’Sas de volgende dag al in ‘De Standaard’ met de
stelling dat het het gedachtegoed van Hullebus heel
simplistisch was. T’Sas stelde het voor alsof Hullebus
een tegenstander was van het aanleren van
vaardigheden. T’Sas zette zijn tirades tegen O-ZON
twee weken later uitgebreid verder in het tijdschrift
‘Taalschrift’ van de Nederlandse Taalunie. Hij hing
opnieuw een karikatuur op van O-ZON en beweerde
tevens dat vóór de jaren negentig de leerlingen in
de (taal)lessen enkel kennis moesten slikken, puur
geheugenwerk (‘Taalschrift’, 20.12. 2006).