Bygdejol 1972

Jon O. fiosås:
Eit interessant
Først litt om personane og
garden det gjeld. Ole Pedersen
(Råen 106n) -
den tid skrive
Røen. -
hadde 3 døtre. Den
eldste, Marita, var trulova med
Amund Larsen (Steine 1"66 e).
Dei får skøyte på Råen før dei
er gifte og før Amund er flytt
til garden. Dette var heilt uvanleg,
oftast måtte versonen venta
lenge før han fekk heimel og
full råderett over eigedomen.
Men ein må då hugsa på, at den
tid var truloving ei fastare ordning
enn det vart seinare. Trulovinga
vart kunngjort i kyrkja
og signa av presten, innført i
kyrkjeboka og vitna av 2 mann
at det ikkje var noko i vegen
for giftarmåI. Etter ei slik omstendeleg
kunngjering, var truloving
rekna for omlag like bindande
som ekteskap. Vart ei
slik semja broten, måtte den
skuldige bøta for det.
Kva som var gmnnen til at
Ole Pedersen så snøgt vil overdraga
eigedomen, kjenner ein
skøyte frå 1786
ikkje til. At han gjev verbroren
Ole Larsen (Norheim 145) fullmakt
til å utferda skøytet, kan
tyda på at han var sjukleg. Prisen
på gardan var noko dryg,
iamført med andre gardsal i
samtida, så det kan og tenkjast
at O. P. treng pengar til innpåslitne
kreditorar.
Det fylgde vyrdnad med å eiga
jord, og Amund Larsen tek namnet
Røen så snart skøytet var
skrive.
Garden Råen høyrde til Munkeliv
Kloster i Bergen, men vart
innløyst 1670, og frå den tid har
garden vore i same ætta. Noverande
eigar og brukar av bnr. 1,
Olav O. Råen, er den 10. i rekkju.
Solfrid, kona hans, er frå
Nesna og er i 10. leden ætta frå+
diktarpresten Petter Dass på
Alstadhaug.
Skøytet som har lege på garden
i snart 200 år, er nokolunde
godt å lesa, er skrive på
dansk som den tid også var
norsk skriftmåI.
* Nr. i ( ) visar til Ættarbok for Kvam.
3l