Bibelen ein trygg vegvisar

8
Eit godt forsett
og ei realistisk bønn
Eg vil halda dine forskrifter * , du må ikkje svikta meg!
– Salme 119,8 –
Eg liker måten salmisten avsluttar Alef-avsnittet på. Han gjer det på
ein veldig personleg måte. Han fortel Herren om sitt forsett, om kva
han ønskjer å gjera, om den intensjon han har. Men fordi han kjenner
seg sjølv så altfor godt og veit at han ofte kjem til kort, sukkar han: du
må ikkje svikta meg! Det er underforstått at salmisten ikkje alltid strekk
til, men han set si lit til Guds miskunn og nåde.
Salmisten lovar på ein måte å vera trufast og gjera alt Ordet openberrar
for han. Det er vel noko dei fleste kristne ønskjer å gjera. Samstundes er
han realistisk og ber om at Herren ikkje må gje han opp når han kjem til
kort. Her er det ein fin balanse vi har mykje å læra av.
Det er godt å ha gode intensjonar. Det er eit gode å ha gode forsett.
Det er flott å planleggja og ha stor tru på kva vi kan få til i vår vandring
med Gud. Eg har god erfaring med det. Eg har òg opplevd mange gonger
at det er lettare å ha gode forsett enn det er å gjennomføra. Heldigvis
har eg fått nåde til å kvila i Guds nåde. Jamvel om eg ikkje har greidd å
gjera alt eg hadde lyst til å gjera, men har gjort feil og synda, har eg fått
nåde og tilgjeving.
Det var slik Salmisten og hadde det. Av heile sitt hjarte ønskte han
å halda alle Herrens forskrifter, men dessverre kom han til kort. Difor
kom dette hjartesukket: Du må ikkje reint forlata meg! Gud høyrer slike
hjartebønner og svarar oss: Eg har teikna deg i begge mine hender. Eg skal
* HOQ – Strongs 2706
22