PATRIMONIO OCULTO

Abril-Xullo
Dorotea do Cará,
Soutelo de Montes, 1960-1961.
© Virxilio Vieitez, VEGAP, A Coruña, 2013.
do esquecemento esas primeiras imaxes ofrecéndoas á posteridade.
Keta Viéitez foi a primeira en comprender o incalculable
valor histórico e artístico do material fotográfico do seu pai
e expoñelo nun espazo improvisado en Soutelo de Montes.
«O material que atopei impresionoume. Moitas imaxes non
as coñecía, eran demasiado antigas e víaas por primeira vez.
Nese momento, tiven claro que as fotos do meu pai eran
como as dos grandes fotógrafos», explica Keta Viéitez.
A mirada aguda de Manuel Sendón e Xosé Suárez Canal
levou esas imaxes á Fotobienal de Vigo. Suso de Toro viu
unha recensión desta mostra e escribiu en 1999 unha magnífica
reportaxe para El País Semanal, El fotógrafo de pueblo,
que lería Enrica Viganò, comisaria da exposición que Fundación
Telefónica dedica en Madrid ao fotógrafo galego... A
mecha estaba prendida e a chama, aínda acesa, non parece
que vaia extinguirse.
Entre 1953 e 1980, Virxilio Viéitez percorreu a comarca de
Terra de Montes retratando as súas xentes e trazando unha
historia visual da época. O seu arquivo, integrado por máis
de 50.000 negativos, atesoura a memoria dunha vila marcada
pola emigración e a posguerra, aínda que tamén polas
festividades e a tradición. Un importante patrimonio cultural
conservado en Soutelo de Montes, a vila onde o fotógrafo
naceu en 1930, onde morreu en 2008 e onde traballou case
toda a súa vida.
Retrospectiva en Madrid
Dirixímonos ao Espacio Fundación Telefónica ,en Madrid, e
percorremos a maior retrospectiva dedicada a Virxilio Viéitez,
coproducida pola Fundación Telefónica e o MARCO de Vigo,
e que pode ser visitada ata o próximo 19 de maio. Esta mostra
reivindica a faceta artística do retratista e sitúao como
un dos autores de referencia da España das décadas dos
anos 60 e 70 do pasado século.
Dicía Otero Pedrayo que «Galicia é terra de adeuses».
Entre 1911 e 1957, máis de un millón de persoas partiron
cara a América. Virxilio contribuíu a unha sorte de correspondencia
visual fotografando por encargo a aqueles
que quedaron. «América debe estar chea das miñas
fotos», dicía.
23