Yoğun Bakım Ünitesinde Vankomisin Dirençli Enterokok ... - TARD

Türk Anest Der Dergisi 2009; 37(4):249-253
olan enterokok olmadığı bildirilmiştir. (8,9)
Vankomisine dirençli suşlar içinde en sık
olarak, Enterococcus Faecium ve Enterococcus
Faecalis izole edilmiştir. (10,11) Bunlar
sıklıkla Van A geni ile direnç göstermektedirler.
YBÜ’nde ortaya çıkan bu endeminin
etkeninin E. Casseliflavus olması
ve çalışanların hiçbirisinde kolonizasyon
saptanmaması kaynağın o dönem içinde
YBÜ’nde yatmakta olan olgulardan birisi
olduğunu göstermektedir. Ancak, etkenin
dirence neden olan genotipi belirlenememiştir.
VRE kaynakları hastane içi veya hastaneler
arası salgınlar, kolonize veya infekte
hastalar, hastalar arası klonal yayılım,
kontamine yüzeyler ve cihazlardır. Ayrıca,
sağlık çalışanlarının elleri temas sonrası
60 dk.’ya kadar VRE yönünden pozitif olabilir.
(12,13) Hastane dışı kolonizasyonda ise
hayvan yemlerinde antibiyotik kullanımı
rol oynar. (14) Maligniteli hastalar, nötropeni,
hemodiyaliz, transplantasyon alıcısı,
ileri yaş, intraabdominal cerrahi, bası yaralarının
varlığı, uzun süreli yatış, kolonize/
infekte hasta ile yakınlık, hastane içinde
transfer VRE yönünden risk faktörleridir.
Antibiyotik kullanımı (vankomisin, geniş
spektrumlu sefalosporinler, antianaerobik
ajanlar) VRE gelişimi için risk faktörüdür.
Etkenin ilk saptandığı olgu, yatışından
sonra yoğun antibiyotik kullanılması ve
hemodiyalize girmesi nedeniyle risk altında
idi. Diğer olgulardaki risk faktörleri ise
ileri yaş ve antibiyotik kullanımı idi.
Olgulardan birinin kan kültüründe VRE
saptandıktan sonra, yoğun bakıma hasta
alımı durdurulmuş, sıkı temas izolasyonu
sağlanmış, çalışanlardan ve yatmakta
olan olgulardan rektal sürüntü örnekleri
İnfeksiyon Kontrol Komitesi’nin önerileri
ile elde edilmiş, ortam kültürleri alınmıştır.
Bunların sağlanması ile endeminin
yayılması engellenmiştir. YBÜ’deki hastaların
taburculuklarından sonra, YBÜ’ye
hasta alımı ve gelen her hastadan rektal
sürüntü örnekleri alınmaya başlanmıştır.
Bu andan sonra, herhangi bir hastada VRE
saptanmamıştır.
Sıkı temas izolasyonu, dirençli bakterilerle
infeksiyon veya kolonizasyon (VRE, MRSA)
olan durumlarda doğrudan temas ile kolayca
bulaşabilecek hastalığı olan veya
kuşkulanılan durumlarda uygulanır. (15)
Sonuç olarak, YBÜ’de gerçekleşen bu endeminin
yıllık izin dönemine rastlayan
hemşire ve personel sayısındaki azlığa
bağlı olabileceğini düşünüyoruz. Erken ve
etkili izolasyon stratejileri ile VRE yayılımı
önlenebilir.
KAYNAKLAR
1. Leclercq R, Derlot E, Duval J, Courvalin P. Plasmid
mediated resistance to vancomycinand teicoplanin
in Enteroccus faecium. N Engl J Med
1988;319:157-61,
2. Vural T, Şekercioğlu AO, Öğünç D ve ark. Vankomisine
dirençli Enterococcus faecium suşu.
Ankem Dergisi 1999;13:1-4.
3. Yurtsever GS, Şener AG, Pehlivan M, Afşar İ, Çeken
N, Türker M. İzmir Atatürk Eitim ve Araştırma
Hastanesinde Vankomisine dirençli enterokok
infeksiyonu. Hastane İnfeksiyonları Dergisi
2006;10:178-81.
4. Aygün H, Memikoğlu O, Tekeli A, Azap A, Yörük
F. Hastanede Yatan Riskli Hasta Gruplarında
Vankomisine Dirençli Enterokok Kolonizasyonunun
Sürveyansı TARD Dergisi 2008;36:168-
73.
5. Eliopoulus GM. Vancomycin resistant enterococci:
Mechanism and clinical relevance. Infect
Dis Clin N Amer 1997;11:851-65.
6. Centers for Disease Control and prevention
(CDC). Vancomycin-resistant Staphylacoccus
aureus-NewYork, 2004. MMWR Morb Mortal
Wkly Rep 2004;53:322-3.
7. Tenover FC, Weigel LM, Appelbaum PC, et al.
Vancomycin-resistant Staphylococcus aureus
isolate from a patient in Pennsylvania. Antimicrob
Agents Chemother 2004;48:275-80.
8. Menteş O, Balcı İ. Enterococcus spp. colonized in
the gastrointestinal tract of patients in hematooncology
and intensive care units and their resistance
profiles to vancomycin. Mikrobiyol Bul
2007;41:585-9.
252