Dr. ÖZGÜR AYDIN TOSUN

karşılaştırıldığında normal olarak görülmektedir. Fakat morbidite yapılan
çalışmalarla karşılaştırıldığında yüksektir(87,88,89). Bunun nedeni ailelerin
sosyal ve ekonomik düzeyinin düşük olmasından dolayı olabilir.
Sonuç olarak;
• İzole ve kombine ventrikülomegalisi olan olgulara karyotipleme
yapılma oranı belirgin olarak düşüktür. Ventrikülomegali saptanan
olgulardan özellikle kombine ventrikülomegalisi olan olgulara
karyotipleme yapılmalıdır. Kromozomal anomaliler genellikle ek
anomaliler ile birlikte bulunmaktadır.
• Kombine ventrikülomegalisi olan grupta bebeklere daha fazla
terminasyon uygulandığı saptandı.
• Kombine ventrikülomegalisi olan grupta sezaryen ile doğumun, izole
ventrikülomegalisi olan grupta ise normal doğumun fazla olduğu
gözlendi.
• İzole ventrikülomegalisi olan grupta doğum sonrası sağ kalım oranı,
doğum sonrası ve 6. ayda normal nörolojik gelişim oranı belirgin
olarak fazla saptandı. Çalışmamızın dezavantajı nörolojik gelişimin
değerlendirilmesinin doğum sonrası en az 6 ay, en fazla 13. aya
kadar yapılabilmesidir. Yapılan çalışmalarda ortalama 24 aylık takip
önerilmektedir. 6. ayda normal nörolojik gelişimi olan hastaların daha
sonra yapılan değerlendirmelerinde nörolojik sekel saptandığı
bildirilmiştir. Bunun nedeni bazı mental bozuklukların ancak okul
çağına kadar olan dönemde saptanabilmesidir.
• Kombine ventrikülomegalisi olan grupta doğum sonrası cerrahi tedavi
uygulanma oranı belirgin olarak fazla saptandı.
Hafif ventrikülomegalisi olan olgularda genelde izole ventrikülomegali
saptandı ve prognozun iyi olduğu gözlendi. Buna rağmen hafif
ventrikülomegalisi olan olgularda LVG’de progressif artış olabileceği ve bu
bebeklerin prognozunun kötü olabileceği veya prenatal dönemde LVG’de
artış olmasa da postnatal dönemde nörolojik defisit gelişebileceği
unutulmamalıdır.
40