Nasıl - Kitabxana

yu bir şey yemediğini hatırlamıştı. Hızlı hızlı bir çörek indirdi
gövdeye, bir bardak ayr&n koydu kendisine, bir dolma daha aldı
önüne ve aniden durdu içinde-giderek büyüyen ifşa arzusunu sa
lıverdi:
"Bugün jinekologa gittim..;
"Aman! Jinekologlar...!" diye cırladı Feride gene ama konuşmasıyla
susması bir oldu. Bunun ötesinde bir yorumda bulunamadı.
Ne de olsa cümle doktor Jtaifesi içinde jinekologlar en az aşina
olduğu kesimi oluşturuyordu.
"Bugün kürtaj olmak için jinekologa gittim," diye bitirdi
cümlesini Zeliha, kimseye bakmadan.
Banu elindeki tavuk kanadını düşürüp yutkundu; Çevriye dudaklarını
büzüp ağlamaklı oldu; Feride önce bir çığlık ardından
bir kahkaha attı; anneleri Gülsüm başını ellerinin arasına alıp kafatasını
aniden mengeneye sıkıştırmışlar gibi inledi ve Cicianne...
sevgili Cicianne sakin sakin yayla çorbasını içmeye devam etti.
Belki de son zamanlarda kulakları iyice duymaz olduğu için. Ya
da belki bunama başlangıcından mustarip olduğu için. Kim bilir
belki de ortada o kadar da büyütecek bir şey olmadığını düşündüğü
için. Cicianne'nin sağı solu belli olmazdı ki.
"Bebeğini mi öldürdün? Nasıl yaparsın?" diye sordu Çevriye
dehşetle.
"Bebek değil!" dedi Zeliha omuzlarını silkerek. "Şu aşamada
olsa olsa pıhtı sayılır. Hani 'o seni bir kan pıhtısından yarattı' diyor
ya Kuran, öyle işte. Pıhtıcık kelimesi hem dine hem bilime
daha uygun olur!"
"Dinmiş! Bilimmiş! Ne dindar ne bilimselsin sen..." diye atıldı
Çevriye, hiddetinden titreyerek. "Olsa olsa soğuk nevalesin
sen! Kalpsiz vicdansız!"
"İyi de daha bitmedi," dedi Zeliha, sakin, kararlı. "Madem
pıhtıcıkla aranız bu kadar iyi, müjdemi isterim ey ahali! Kimseyi
öldürmedim!" Zeliha ablasına döndü. "İstemediğimden değil aslında
İstedim! Pıhtıcığı ebediyen aldırmak istedim ama bir şekilde
olmadı. Ben kovdum ama o gitmedi..."
"Ne demek bu?" diye sordu Banu, yüzü allak bullak.
Zeliha bir anlığına durakladı, nasıl bir açıklama yapacağını
tartarak. Derken aniden sesini yükseltti: "Çünkü Allahü Teala bu
akşam bana bir mesaj gönderdi!"
Böyle okkalı bir iddiayı kendisininki gibi dindar ve her şeyi
büyütmeye namzet bir aileye söylemenin yakışık almayacağını
biliyordu bilmesine de dizginleyemedi kelimelerini. "Bir yanımda
doktor bir yanımda hemşire, uyuşturulmuş vaziyette yatıyordum.
Her şey bitti bitecek. Bir-iki dakika sonra operasyon başlayacak,
bebek gidecek! Ebediyen! Ama tam ameliyat masasında
bilincimi kaybetmek üzereyken yakınlardaki bir camiden ikindi
ezanı okunmaya başladı... Ezan kadife gibi yumuşaktı. Bütün vücudumu
sardı. Sonra ezan daha bitmeden kulağıma bir meleğin fısıldadığını
duydum: Ey Zeliha, bu çocuğu öldürmeyeceksin!"
Çevriye gayri ihtiyari yerinde sıçradı, Feride sinirli sinirli öksürdü,
Banu bir dikişte bir bardak su içti, anneleri Gülsüm ise alnını
ovuşturmaya başladı. Sadece uzaklarda, muhtemelen buradalardan
çok daha masalımsı, çok daha yaşanılası bir diyarda gezinen
Cicianne hiç oralı olmadı. Yayla çorbasını bitirmiş, sabırla s\-
radaki yemeği bekliyordu.
"Sonra..." diye hikâyesine devam etti Zeliha. "Bu ulvi ve esrarengiz
ses şöyle buyurdu: Ey Zeliha! Ey faziletti Kazancı ailesinin
hayırsız evladı! Ey bu ailenin yüz karası! Bırak rahmindeki
çocuk yaşasın! Şimdiden bilemezsin ama bu çocuk büyüyünce lider
olacak. Padişah olacak!"
"Sanki padişah mı kaldı!" diye araya girdi Çevriye, öğretmenlik
daman kabarmıştı gene.
"Ey Zeliha kulum! Ey günahkâr kulum, ey cehennem ateşlerinde
yanası kadın," diye kendi kendine haykırmaya devam etti
Zeliha hiç oralı olmadan. "Senin işlediğin günahlara rağmen, sana
rağmen pür-i pak olacak bu çocuk. Herkese örnek olacak! Sırf
bu ülke değil, Ortadoğu ve Balkanlar değil, bütün dünya duyacak
evladının adını. Bu kızçocuğu kitleleri peşinden sürükleyecek ve
insanlığa banş ve adalet getirecek!"