Nasıl - Kitabxana

More documents

Recommendations

Info

Birinci Bölüm TARÇIN G ökten kafana ne yağarsa yağsın asla küfretmeyeceksin. Buna yağmur da dahil. Yukarıdan üzerine ne düşerse düşsün, kabulün olmalı. Sağanak ne kadar şiddetli, tipi ne denli dondurucu olursa olsun, bulutların biz aşağıdakilere reva gördüklerine sövemezsin. Böyledir bu düzen. Bunu herkes bilir. Zeliha dahil. Bilir bilmesine de, temmuz ayının bu ilk cumasında, yanı başındaki tıkanmış trafiğe inat kaldırımda koşturarak çoktan geciktiği bir randevuya yetişebilmek için telaş ederken, dudaklan kıpır kıpır, ağzına geleni söylüyor yine de. Sövüyor da sövüyor Zeliha; kırık kaldırım taşlarına, yüksek topuklu pabuçlarına, peşine takılan adam müsveddesine, kuru gürültünün trafiği açtığı görülmediği halde deli gibi kornaya basan şoförlerin cem-i cümlesine; vakt-i zamanında ne gerek varsa şu başa bela yüreğe cefa Konstantinopolis şehrini fetheden ve asırlarca da hatasından dönmeyen tekmil Osmanlı hanedanına ve bir de yağmura... evet, şu yere batası yaz yağmuruna... sövüyor hepsine teker teker. Doğrusu, yağmur bu şehirde tam bir çile. Dünyanın başka yerlerinde yağmur muhtemelen herkese ve her şeye nimet gibi gelir - mahsule, bitkilere, çevreye, az buçuk romantizm de ilave edince üzerine, bilhassa âşıklara iyi gelir. İstanbul'da öyle değil
ama. Burada işler başka türlü. Bizim için yağmur ne bereket demek, ne de ıslaklık. Ne arınırız onunla, ne onanırız. Olsa olsa sebeb-i öfkedir yağmur. Sebeb-i öfkemizdir yağmur. Çünkü çamur ve karmaşa ve hiddet boca eder üzerimize, damla damla dahi değil, kova kova, sanki elimizde yeterince yokmuş gibi her birinden. Bir de mücadele demektir yağmur. Biteviye didiniş. Suyla dolu bir leğene aniden atılmış yavru kediler gibi, on milyonumuz birden damlalara karşı beyhude bir kavgaya girişiriz. Bu dalaşta tümüyle yalnız olduğumuz söylenemez aslında. Ne de olsa teneke levhalara yazılı kadim isimleriyle İstanbul'un sokaklan-da mücadeleye koyulur bizimle beraber. Sokaklar, evliyaların dört bir yana saçılmış mezar taşlan, hemen her köşede bekleyen çöp yığınları, yakında göz alıcı, modern binalara dönüşecek çirkin, devasa inşaatlar ve bir de martılar... Onlar da var bu kavgada. Gökyüzü ne vakit tepemize tepemize tükürmeye başlasa, hepimiz birden galeyana geliriz. Ama sonra, son damlacıklar toprağa erişip de, artık üzerlerinde tozun zerresi kalmamış yapraklara kararsızca tünediğinde, yani yağmurun nihayet durduğunu sezdiğimiz ama bir türlü emin olamadığımız o korunmasız anda, hani hayatın normale döndüğüne dair bir işaret aradığımız o buruk arafta, her şey ve her yer sükûnete kavuşuverir. Sema bize bakar, biz aşağıdakilere. Bakar ve gülümser, bizleri içine soktuğu bu müşkül durumdan ötürü özür dilercesine. Bizler de saçımızda hâlâ damlalar, paçalarımızda çamur, bakışlarımızda bezginlikle, laciverdin tonlarına öykünen ve şimdi her zamankinden daha berrak görünen semaya bakakalırız. Bakar ve tebessümüne karşılık vermeden edemeyiz. Elde değil, her seferinde gökyüzünü affederiz. Ama henüz böyle bir af için çok, erken. Şu anda yağmur hâlâ bütün hızıyla yağıyor ve Zeliha'nın yüreğinde bağışlamadan eser yok. Şemsiye de taşımıyor üstelik. Zira "her yağmurda gene bir sokak satıcısına bir avuç para bayılıp aldığın her şemsiyeyi güneş çıkar çıkmaz orda burda unutacak kadar enayi olduğuna göre, bu sefer yok sana şemsiye memsiye, iliklerine kadar ıslanmayı hak ettin kızım," diye buyurdu kendi kendine. Zaten artık çok geç. Sırılsıklam oldu bile. Bu açıdan bakınca, yağmur da hüzün gibi bir şey galiba: İlk başta, aman bana ilişmesin diye didinir sakınırsın, emniyetli ve kuru kalmak için elinden geleni yaparsın, ama baktın ki olmuyor, baktın ki yağıyor üzerine dört bir koldan, gark olursun ta dibine kadar ve bir kez bu kadar battın mı içine, ha bir damla eksik ha bir damla fazla ne fark eder. Yağmur da hüzün gibi bir şey, yakalandın mı bir kez, azı çoğu yok artık. Olsa olsa "kuru kalabilenler" ve "sağanaktan nasibini alanlar" var. Yağmur Zeliha'nın kuzguni ve kıvırcık saçlarından aşağı geniş omuzlarına damlıyor. Kazancı ailesinin bütün kadınları gibi, Zeliha da kara ve kıvır kıvır saçlarla doğdu. Ama diğerlerinin aksine, o saçlarını değiştirmedi, aynen korudu. Arada soluklanmak için durup, ani bir ışığa maruz kalmışçasına zümrüt yeşili gözlerini kısıyor. Katıksız bir kayıtsızlık var bugün bakışlarında, hani şu dünyada sadece üç türden insana has kayıtsızlık: ya umutsuzca saf, ya umutsuzca içe kapanık, ya da umutsuzca umut dolu insanlara. Zeliha bu üç gruba da dahil olmadığından gözlerine sinen kayıtsızlığa anlam vermek zor. Gelip gidiyor kayıtsızlık. Yalpalıyor. Kâh üzerine çöküp donuklaştınyor bakışlarını, kâh geri çekilip yerinde incecik bir boşluk, bir arayış bırakıyor. Temmuzun bu ilk cumasında Zeliha'da bir tuhaflık var. Bazen morfin yemiş gibi hissiz görünüyor nedense. Onun kadar cevval biri için hayli sıradışı bir hal. Bu yüzden mi bugün ne bu şehirle ne de yağmurla kavga etmek istemesi? Bu yüzden mi savaşmaması? Kayıtsızlık bir yoyo gibi, inip çıkıyor kendine has bir ritimle. Zeliha da ayak uydurmuş bu yoyoya, ruh hali bir sarkaç olmuş adeta, iki zıt kutup arasında gidip geliyor: Donukluktan taşkınlığa savruluyor, sonra gene taşkınlıktan donukluğa. Zeliha yağmurun altında ilerleyedursun, cafcaflı şemsiyeler, uyduruk yağmurluklar ve plastik eşarplar satan satıcılar alaycı gözlerle süzüyorlar onu. Satıcıların bakışlarını görmezden gelme-
Page 2 and 3: Metis Yayınlan İpek Sokak 9, 3443
Page 6 and 7: yi başarıyor, tıpkı vücuduna a
Page 8 and 9: mur altında tek bir bedendi. Nefes
Page 10 and 11: "Yaşınız bayan?" Ne asap bozucu
Page 12 and 13: mendil uzattı, sonra da bütün ku
Page 14 and 15: Uyandığında tek başınaydı, mi
Page 16 and 17: altındaydı her daim. Siyah saçla
Page 18 and 19: yu bir şey yemediğini hatırlamı
Page 20 and 21: kalmak yerine zamanının çoğunu
Page 22 and 23: İkinci Bölüm NOHUT S üpermarket
Page 24 and 25: "Bana kalan sadece bunlar..." diye
Page 26 and 27: maya başladıklarında doğru keli
Page 28 and 29: murturken yakalayıp duruyordu kend
Page 30 and 31: Üçüncü Bölüm TOZ ŞEKER B u n
Page 32 and 33: alarını 1915'te kasap Türklerin
Page 34 and 35: cisco İŞ çıkış saatinin heng
Page 36 and 37: m. Sekiz yaşına geldiğinde o zam
Page 38 and 39: tıktan nasibini almamıştı. Nere
Page 40 and 41: Çevriye Teyze uzmanlık alanını
Page 42 and 43: hani şu kankırmızı güller, yan
Page 44 and 45: yollan, İpek Yolu boyundaki kadim
Page 46 and 47: "Sıkıntı," dedi Alkolik Karikat
Page 48 and 49: pürgeyle çıkageldi, cam kırıkl
Page 50 and 51: Hayatla Kavgalı Karısı, Gizli Ga
Page 52 and 53: Altıncı Bölüm ANTEPFISTIĞI A r
Page 54 and 55:
lemeyecekti, zaten fazla bir şey d
Page 56 and 57:
şı lavabonun altındaki dolapta,
Page 58 and 59:
Rose'un kızını sevebilmesi için
Page 60 and 61:
olmak, ressam olmak ve lokantada ş
Page 62 and 63:
nen bir ok vardı. Herhangi bir yer
Page 64 and 65:
Parçalı çocukluğu yüzünden ha
Page 66 and 67:
Armanuş ekrandan uzaklaşmak için
Page 68 and 69:
dunda ya da yüzünde bir acayiplik
Page 70 and 71:
hu, uyanın! Sözünü ettiğiniz a
Page 72 and 73:
ilerleme kaydedememişti. Cicianne
Page 74 and 75:
de son derece genç ve tecrübesiz
Page 76 and 77:
da ilk olarak nazara inanmıştı.
Page 78 and 79:
altında ahşap oyma bir heykel var
Page 80 and 81:
irden ve sadece bir anlığına sı
Page 82 and 83:
"Tabii evladım, vücudunun ihtiyac
Page 84 and 85:
ek. Zeliha Teyze'de görür görmez
Page 86 and 87:
Banu Teyze de kız kardeşinin tepk
Page 88 and 89:
"Bilmem ki anne, koyu meşe de iyi
Page 90 and 91:
"Şu kadın atletler bu işi nasıl
Page 92 and 93:
He, biraz üçüncü dalga ska, bir
Page 94 and 95:
Ermeni soykırımı diye bir şey d
Page 96 and 97:
maya başlamışsın! Bana bak, sen
Page 98 and 99:
ah vücudu ağırdı, külçe gibi.
Page 100 and 101:
ne unutabiliyorsun. Yemin etmedim m
Page 102 and 103:
Sarmaşığının Laneti'ni düşü
Page 104 and 105:
herkes ne düşünürse düşünsü
Page 106 and 107:
düşkünlüğünden bahsetmeli miy
Page 108 and 109:
manız gerek. İşlem gayet tuzluya
Page 110 and 111:
ölümleri... Ne kahraman ya, sanki
Page 112 and 113:
cı'nın üyelerine bir gün öncek
Page 114 and 115:
öldürüldüğünü, kafasının k
Page 116 and 117:
suzluğa düşecek ne var? Onu alı
Page 118 and 119:
dırmazsınız! Bunların hesaplar
Page 120 and 121:
Fahri'nin kapısını çaldık, Fet
Page 122 and 123:
şey var mı diye soruyorsunuz değ
Page 124 and 125:
ların derisi kokar derler, doğru
Page 126 and 127:
Biz, böyle konuşur, gevezelik ede
Page 128 and 129:
Hanım da odasının duvarlarına i
Page 130 and 131:
le babam boşanınca onun yanında
Page 132 and 133:
Masadaki mumun titreşen ışığı
Page 134 and 135:
"Merhaba! İstanbul'dan selamlar...
Page 136 and 137:
Asya ezbere şiir okurken mısralar
Page 138 and 139:
Muhteşem Güneybatı Amerika Evi:
Page 140 and 141:
sına aldı. "Surdan şuraya gitmiy
Page 142 and 143:
Süsü: 2 çay kaşığı tarçın
Page 144 and 145:
Bir an ne diyeceklerini bilemeden s
Page 146 and 147:
orada da iki ablasının heyecanla
Page 148 and 149:
pek hevesli değildi; uzun müddet
Page 150 and 151:
karmaya başladı - dağıtılan mi
Page 152 and 153:
deşi Zeliha düştü hatırına. B
Page 154 and 155:
lanndan sarkarak her hareketini dik
Page 156 and 157:
li dikkate almaya zorlayarak. "Niye
Page 158 and 159:
Mustafa'nın varmasına az bir zama
Page 160 and 161:
tın broşuna ne oldu? Hani nar şe
Page 162 and 163:
uyordu. Annesi görse nasıl sinirl
Page 164 and 165:
kutlamak için yetmiş kişi toplan
Page 166 and 167:
up da iz bırakmak... öyle bir iz
Page 168 and 169:
la yok olmayacaktı o mesafe. Teyze
Page 170 and 171:
"Ama söz vermiştin hüzünlü bir
Page 172 and 173:
yormuş gibi gösteren pos bıyıkl
Page 174 and 175:
"İktidardaki muhafazakâr parti ke
Page 176 and 177:
sineceğin yanlarım var, diyebilme
Page 178 and 179:
deyse yüzünün neye benzediğini
Page 180 and 181:
ulunmadığını bilmekten tarifsiz
Page 182 and 183:
fanatiklerle dolu bir başka araban
Page 184 and 185:
giç bilgiç başını sallayarak.
Page 186 and 187:
Bu tarrakanın ortasında, matemin
Page 188 and 189:
"Ona hikâyeyi anlatmayacağım. Am
show all

Nasıl - Kitabxana

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?