Nasıl - Kitabxana

Hayatla Kavgalı Karısı, Gizli Gay Köşe Yazarı ve tabii ki Asya...
Ara sıra gerilip seslerini yükselttikleri olsa da, pek tartışmazlardı
aralarında. Kavga, tartışma, patırtı gereksiz enerji kaybıydı. Böyle
diye diye nice gerilimi içlerinde biriktirmişlerdi. Grup üyeleri
bazı bazı başkalarını da getirirlerdi yanlarında, arkadaşlar, meslektaşlar,
ya da yeni tanıştıkları yabancılar; çoğu kez yalnız gelirlerdi.
Tek tek farklılıkların sergilendiği ama hiçbir farklılığın diğerlerine
baskın çıkmadığı bir organizmaydı grup. Tek tek parçalarının
toplamından daha fazlasıydı. Asya Kazancı kendi evinde
bulamadığı iç huzurunu burada bulurdu. Kafe Kundera onun sığınağıydı.
Ne giydiğine, ne dediğine karışmayan bu insanların yanında
kendini rahat hissederdi. Kazancı ailesi asla ulaşamayacağı
bir mükemmelliği ona dayatmak için çırpımrken Kafe Kundera
ahalisi onu olduğu gibi kabul eder; dahası, insan denilen mahlukatın
zaten özünde kabahatli, kusurlu ve düzeltilemez olduğu varsayımından
hareket ederdi.
Ne Kafe Kundera'dan ne de bu gruptan teyzelerine bahsetmişti
Asya. Evdekiler bilseler böyle mekânlarda bu tiplerle takıldığını
kızılca kıyamet koparırlardı. En çok da yaş meselesinden rahatsız
olurlardı. Grup üyeleri ekseriya Asya'nın annesi babası olacak
yaştaydı. Ancak tam da bu yaş farkıydı Asya'yı cezbeden. Onlara
baktıkça hayatta "ilerleme" diye bir şey olmadığını anlıyordu.
Ellisindeki insanlar bu kadar kusurlu, böylesine çocuksa, on
sekizinde büyümek için çabalamaya gerek kalmıyordu. Demek ki
bazı şeyler değişmiyordu hayatta: Suratsız bir ergen isen, suratsız
bir yetişkin, suratsız bir orta yaşlı, suratsız bir ihtiyar ve suratsız
bir ölü oluyordun. Şablon kalıcıydı. Belki kulağa az biraz karamsar
geliyordu ama en azından insanın beyhude yere mükemmellik
aramaması gerektiğini gösteriyordu. Yaşadıkça düzelmiyordu
hayat, tıpkı yaşlanmakla büyümediği gibi kişinin. Bu da bir
teselliydi sonuçta. Zamanla hiçbir şey değişmeyeceğine ve bu
kusurluluk hali baki olduğuna göre Asya da aynen olduğu gibi kalabilirdi.
Olanca kusurluluğuyla...
"Bugün benim yaşgünüm," dedi Asya aniden. Öylesine çıkı-
verdi ağzından bu bilgi, kendisi de şaşmıştı.
"Öyle mi?" dedi birisi.
"Ne tesadüf! Bugün en küçük kızımın da yaşgünü," dedi Olağanüstü
Yeteneksiz Şair.
"Öyle mi?" deme sırası Asya'ya geçti.
"Demek kızımla aynı gün doğmuşsunuz! İkizler burcu," diye
ekledi şair kafasını teatral bir neşeyle sallayarak.
"Balık," diye düzeltti Asya. Şairin yüzünden bir kuşku bulutu
geçti. Yoksa bugün doğmamış mıydı ortanca çocuğu? Gene de
belli etmedi şüphesini ve kadeh kaldırdı.
Hepsi hepsi bu. Kimse Asya'ya sarılmaya, onu yapışkan sevgi
öpücüklerine boğmaya kalkışmadı; masaya pasta getirmeye
kalkmadı. Şair onun için bir şiir okudu, Karikatürist onun şerefine
üç bardak bira içti ve Karikatüristin Hayatla Kavgalı Karısı bir
peçeteye onun karikatürünü çizdi - delici zeki gözlerin altında,
sivri bir burnu olan, koca memeli, kabarık saçlı, asık suratlı genç
bir kadın. Ardından Asya'ya devasa bir kremalı kahve ısmarladılar
ve bir de günün sonunda ona hesap ödetmediler. Bu kadar basit,
bu kadar tantanasız algılandı yaşgünü meselesi. Ciddiye almadıklarından
değil. Aksine öyle ciddiye almışlardı ki mevzuyu, fanilik
ve öte dünya üzerine bir sohbete daldılar çok geçmeden.
Gruptakilerin çoğu ölümden sonra hayat olduğuna ve bunun dünyadakinden
çok daha beter olacağına kaniydi. "Biz iyisi mi burada
kalan zamanımızın tadını çıkaralım" şeklindeydi genel kanaat.
"Zaman..." diye iç geçirdi biri ama gerisi gelmedi. Genel itibarıyla
masadakiler için kof bir kelimeden ibaretti zaman. Dindarların
zaman anlayışından bihaberdiler; ne İslam ne de başka
bir dinle ilgilendiklerinden. Bergsoncu zaman fazla ürkütücüydü,
Tanpınarcı zaman ciddi ciddi özeleştiri beklediğinden ağır geliyordu;
kapitalist zaman anlayışı ise umurlarında bile değildi.
Varsa yoksa "mekân"dı. Varsa yoksa burası. Sanki dışarıda bir
bekleyenleri yoktu, sanki dışarısı diye bir yer hiç yoktu. Kelimeler
usul usul dağıldı ağızlarında, iyiden iyiye bir kayıtsızlık çöktü
üzerlerine. Bazdan düşünceye daldı, bazılan konuşmayı bıra-