Nasıl - Kitabxana

Çevriye Teyze uzmanlık alanını konuşturma gayretiyle. "Tarihin
akışını tersine mi çevirmeye çalışıyorsun? Çıkar şunu kafandan!"
Ama Banu Teyze Nuh demiş peygamber dememiş, türbanını
çıkarmamıştı. Kendini kâhin ilan etmesi bile bu başörtüsü meselesi
kadar şaşırtıp alt üst etmemişti aile fertlerini.
Tıpkı görünüşü gibi kafasının içi de ani bir dönüşüme uğramıştı
Banu Teyze'nin. İlk başlarda sadece kahve falına bakıyordu
ama zamanla yeni ve hiç de geleneksel olmayan teknikler uygulamaya
başlamıştı, Tarot kartlarının yanı sıra kuru fasulye taneleri,
bozuk paralar, tespih boncuklan, kapı zilleri, taklit inciler, gerçek
inciler, okyanus çakıllan gibi akla hayale gelebilecek her türlü şeyi
"okuma" yeteneğine sahipti artık. Herhangi bir şeyi kullanabilirdi,
yeter ki paranormal âlemden haber getirsin. Bazı bazı Banu
Teyze omuzlarına dönüp konuşmaya başlar, adeta omuzlanyla hararetli
bir sohbete girişirdi. İddia ettiğine göre iki adet cin vardı
omuzlarında; iyi olan sağında, habis olan solunda. İkisinin de
isimlerini bildiği halde asla yüksek sesle telaffuz etmezdi. Onun
yerine birine Şekerşerbet Hanım, diğerine de Ağulu Bey derdi.
"Madem habis bir cin var sol omzunda ne demeye alaşağı etmiyorsun
yaratığı?" diye sormuştu Asya bir keresinde en büyük
teyzesine.
"Çünkü insanın hayatında öyle anlar gelir ki iyilik de yetmez
iyiler de. Kötülerin yardımına ihtiyaç duyuverirsin," olmuştu aldığı
cevap.
Asya boş boş bakmıştı ona. "En büyük teyzem olarak bana
örnek olman gerekmiyor mu? Sen de tutmuş zaman zaman kötülere
ihtiyacımız var diyorsun. Bizim evde her şey ters valla!"
"Sen ne dersen de," demişti Banu Teyze, dikkatlice yeğenine
bakarak. "Bu dünyada öyle habis şeyler vardır ki, Allah muhafaza,
yüreciği tertemiz insanların bunlardan hiç haberi yoktur. İsabet,
varsın bilmesinler zaten, bilseler iyi kalamazlardı, değil mi ya?"
Asya başıyla onaylamaktan kendini alamamıştı. Hem Johnny
Cash'in de bu fikre katılacağını hissediyordu.
"Ama eğer bir kötülük madenine düşmüşsen, sağın solun ne-
casetle kuşatılmışsa, ya da görülecek bir hesabın varsa, o iyi kalpli
insanlar derman olamaz yarana. İyilerden yardım isteyemezsin."
"Onun yerine kötü cinlerden mi yardım alacağımı söylemeye
çalışıyorsun?" diye karşılık vermişti Asya.
"Belli mi olur?" demişti Banu Teyze başını bilgiç bilgiç sallayarak.
"Hoş gönül ister ki asla mecbur kalmayasın kötünün yardımına.
İnşallah lüzum duymazsın. Ama velev ki duydun, o zaman
sana kötü bir cin gerek."
Bir daha konuşmamışlardı bu mesele hakkında. İyilerin aczi
ve kötülüğün gerekliliği teması anlık bir sapma olarak kalacaktı
aile sohbetlerinin tutanaklannda.
Yakın zamanlarda Banu Teyze sık sık değiştirdiği fal tekniklerini
bir kez daha yenileyip kavrulmuş fındık okumaya başlamıştı.
Kuzinede özenle kavurduğu fındıklann çıtırtılanndan ahbar-ı
gayba dair türlü türlü mânâlar devşiriyor, tabiatın ve kâinatın fındıklar
aracılığıyla ona sırlarını fısıldadığını iddia ediyordu. Gaybı
bilen yalnızca Allah'tır düsturuna hürmetsizlik ve itaatsizlik etmemek
için öğrendiklerini açık açık ifşa etmek yerine, perdeli ve
sırlı ihbar etmekteydi.
O.ne derse desin, Kazancı ailesi bu işitilmemiş icadın kökeninde
Banu Teyze'nin iştahının yattığından şüpheleniyordu.
Muhtemelen fala bakarken arada avuç avuç fındık götürüyordu.
Kahve telvesine bakmaktan daha leziz, bir yöntem olduğu kesin!
Ailenin ortak inancı buydu. Başka herkesin farklı yorumlan vardı.
İstanbul'da dolaşan rivayetlere bakılırsa, pek mübarek bir kadın
olduğundan muhtaç müşterilerinden para talep etmiyor, ona
sadece bir avuç fındık getirmelerini istiyordu. Fındık onun alicenaplığının
ve hakikatşinaslığının simgesi halini almıştı. Neticede
bu tekniğin tuhaflığı şöhretine şöhret katmıştı. "Fındık Ana" diyorlardı
ona.
Zelil cinler, kavrulmuş fındıklar... Asya Kazancı zaman içinde
büyük teyzesinin her türlü tuhaflığına alışmış olsa da kabullenmekte
zorlandığı bir şey vardı hâlâ: ismi. "Banu Teyze"nin "Fındık
Ana"ya dönüşmesini kabul etmek imkânsızdı, bu yüzden de