amerikan tarihinin ana hatları - A.B.D. Büyükelçiliği, Ankara

imzaladı ve İngiltere tarafından 1793 ve 1794’te el konulmuş bulunan gemilere ve taşıdıkları
yüklere karşılık Londra’nın tazminat ödeyeceği konusunda söz aldı. Andlaşmada,
Amerika’nın Batı Hint Adaları ile olan ticaretine büyük sınırlamalar getirilmesi ve ne gelecekte
Amerikan gemilerine el konulmasından ne de Amerikalı denizcilerin zorla İngiliz
donanmasında görevlendirilmesinden söz edilmiş bulunması, A.B.D.’nin çok zayıf bir durumda
olduğunu gösteriyordu. Jay ayrıca, İngilizlerin, donanmaya ait malların ve savaş
malzemesinin kaçak mal sayıldığı ve tarafsız gemiler tarafından düşman limanlarına
taşınamayacağı yolundaki görüşlerini de kabul etti.
Jay’ın imzaladığı Andlaşma, artık Cumhuriyetçiler olarak tanınan Antifederalistlerle
Federalistler arasında hararetli dış politika tartışmaları başlamasına neden oldu. Temsil
ettikleri çıkar çevreleri İngiltere ile yürütülen ticaretten yararlandığı için, Federalistler
İngiltere yanlısı bir siyasetten yanaydılar. Bunun aksine, Cumhuriyetçiler, daha çok ülküsel
nedenlerle, Fransa’dan yana davranıyor ve Jay Andlaşması’nın İngltere’ye çok fazla çıkar
sağladığını düşünüyorlardı. Yine de, uzun tartışmalardan sonra Senato andlaşmayı onayladı.
ADAMS VE JEFFERSON
Ulusun başında sekiz yıldan fazla kalmayı kesinlikle reddeden Washington 1797’de emekliye
ayrıldı. Başkan Yardımcısı, Massachusettsli John Adams yeni başkan olarak
seçildi. Başkanlığa getirilmeden önce Alexander Hamilton ile sürtüşmüş olan Adams,
bölünmüş bir parti ile çalışmak zorundaydı.
Uluslararası karmaşa bu iç zorlukları daha da arttırıyordu: İngiltere ile yeni yapılan
andlaşmayı öfkeyle karşılayan Fransa, İngilizlerin iddialarını benimseyerek, düşman
limanlarına götürülmekte olan besin maddelerine, donanmaya ait mallara ve savaş
malzemesine Fransız donanması tarafından el konulacağını açıkladı. 1797’ye gelindiğinde,
Fransa 300 Amerikan gemisine el koymuş ve Birleşik Devletler’le diplomatik ilişkilerini
kesmişti. Adams, görüşmelerde bulunmak üzere Paris’e üç temsilci daha gönderince, Fransa
Dışişleri Bakanı Charles Maurice de Talleyrand’n ajanları (Adams, Kongre’ye verdiği raporda
bunlardan X, Y ve Z olarak söz etmiştir), Birleşik Devletler’in Fransa’ya 12 milyon dolar borç
ve Fransa Hükümeti yetkililerine de rüşvet vermesi koşuluyla görüşmelere başlanabileceğini
bildirdiler. Amerikalıların Fransa’ya karşı düşmanlıkları yüksek bir düzeye erişti. XYZ Olayı
denilen gelişmeler sonucunda, silah altına asker alınmaya ve genç A.B.D. donanması
güçlendirilmeye başlandı.
Fransızlarla bir dizi deniz çatışmasından sonra savaş kaçınılmaz görünüyordu. Bu bunalım
sırasında, Adams, savaşmak isteyen Hamilton’un önerilerini bir kenara iterek Fransa’ya üç
yeni temsilci gönderdi. İktidara yeni gelmiş olan Napoleon, temsilcilere içten bir kabul
gösterdi ve görüşmeler sonunda, Birleşik Devletler’i Fransa ile 1778’de yapmış bulunduğu
savunma ittifakının yükümlülüklerinden resmen kurtaran Sözleşme’nin 1800 yılında
imzalanmasıyla çatışma tehlikesi azaldı. Buna karşın, Amerika’nın zayıflığı yüzünden, Fransa,
Fransız donanmasının el koyduğu Amerikan gemilerine karşılık 20 milyon dolar tazminat
ödemeyi reddetti.
Fransa’ya karşı duyulan düşmanlık, Kongre’nin Yabancılar ve İsyan Yasaları’nı kabulüne yol
açtı ve bu yasalar Amerika’da vatandaşlık hakları üzerinde önemli etkiler yarattı. Vatandaşlığa
alınma süresini beş yıldan on dört yıla yükselten Vatandaşlık Yasası, Cumhuriyetçiler’e destek
verdiğinden kuşku duyulan İrlandalı ve Fransız göçmenleri hedef alıyordu. Sadece iki yıl
yürürlükte kalacak olan Yabancılar Yasası, başkana, savaş sırasında yabancıları hapse atma
ya da sınır dışı etme yetkisi veriyordu. İsyan Yasası, başkan ya da Kongre hakkında “yanlış,
iftira sayılan ve kasıtlı” her tür yazıyı, konuşmayı ya da yayını yasaklıyordu. İsyan Yasası
uyarınca verilen birkaç mahkumiyet kararı, vatandaşlık hakları konusunda azizler yarattı ve
Cumhuriyetçiler’e destek sağladı.
Yasalar direnmeyle karşılandı. Jefferson ve Madison, Kasım ve Aralık 1798’de, Kentucky ve
Virginia yasama organlarının, aynı adla anılan birer Karar almalarına öncülük ettiler. Bunlara