Cinedergi 52

Adana Altın Koza’nın En İyi Yönetmen ödülünü alan Pelin Esmer
belgesel kökenli bir yönetmen olması kadar doğal merakının da
üretimlerinde etkili olduğunu söylüyor...
SERDAR AKBIYIK
n Pelin Esmer’in ismini ilk kez 2005’te Oyun filmiyle
duymuştum. O dönemde belgesel bir filmle festivallere
katılan bir de filmi vizyona sokarak dikkatleri
üzerine çeken yönetmen izlenmesi gereken bir isim
olarak listemizde yerini aldı. Daha sonra kendi kısa
filminden yola çıkarak ilk kurmaca uzun metrajı 11’e
10 Kala filmiyle karşımıza geldi. Yine filmi büyük ilgi
topladı. Özellikle Türk sinemasında kadın yönetmen
azlığı içinde başarılarıyla öne çıkan bir isim
oldu. Bu yıl da son filmi Gözetleme Kulesi ile Adana
Altın Koza film yarışmasına katıldı. Gözetleme
Kulesi En İyi Yönetmen ve En İyi Kadın Oyuncu
dallarında da ödüle ulaştı. Biz de Pelin Esmer’e
sorduk belgeselden gelme bir yönetmen olması
başarısında etken midir? Türk sinemasının geldiği
son nokta adına önemli bir röportaj olduğunu
düşünüyorum. İşte En İyi Yönetmen ödülü sahibi
olan Pelin Esmer’in cevapları...
Bu öyküyü seçmenizde sizi tetikleyen şey neydi?
Herhalde suçluluk duygusuydu. Suçluluk duygusunun
önemli bir etken olduğunu düşünüyorum.
Umarım toplumsal olarak suçluluk duyuyoruzdur.
Suçluluk duygusu o kadar da korkunç bir şey değil.
Üretilen filmler bu suçluluğun yansıması mıdır
bilmiyorum. Ben senaryoyu insan üzerinden okumaya
çalıştım ama insanlar bulutlar gibi havada
asılı değiller yaşadıkları bir dünya, bir toplum var ve
onun için var oluyorlar.
Filmin geçtiği mekan çok etkileyici. Mekan
çalışmasını nasıl yaptınız?
Mekan senaryo yazıldıktan sonra bulundu. Yangın
gözetleme kulesi gibi bir kavramı yıllar önce
gazetede görüp kafamın bir yerine almışım. Çok
fazla yer dolaştık. Türkiye’nin orman olan neredeyse
her yerinde yangın gözetleme kulesi var. Batı
Karadeniz’den başladık. Çok şanslıydım çabuk
bulduk. Hayal ettiğim bir mekandı ve çok rahatladım.
Bulduğumuz yer çalışmayan, yıkılmak üzere olan bir
yerdi. Tosya Orman Müdürlüğü’ne “Film çekeceğiz
burayı lütfen yıkmayın” dedim yıkmadılar ve hala da
duruyor. İnşallah da durur, çok özel bir yer. Herkesin
gidip bir saat geçirmesinin çok hayırlı olacağına
inandığım bir mekan. Otogarı da sonradan bulduk.
Kafamın bir yerlerine düşmüş fotoğrafların aynısını
gördüm orada da. Çok büyük bir yer olsun istemedim.
Sonuç olarak önemli olan yol kenarında
olmasıydı. Çünkü benim için başka bir anlamı vardı.
Bir de Cide’ye gittik. Anne baba evini orada çektik.
Batı Karadeniz’de küçük bir dünya oldu.
Belgesel kökenli olduğunuz için insanları gözlemlemeyi
çok iyi biliyorsunuz. Onların gerçek hayatlarını
filme kendi haliyle aktarıyorsunuz. Farklı tecrübeleriniz
var. Bu durum filme etki etti mi?
Bu filme özellikle etki etti mi bilemem. Meraklı bir
insanım ve bakmayı, görmeyi seviyorum. Belgeselden
gelmenin hayatın sürprizlerine açık olmak
gibi bir eğitimi var. Bu sinemada güzel bir durum
çünkü kimi zaman oyuncunuzun sürprizine açık oluyorsunuz.
Merakımı kaybetmek istemiyorum. Bu da
bir belgeselciyle ne kadar ilintili onu bilemiyorum.
Filmin ses çalışması da ilgi çekiyor. Filmin bazı
yerlerinde sessizlik üzerinden bir ses çalışması
uygulanmış ve bence bu çok değerli bir durum. Bunu
nasıl yorumluyorsunuz?
Sesi en az görüntü kadar önemsiyorum. Bir duygu
yaratmada etki uyandırma da sesler çok önemli bir